Eindstand 2012
30 december – Breukelen – 50 km – 7 graden – zwaar bewolkt – ZW5/6 – 5 rijders Rob, Herman, Han, Enrico en Marc + fotograaf Marcel
De laatste van 2012, een jaar dat eindigde met veel regen en dus veel onzekere fietsdagen. Buienradar bleek met name de laatste tijd onmisbaar voor de gemiddelde fietser. Zo ook vandaag want terwijl het om kwart voor tien met bakken uit de hemel komt zegt de radar dat het voorlopig de laatste bui is. Uiteindelijk staan er 5 rijders bij het bankje waaronder onze eigen Han. We zijn lichtelijk verbaasd maar ook blij dat de verloren zoon weer terug is. Hoewel één rit een verloren seizoen niet goed maakt gaan we vol goede moed op weg in de wetenschap dat Marcel met ons koffie gaat drinken. Vanwege de harde wind kiezen we voor de beschutting van de Vecht. Kort na het vertrek worden we ingehaald door een drietal rijders maar het kost geen moeite aan te haken. Blijkbaar is dat niet de bedoeling want de 3e man neemt de kop en verhoogt direct het tempo. Dat één van hen het niet bij kan benen deert hen niet. Echt uitlopen doen ze niet en bij Weesp zijn ze moe waarna wij er met gemak voorbij gaan. Rond Nederhorst heeft de wind vrij spel en wordt fietsen meer harken maar voorbij Vreeland doen we weer gewoon. Als we de ophaalbrug van Breukelen in het zicht hebben wurmt Han zich opzichtig op kop. Even later wordt duidelijk waarom wanneer Marcel als fotograaf in de berm opduikt.(Zie hieronder, meer foto’s later in de aparte Foto sectie op de site.)
We drinken vandaag uitgebreid koffie met Marcel die op de weg terug is en vandaag vol trots weer zelf mag autorijden. Maar de weg is lang en de doktoren blijven horken die uitblinken in nietszeggend zwijgen. Marcel staat erop dat hij de rekening betaalt en met enige tegenzin gaan we akkoord. De koffie is uitstekend en appeltaart zoals appeltaart moet zijn. We bespreken de sores van bekende Nederlanders en prijzen ons gelukkig dat we ON-ers zijn. Hoewel…na de fotosessie van vandaag bestaat de kans dat we op straat herkend zullen worden. Herman is trots op zijn nieuwe digitale vriend en Marc is vandaag op de kop af 12.5 jaar getrouwd en ook nog met dezelfde vrouw. Er zijn nog geen kijkers geweest voor het huis dus voorlopig hoeven we geen afscheid te nemen. Han gaat ervan uit dat we over 20 jaar samen afscheid nemen van de fietsclub. We zullen zien!
Als we na een uitgebreide koffiesessie weer op weg willen ziet Enrico tot zijn ergernis dat zijn voorband lek is. Het is niet de eerste keer en in de kou een band verwisselen is geen pretje. De nieuwe buitenbanden zijn besteld maar worden pas volgend jaar geleverd.
Tot die tijd is het dus even behelpen. Vanwege de wind mijden we het Amsterdam Rijnkanaal en rijden via de linker, of was het toch de rechter Vechtoever? terug. Enrico neemt de westelijke oever en daarmee is de discussie gesloten. Met wind mee pedaleren we aangenaam en trekken af en toe het shirt recht als fotograaf Marcel weer in de bosjes ligt. Hoewel we noordwaarts rijden moeten we nu en dan toch weer tegen de wind in buffelen. Via Nigtevecht bereiken we Weesp en nemen gezamenlijk de Keverdijk langs het Naardermeer voor de laatste kilometers van 2012. Als we afscheid nemen van Rob en Herman rijden we met 3 rijders terug naar Muiden. Bij het klimmetje bij de molen probeert Han weg te springen maar moet al snel erkennen dat dat nog wat te hoog gegrepen is. Even later zit 2012 erop.
Michiel kan aan het werk om het klassement op te maken. Wie mag de beker dit jaar op zijn nachtkastje zetten? Met de lappenmand van Rijn en de time-out van Michiel maken nieuwe sterren een kans. En de afvallers klampen zich vast aan de wetenschap dat veel meefietsen genoeg is om te scoren. In 2013 beginnen we met een schone lei en hopelijk op 6 januari weer met veel enthousiaste fietsers.
26 december – richting Breukelen of toch maar Oud-Loosdrecht – 53 km, 8°, ZW 4Bft – wind, bui en wolken – 5 rijders: Rob, Aad, Marc, Herman & Enrico
Buienradar gaf aan dat er even na 10 uur een bui zou overtrekken. Even werd geopperd om bij Ome Ko te wachten tot deze voorbij zou zijn. Omdat Rob om 12:30 uur thuis moest zijn wegens kerstverplichtingen – hetgeen gedurende de tocht slechts zes keer werd herhaald – besloot het gezelschap toch te vertrekken en met een slinger De Punt aan te doen. Echter toen de bui in alle hevigheid op Herman neerdaalde was enig gevloek uit zijn mond hoorbaar: “Waarom doe ik dit, godver, de godver?”
Via de Lange Muiderweg en daarna dwars door Weesp werd de linker oever van het Gein aangedaan. In Abcoude werd linksaf afgebogen. Na een uurtje bereikten we De Punt, waar we op de deur een ondersteboven hangend briefje ontwaarden met de tekst: “Helaas met Kerst zijn wij gesloten.” Dan rijden we toch even snel naar Breukelen? Maar dan wel via het A’dam – Rijn kanaal want ik moet …. ja, ja, doen we Rob.
Aldus geschiedde, maar bij de brug bij Loenen werd Rob toch wat zenuwachtig, dus stopten we. Met de fiets aan de hand (of op de rug) werd de brug beklommen. Vandaar richting Loenen op zoek naar een koffietent. Die waren er wel, maar openden pas om 12.00 uur. Dan maar de brug over richting Oud-Loosdrecht, alwaar we voorzichtig de onheilsplek passeerden waar Marcel precies een jaar geleden zijn arm brak. (Hopelijk is het nu snel over Marcel.) Uiteindelijk stopten we bij De Eend en deze was zowaar dit jaar al wel geopend.
De charmante dochter serveerde het stelletje vieze oude mannen de koffie, thee en 1 appeltaart. De meesten waren nog aan het uitbuiken, maar Enrico had wel trek. “Er zit zeker niet zoveel meer in die voedselpakketten?”, werd er gegrapt. Enrico antwoordde: “Ik zou het niet weten.?” Waarop Rob meldde: “De dozen zijn trouwens wel groter geworden.” ??????? gezichten.
De appeltaart moest kennelijk worden ontdooid, maar dat gebeurde helaas 3 minuten op standje 10. Enrico keek nogal beteuterd naar deze veel te hete appeltaartmoes. De Kerstverplichtingen passeerden de revue. Aad moest gisteren zelfs even fietsen om tussendoor wat frisse lucht op te doen. Ook de wijze waarop de verplichte boodschappen worden gedaan werd besproken. Bij Marc wordt op vrijdag de lijst voor de hele week samengesteld. Aad daarentegen gaat elke ochtend op de fiets boodschappen halen. Het klassieke verschil tussen een druk werkend gezin met opgroeiende kinderen en een pensionado met teveel vrije tijd. Rebelse Herman krijgt van Suze een vastomlijnd lijstje mee voor de marktboodschappen, maar wijkt daar steevast altijd 1 boodschap van af. Ja, ja, zo kom je nog eens wat te weten op zo’n doordeweekse tweede Kerstdag. Om 12 uur – “Wat is het al 12 uur? Ja Rob, het is 12 uur.” – werd de rekening gevraagd en deze bedroeg 27 euro. Dat is 5 de man en rest voor Enrico. Helaas kon niemand een tientje wisselen, dan maar 30. Wel veel voor appeltaartmoes. De mutsen en helmen werden opgezet en de koers huiswaarts gezet voor de verdere kerstviering. Om iets over 13 uur bereikten Marc en Enrico Muiden; niet nadat Enrico wederom vlak voor de Hakkelaarse brug lek reed. Zondag is de laatste rit van dit jaar, ijs en weder dienende. Fijne Feestdagen.
23 december – Breukelen – 58 km, 12°, ZW 6Bft – wind, droog (!) en wolken – 2 rijders: Rob & Enrico
Buienradar gaf aan dat het om 10:05 droog zou worden. Om tien voor tien plensde het nog hevig, en zowel Rob als Enrico twijfelden. Toen Enrico om 9:58 de fiets uit de schuur haalde, bleek de achterband leeg, “Waarschijnlijk is dat het losgedraaide ventiel van vorige week”, dacht/hoopte hij terwijl hij snel de band oppompte. Rob was ondertussen met de auto naar Muiden gereden en wachtte op hetgeen komen zou op de parkeerplaats bij het Muizenfort.
Om 10:02 kwam Enrico aanrijden en zag niemand. Even later draaide een grote donkere Ford S-Max de parkeerplek op en stapte Rob lachend uit. Rob besloot de auto te parkeren op de parkeerplaats bij de A1, terwijl Enrico tot 10:05 wachtte op meer fietsgenoten. Om 10:06 voegde hij zich bij Rob, en constateerde dat de achterband toch afliep. Ter plekke maar even gewisseld. Het pompje deed moeizaam zijn werk, dus reden ze even langs zijn huis om de band op spanning te brengen. Om 10:25 draaiden Rob en Enrico de Lange Muiderweg op. Een stevige wind blies hen tegemoet, soms van opzij, soms recht van voren. In het laatste geval zakte de snelheid tot 22 km/u. We besloten vandaag de oevers van de Vecht te volgen: heen via de Oostelijke oever en terug via de Westelijke. Het was lekker warm en er zat veel zuurstof in de lucht, aangenaam.
Na een goed uur bereikten ze de Expreszo in Breukelen. Het was rustig, hoewel het anders dan anders was op de zondag. Je kon merken dat de winkels om 12:00 uur zouden openen voor de laatste kerstinkopen. Rob vertelde dat hij een uitgebreide sportkeuring had ondergaan en dat alles in orde was. Niets weerhoudt hem er van om voortaan voluit op de fiets te gaan!. Wel zo prettig om te weten.
Om 12 uur stapten ze weer op, en via de mooie route langs Breukelen, Loenen, Nigtevecht bereikten ze rond 13 uur Weesp. Rob wilde graag direct naar zijn auto, zodat het laatste stukje via de Korte Muiderweg verliep (gevaarlijke scheuren aan de rechterkant in het betegelde stukje fietspad bij de Weesper begraafplaats!). Ondanks de hindernissen en de wind hebben beiden genoten van de uurtjes buitenlucht. Prettige Feestdagen!
PS: Voor de liefhebbers wordt er op Tweede Kerstdag om 10:00 uur ook gefietst, en anders zondag weer voor de laatste rit van het jaar.
16 december 2012 – Monnickendam – 56 km, ±8°, ZuidZuidWestenwind, bewolkt – 7 rijders: Marco, Erik Jan, Enrico, Rob, Marc, Herman & Michiel
Na een afwezigheid van een half jaar meldt schrijver dezes zich weer als scribent. Toen hij bij de Hakkelaar opstapte kwamen Rob en Herman net de hoek om. Gezamelijk reden zij naar het bankje waar met uitzondering van Enrico de anderen al stonden te wachten. Met het oog op buienradar werd besloten tot Monnickendam zodat we grotendeels ‘voor het lapje’ en via de geijkte wegen naar de Zwaan reden.Rein zat al binnen, maar we durfden hem niet te storen. Aan tafel ging het over de verschillen tussen droog en nat scheren en over de ‘klassieke’ auto’s die men in het verleden had. Zo passeerden Sunbeam, Volvo Amazon, Deux Chevaux, Fiat 500, Renault 4, Simca en andere de revue.
Via Zuiderwoude reden we terug naar de Schellingwouderbrug. Het zag er aanvankelijk nog dreigend uit maar er viel geen drup. Wel stond de Poppendammergouw af en toe behoorlijk onder water. Ja, ja, Waterland deed zijn naam weer eer aan. Vlak voor de brug kreeg Marco een afloper. Eerst kon nog worden volstaan met bijpompen maar over de brug moest de band toch verwisseld worden.In recordtempo had Marco het voor elkaar zodat op de Diemerzeedijk alles weer bij elkaar kwam.Tegen enen waren we weer terug in Muiden. Komende twee weken wordt er, ijs en weder dienende, wel gefietst maar niet door Marco en Erik-Jan want die gaan van een ski-vakantie genieten. Lekker gefietst!
13 december 2012 – De Schalkse, Weesp – 0 km, 21°, windstil, kunstlicht – 17 eters: Marcel, Marco, Erik Jan, Gerard, Gerard, Carolien, Bert, Enrico, Fred, Rob, Eric, Rein, Clemens, Jurriaan, Marc, Han & Michiel
In een gezellige ambiance vond de seizoen-afsluiting plaats. Een aantal langdurig afwezigen gaf ook acte-de-presence, alsmede erelid Gerard Smeenk. Vanaf zeven uur kwam iedereen binnen. Albert werd gemist, naar later bleek had hij zich bij schrijver dezes afgemeld wegens dringende werkzaamheden. Ook Jan (Portengen) had zich eerder afgemeld wegens opkomende politieke druk ??
Rond half elf ging een ieder, per fiets of auto, naar huis.
2 december – Marken – 61 km, 4°, NW- wind, zon, wolken – 4 rijders: Aad, Erik Jan, Michiel & Enrico
Om vijf voor tien stonden Aad, Erik Jan en Michiel al klaar bij het bankje. Op dat moment kwamen achtereenvolgens de familie Ruijg en Buitenweg voorbijrijden met de mededeling dat er niet gefietst kon worden vanwege “familie verplichtingen”. Ondanks de grijns op de gezichten van zowel Marc als Han kon niet worden onderdrukt dat de wederhelften enige invloed op deze beslissing hebben uitgeoefend.
Nadat Enrico zich ook bij het gezelschap had gevoegd, werd besloten koers te zetten naar de Zwaan in Monnickendam. Michiel schijnt daar aandelen in te hebben nu hij in ruste is qua werk. Onderweg doemde een enorme donderwolk op, zie http://twitter.com/tcmuiden maar we slaagden er in om daar behendig omheen te manoeuvreren. Op het laatst dienden we wel de koers te verleggen naar Marken om de bui te ontlopen, want linksaf slaan naar Monnickendam zou betekenen recht op de bui af koersen.
In het etablissement laafden we ons aan de koffie en appeltaart, met uitzicht op het mooie haventje en een donkere wolk op de achtergrond. Erik Jan verhaalde over zijn bijbaantje bij Crescendo: oud papier ophalen. Een interessante clash van culturen tussen een welwillende maar onervaren papierophalende bankmanager en een rauwdouwer van een chauffeur. Erik Jan was benieuwd hoe de man met de grote ophaalwagen om het plantsoen bij het Ravelijnspad zou navigeren: nou gewoon, dwars over het plantsoen…
Over financiën gesproken: SNS Reaal schijnt aardig in de problemen te zitten, en haalt volgens de ingewijden zonder hulp het voorjaar niet. Een typisch geval van een te kleine financiele instelling die naar de beurs is gegaan, geld op heeft gehaald en het vervolgens verkeerd investeert. Dit alles onder leiding van Bestuursvoorzitter Sjoerd van Keulen, door insiders inmiddels hernoemd als “Sjoerd de Ploert”. Even Googlen leert dat de man alleen Politicologie heeft gestudeerd, tja do we need to say more? Dan maar overschakelen op het feestelijke nieuws over Amarantis, of laat ook eigenlijk maar. Gelukkig gaat het goed met Marcel en ook met Aad zijn vrouw. Tijd om op te stappen.
We fietsen achter de bui aan met de wind van opzij en soms iets meer van achter. Om het restant van de bui te vermijden rijden we de route langs het IJsselmeer, via Uitdam en Durgerdam. Aan de plassen te zien, had het fors geregend. Iets over een uur bereikten we Muiden, waar het zonnetje was gaan schijnen en we veel toerfietsers tegenkomen die nu pas aan hun verlate rondje durven te beginnen.
25 november – Breukelen – 48 km – ZW7 met windstoten – zwaar bewolkt – 2 rijders: Erik Jan en Marc
Met het stormachtige weer en om kwart voor tien een buitje overheerste de vraag: “gaan we fietsen?” Met heel veel twijfel toch de fiets gepakt richting Het Bankje dat nog maagdelijk leeg was. Niemand had de voorgaande vraag positief beantwoord maar aangezien ik er toch stond en het inmiddels droog was een soloplan bedacht. Maar voordat ik dat kon uitvoeren doemde er een strijdmakker op. Ook Erik Jan had de vraag met ‘ja’ beantwoord. De avond ervoor onder het genot van een paar wijntjes had hij nog stoer geroepen dat er ondanks de storm gefietst zou worden en ja…’s avonds een vent, dus ook ‘s ochtends een vent. Zo vertrokken even na tien uur twee ‘riders in the storm’ op weg naar Breukelen dat voor deze gelegenheid werd omgedoopt tot Mont Breukelen. Met 7 beaufort tegen had dit zondagse ritje veel weg van een beklimming.
Het kleine verzet werd dankbaar gebruikt en in de luwte van de woonboten bereikten we zonder al te veel problemen Weesp. In het open land begon de zware klim naar Nederhorst den Berg waarbij we bijna van de weg afgeblazen werden. Ook tussen Nederhorst en Vreeland was het pittig maar daarna koesterden we de luwte van de woonboten en de bomen waardoor we min of meer op een vals plat waanden. Het gemiddelde lag laag en behalve enkele hardlopers kwamen we zowaar een medefietser tegen. Voorbij Nieuwersluis moesten we nog even aanzetten voor de laatste klim naar de top maar de gedachte aan koffie en warme appelbollen zorgde ervoor dat we sneller dan gedacht de top bereikten. Op de Kerkbrink van Breukelen dachten we met weemoed aan de wijn van zaterdagavond en bespraken natuurlijk alle collega’s die het vandaag af lieten weten.
Toen we om 12 uur weer opstapten verheugden we ons vooral op de afdaling. Met in mijn ooghoek de eerste omgewaaide boom dachten we vooral aan de streep asfalt langs het Amsterdam Rijnkanaal. Afdalen vergt weinig kracht maar boezemde wel angst in. Zouden we in de open vlakte met de wind schuin van achteren in staat zijn om de fiets op de weg te houden? Niet voluit maar wel bij vol bewustzijn stortten we ons in de afdaling, terug naar Muiden. Met een flink tempo maar tegelijkertijd laverend tussen de takken die van de bomen afkwamen en op de weg lagen reden we in ca 50 minuten naar huis. Met name voorbij Nigtevecht was snelheid minder belangrijk en overheerste de gedachte ‘op de weg blijven’. De wind joeg met grote snelheid dwars over de Kanaaldijk waarbij Erik Jans zeilervaring goed van pas kwam. We voeren halve wind en ik trooste mijzelf met de gedachte dat mijn zwemdiploma wellicht van pas kon komen. De Sinterklaas-klassieker ‘Hoor de wind waait door de bomen’ zong door mijn hoofd en ondertussen hield ik de blik stoicijns gericht op de weg waar in de verte Driemond opdoemde. Nog nooit was ik zo blij om de Maxis te zien liggen!
Na een klein klimmetje richting de Muiderbrug knalden we met de wind vol in de rug in rap tempo terug naar Muiden. Daar wisselden we veelbetekende blikken en Erik Jan sprak de historische woorden: “Zo’n afdaling met al die oneindige afgronden valt niet mee”. Terwijl de zon langzaam doorbrak reden we voldaan naar huis. Hadden de thuisblijvers dit keer gelijk? …..Ach, het was een mooie belevenis en we hebben in ieder geval lekker gefietst.
18 november – Monnickendam – 56km – Westen wind 2 – 9 graden – 6/7 rijders: Enrico, Aad, Marco, Rob, Michiel, Ernst en Marc.
Buienradar speelde vandaag een belangrijke rol en degene die het goed gezien hadden wisten dat het in het Noordwesten nagenoeg droog zou blijven, en zo gebeurde. Er was dan ook geen discussie over ons reisdoel; Marken of Monnickendam en De Zwaan in Monnickendam kreeg de voorkeur. Er moesten om 10 uur flink wat handen geschud worden want good old Michiel was na een lange en zware bevalling weer van de partij en dat deed ons deugd. Gelukkig stelde hij zich netjes voor en dat deed ook een nieuwe oude bekende. Ernst bleek in een heel ver verleden met ons gefietst te hebben maar zelfs Aad kon zich dat niet meer herinneren. Ernst was op advies van Rijn vanochtend vroeg op zoek gegaan naar zijn fietsbroek en jack om gezellig mee te trappen. Volgens Rijn lag het tempo erg laag dus dat zou geen enkel probleem zijn. Jammer genoeg was het Rijn zelf niet gelukt de wekker te zetten waardoor we even na 10 uur vertrokken richting Monnickendam. Voor Ernst leek dit een tocht naar de andere kant van de wereld maar om hem gerust te stellen reden we een gezapig tempo van 26 a 27 km/u. Gezellig keuvelend met de handen op het stuur reden we langs de A1 en toen we bij de Maxis afsloegen richting IJburg was Ernst in geen velden of wegen meer te bekennen. Slechts een klein stipje aan de horizon deed vermoeden waar hij gebleven was. Het was duidelijk dat er nog wat trainingsarbeid verricht moet worden voordat hij met ons mee kan. (Zet hem op!) Boze tongen beweerden dat Ernst een verkenner was van Rijn die moest onderzoeken hoe hard er gereden werd.
Het afscheid van onze 7e man betekende goed nieuws voor Marco die vergeten was zijn pilletje te slikken en dus weer energie voor tien had. De wegkapitein nestelde zich op kop om die vandaag niet meer af te staan. Via de bekende wegen en paden door Waterland leidde hij het zestal in een regelmatig tempo naar Monnickendam. Bij De Zwaan stond men ons buiten al op te wachten en binnen zat Rijn gebogen over zijn krant. Althans, dat dachten we maar bij nader inzien bleek het zijn ‘stand in’ te zijn. Uiteraard was er koffie en taart en hoewel Aad slechts een half stukje wilde heeft hij zonder morren het hele stuk soldaat gemaakt. Michiel begreep direct dat hij wat goed te maken had na zijn maanden van afwezigheid. Manmoedig betaalde hij de hele rekening waardoor zijn plek in het peloton veilig gesteld is. Rob maakt zich zorgen over het aanstaande etentje. Slechts de helft van het keurkorps heeft gereageerd en een voorkeur uitgesproken voor een datum. Hoewel het fifty-fifty is lijkt het erop dat de voorkeur uitgaat naar donderdag 13 december. Naar alle waarschijnlijkheid bij De Schalkse in Weesp. Mail nog even als je meewilt!
De operatie (de hoeveelste?) van Marcel is goed gegaan. Het gebroken bot in zijn bovenarm is behandeld met beenmerg uit zijn been en bovendien is er een extra sterke stalen plaat in gezet. De plaat die er eerder ingezet was bleek ook gebroken! Marco stelde voor er een H-profiel in te zetten maar dat lijkt me lastig. Carbon is natuurlijk ook een optie. Al met al lijkt het de goede kant op te gaan met onze eigen man van staal en als de arm nu goed geneest is een terugkeer begin 2013 niet ondenkbeeldig. Dan is Marcel er een jaar uit geweest na zijn onfortuinlijke valpartij.
Toen we ons weer op het zadel hesen brak er zowaar een waterig zonnetje door en kwam het water en de modder vooral van de voorganger. Via de Waterlandse Gouwen terug naar Amsterdam en met Noord in het vizier viel opeens het peloton stil vanwege een ‘dubbele Han’. Enrico greep dit inmiddels beproefde paardenmiddel aan om op adem te komen. Een stuk glas in zijn voorband zorgde voor het nodige oponthoud. En Toen Enrico bezig was bedacht Rob dat zijn achterband ook vervangen moest worden. Onduidelijk is nog of hiervoor hetzelfde stuk glas gebruikt is. Gelukkig deed de zon zijn best zodat het een aangenaam oponthoud leek. Via de Schellingwouderbrug terug waar de overtollige energie gebruikt werd in een race naar de top. Op de Diemerzeedijk was het Enrico die opnieuw met een Hannetje ons tot stoppen dwong. Dit keer had hij het voor elkaar gekregen zijn zadel los te werken. Omdat zonder zadel rijden voor hem geen optie was bracht Aad zijn oude ambacht in stelling maar al snel werd duidelijk dat het al bijna tien jaar geleden is dat hij serieus aan een fiets gesleuteld heeft. Al snel gaf hij het op en hier en daar werd openlijk getwijfeld aan zijn vakmanschap. Met Enrico op het puntje van zijn zadel reden we de laatste kilometers naar Muiden waarbij we weer concludeerden dat de thuisblijvers ongelijk hadden. Niet koud, geen regen en een voorzichtig zonnetje. Volgende week meer.
11 november – Ronde Hoep e.o. 65 km – ZW3 – 7 tot 9 graden – zon en mist – 6 rijders Rob, Herman, Marco, Enrico, Erik Jan en Marc.
Prachtig fietsweer, niet al te koud en bij het bankje schijnt de zon uitbundig. Het belooft een mooie tocht te worden maar slechts 6 ‘gelovigen’ hebben die overtuiging en beraden zich bij het bankje over de route. Rob en Herman moeten zingen en willen niet al te ver en dus gaan we richting de Ronde Hoep zodat we in de Punt aan de koffie kunnen en de groep zich dan kan splitsen. Als we over de kasseien langs de A1 fietsen wordt iedereen direct wakker geschud. In de Bloemendaler polder laveren we tussen de hopen stront en modder door en begrijpen de zin van een spatbord. Vreemd genoeg rijden onze spatbordboys achteraan zodat dit voordeel teniet gedaan wordt. De klim naar de spoorbrug is vandaag een makkie. Ik vraag mij af of dat een gevolg is van de regelmatige trainingsarbeid of dat het tempo vandaag laag ligt. Dat laatste blijkt een gevoelig punt. Onbevestigde bronnen melden dat de angst er bij de achterban goed inzit. De toerverslagen van de laatste weken boezemen bij een groot deel van de lezers angst in. Euforische berichten over topsnelheden en hoge gemiddeldes lijken een afschrikkende werking te hebben en dat is jammer.
Na Driemond fietsen we ten zuiden van Het Gein waar Marc de kop neemt en zie……..wat een heerlijk tempo. Met 29 a 30 km op de teller is er volop tijd om te zien hoe ook hier de zon het af en toe wint van de mist en een goudgele gloed tovert op het riet langs het water. We stoppen niet maar slaan het beeld op in onze grijze massa (binnenkort verslag met sfeerfoto’s?). Na Abcoude volgen we het water van ….tja, volgens mij heet het De Angstel en bij de brug gaan we niet rechtsaf voor een rondje Ronde Hoep maar gaan links we en fietsen tegen de wind langs de Waver. Marco neemt bij Vinkeveen het vuile werk over een loodst ons via de penoseboulevard, die er weer picobello bijligt, richting Baambrugge waar we omstreeks half elf binnenvallen en ons laven aan de koffie en slagroom met hier en daar een stuk appelgebak. Daar kan Herman niet wachten om ons deelgenoot te maken in zijn allergrootste geheim. Voorzichtig, maar niet zonder trots, vertelt hij dat hij al jarenlang een bijbaan heeft als souteneur. Regelmatig staan er oude mottige mannetjes voor de deur die op zoek zijn naar intiem vertier. Wij staan perplex en lachen ongemakkelijk. Wie had dat achter Herman gezocht en ook hij zelf kan het nauwelijks geloven. Herman probeert de aandacht af te leiden door de discussie over de zorgpremie weer op te rakelen maar dat vinden we opeens geen issue meer. Ook als we het hebben over de ongemakken van UPC en het krakkemikkige kabelnet van Muiden doemt telkens het beeld van Herman weer op. Gelukkig doet hij zijn gouden schakelkettingen op zondagochtend af. ‘s Middags moet hij samen met Rob optreden in de kerk (voor het zingen er weer uit?) dus na 1 koffie vertrekt het duo om op tijd in Muiden te zijn. Niet nadat Enrico het zojuist binnengekomen bericht op de smartphone van Herman heeft voorgelezen en beantwoord. Ene mysterieuze M. laat weten dat “de operatie geslaagd is en dat als hij van de morfine af is hij naar huis gaat”. Je zou bijna denken dat Herman in nog meer duistere zaken handelt … De vier overgebleven rijders stappen even later op om via een omweg ook weer in Muiden te eindigen. In een strak maar aangenaam tempo rijden we naar Loenersloot en slaan daar Linksaf richting Hilversum. Bij Kortenhoef kiezen we de dijk en via het altijd wonderschone Ankeveen rijden we via de Loodijk terug. Langs de Vecht rijden we naar Weesp waar Marco afslaat en 3 laatste der Mohicanen rijden via de Lange Muiderweg naar huis. Een fijne herfstrit en de laatste keer dat we vroeg ons bed uit moesten. We hebben vandaag democratisch besloten dat we vanaf volgende week (18 november dus) om 10 uur vertrekken. Wellicht dat daarmee de animo voor een mooie fietstocht aangewakkerd wordt. Als het weer meewerkt hopen we op een grote opkomst.
4 november – Intensieve trainings ronde 42 km – zon – 4/6 graden – wind ZO3 – rijder : Han
Te laat vanwege incomplete materiaal. Vond het balen dat ik er niet was want Michiel had toegezegd dat hij vandaag weer zou komen. Na ruim drie kwartier op de fiets gesprongen. Alleen maar gele ballen gezien vanwege het intervalwerk… je moet wat over hebben voor een solocarrière….
4 november – Soester Hoogt 76 km – zon – 4/6 graden – wind ZO3 – rijders : Rob, Herman, Marco, Enrico, Aad en Marc
De harde kern van een inmiddels uitgedund peloton was ondanks de nachtvorst present bij de lokale hangplek voor Muidense fietsers. Gelukkig waren onze koorknapen ook van de partij waardoor de teller opliep tot zes rijders. Han werkt vooralsnog hard aan zijn solocarrière maar blijft natuurlijk van harte welkom. Het blijft gissen waarom een aantal fietsers het zondagse feest aan zich voorbij laat gaan. Zelfs Aad overweegt zijn fiets in te ruilen voor Friese doorlopers. Feit is dat het prachtig fietsweer is, fris maar met een lekker zonnetje en nog voordat er één meter gereden is zit de stemming er al volop in. De lachsalvo’s klonken als kerkklokken die gans Muiden deden ontwaken.
Zonder discussie kozen we voor het Soester Hoogt en om even na negen uur bestegen we het stalen, aluminium of carbonros. Het werd een rit van oh’s en ah’s met prachtige herfsttinten variërend van vaalgroen, geel, licht en donkerbruin tot donkerrood. Een lust voor het oog van prachtige vergezichten afgewisseld met intieme bospartijen. Fijn dat we ondanks onze sportieve uitstraling ook oog hebben voor het vele natuurschoon dat deze streek rijk is (Je moet het natuurlijk wel willen zien). Eigenlijk zijn we een club natuurliefhebbers vermomd als wielrenners. Alleen jammer dat al dat natuurschoon in deze tijd van het jaar naar beneden komt. Het was dus opletten geblazen met alle takjes en gladde blaadjes op de weg. Toen we bij de Witte Bergen de A1 passeerden zag zelfs de snelweg er in het ochtendgloren uit als een paradijselijke steppe.
Voor Baarn verlieten we de laaggelegen frisgroene polders en beklommen we de uitlopers van de Utrechtse Heuvelrug. Even improviseren bij Soestdijk vanwege wegwerkzaamheden waardoor de gebruikelijke klim naar de Soester Hoogvlakte ons door de neus geboord werd. Een alternatieve route bracht ons gelukkig naar de juiste plek waardoor we ons boven even in Noord Frankrijk waanden en gingen de gedachten uit naar Parijs-Roubaix met zijn klinker- en kasseienwegen tussen de akkers. Op de flanken van de Mont So’est de la Dunes nam Marco zijn verantwoordelijkheid en nestelde zich aan kop waardoor we als een hechte club de top bereikte. Uiteraard mocht Marco als eerste aantikken want niemand haalde het in zijn hoofd om hem in de laatste meters te passeren. Marc maakte wel aanstalten maar werd resoluut door ‘good old’ Aad tot de orde geroepen. In Chateaux So’est de la Dunes werden wij hartelijk welkom geheten door de gastvrouw die ons beloonde met koffie en de traditionele tarte des pommes. Kortom een heerlijk uitje voor zes mannen (waarom geen vrouwen?) die zich bij een knapperend haardvuur zorgen maakten om de zorgpremie. Het was duidelijk dat we hier te maken hadden met de groep modaal tot twee keer modaal die volgens zeggen de rekening gaat betalen voor de hervormingen in ons land. Ondanks de vele ergernis kon met name Rob sympathie opbrengen voor de kabinetsplannen waarbij de rijken(?) meer gaan betalen dan de armen. Eigenlijk sluit het idee naadloos aan bij het motto van onze fietsclub waarbij de slechtste benen het tempo bepalen. In praktijk betekent dat de sterken het vuile werk opknappen en de zwakkeren uit de wind houden. Is dat eerlijk? ……..enfin, daar hebben we het volgende week wel over. Verder kwam het jaarlijkse najaarsdiner ter sprake en ondanks eerdere voorzetten van Rob heeft het nog niet geleid tot een datum. De animo lijkt niet groot of is de afwezigheid van onze sponsor daar debet aan? We blijven het onderwerp aan de koffietafel bespreken. Over sponsor gesproken. Het teamgevoel was lange tijd zichtbaar in de universele kleding waarin wij ons presenteerden maar wie even niet op het natuurschoon maar op de rijders let, ziet een ratjetoe aan kleuren en logo’s voorbijkomen. Ook hier lijkt de wil aanwezig maar ontbreekt het aan doortastendheid. Qua borstomvang liggen er volop kansen voor een sponsor (naamlengte geen probleem) maar wellicht moeten we ook hier dieper in de eigen portemonnee tasten. Toen de buurvrouw van Marc nog even ter sprake kwam schuifelde Herman al zenuwachtig op zijn stoel heen en weer. Hij moest op tijd thuis zijn en dus verlieten wij het rustieke onderkomen. Buitengekomen was het diezelfde Herman die de kop nam. Het was hem blijkbaar ernst maar toen we een grote groep collega´s tegenkwamen was het diezelfde Herman die daar aan wilde sluiten. Wij passeerden de groep en via het vliegveld en het honderdjarige Den Dolder reden we met gezwinde spoed terug en genoten van het lommerrijke Lage Vuursche met koninklijke allure. Via Baarn en Laren gingen we terug naar huis en bij Bussum namen we respectievelijk afscheid van Rob en Herman. Aad kon ons niet loslaten en reed mee tot aan de Naardermeer waar Marco koers zette naar Weesp. Voldaan trapten Enrico en Marc naar Muiden, uitkijkend naar weer een mooie fietsdag.
28 oktober – Haarzuilens 73 km – 4 tot 9 graden – ZW 3 – 6 rijders: Aad, Marco, Erik, Erik Jan, Enrico en Marc.
Koud zou het worden en dat klopte, maar gelukkig deed de zon zijn uiterste best zodat de thuisblijvers de grote verliezers waren.
Geen twijfel over de outfit en dus verscheen iedereen in zijn winterkloffie.
Lovende woorden voor het voorgaande verslag al kon Aad nog steeds niet verkroppen dat meer dan 70 jaar stuurmanskunst in twijfel werd getrokken. Toen Enrico als laatste arriveerde kwam ook de afmelding van Han; ‘griep’ zo luidde de lekendiagnose.
Zolang er geen erkende arts aan zijn bed verschenen is houden wij het daar maar op hoewel er hier en daar gesuggereerd werd (nee geen namen) dat de angst er bij Han nog steeds goed in zit. Het zullen de naweeën van de slangenbeet wel zijn. Sterkte en vooral beterschap toegewenst! Met een volle ziekenboeg en twee koorknapen die vandaag kozen voor een dagje culturen in plaats van sturen was er slechts een zestal bikkels te vinden voor een fietstochtje. Hiermee moest het vandaag gebeuren en omdat Aad zijn verantwoordelijkheid uit de weg ging stond Marco op als wegkapitein en leidde ons het dorp uit waarbij direct duidelijk werd dat er niet gelummeld kon worden. Het lullen stokte al snel en in betrekkelijke stilte doorkliefden wij de Bloemendalerpolder en via de
spoorbrug bij Weesp reden we naar het Gein. Marco en Erik bepaalden het tempo en het peloton piepte en kraakte terwijl we langs de A2 naar Haarzuilens reden. Enrico worstelde met zijn winterfiets en Marc had last van een kratje bier en zat niet lekker op zijn fiets.
De zuidwesten wind was verraderlijk en de koffie met appeltaart kwam als een geschenk uit de hemel.
Het RABO-nieuws van vorige week stak nog even de kop op maar ging vervolgens naadloos over in een analyse van de huizenmarkt.
Marc vertelde namelijk dat het huis in Muiden (na een half jaar twijfel) in de verkoop gaat. Er zijn mensen die Amsterdam verkiezen boven Muiden. Hier en daar werd al gespeculeerd over een afscheidskado voor Marc (een nieuwe fiets?) maar gelet op de verkoop van het aantal huizen hoeft de TC Muiden voorlopig niet te wanhopen. Aan tafel was het wel opvallend rustig. De scherpe pen van de auteur mist zijn uitwerking niet en de aanwezigen zijn zich bewust van de gevolgen van een opmerkelijke uitspraak of daad. Hier en daar wordt met smart uitgekeken naar de terugkeer van ‘schrijver dezes’. Nadat Marco een telefoontje kreeg van Ajax-trainer Frank de Boer moesten we in allerijl het etablissement verlaten. Een verrassing in de Ajax-opstelling tegen 010 hangt in de lucht.
Rustig pedalerend verliet het peloton Haarzuilens maar dat was van korte duur want Marco nam het initiatief en dirigeerde het zestal met strakke hand richting Muiden. De snelheid ging richting de 40 per uur en met weemoed werd hier en daar teruggedacht aan Han.
Hoe flikte hij het toch om het tempo te drukken? Er werd naar bidons gezocht maar dit keer alleen om uit te drinken.
Bij Breukelen kwam de Vecht in zicht en met de rivier aan de linkerkant reden we terug naar Muiden. Toen Marco voorbij Nederhorst afsloeg naar Weesp om op tijd te zijn voor de wedstrijd haalden enkelen opgelucht adem. Via de Lange Muiderweg de laatste kilometers.
Aad en Erik sloegen halverwege af naar het Naardermeer waarna 3 afgepeigerde bikkels de laatste kilometers naar huis reden.
28 oktober – Rondje Hollandse Stichtse brug 49 km – Zon – ZO4 – 9 graden – rijders: Han
Vanwege een week griep had ik besloten om niet met de groep mee te rijden. Op zaterdagavond even een smsje naar Enrico gestuurd dat ik niet meeging. Vanwege het fraaie weer toch maar rond een uur of elf op de fiets gestapt om eens te kijken hoe het met de conditie stond na een gammele week. Heerlijk op eigen tempo langs het water naar de Stichtse brug gereden. Inmiddels was het wat harder gaan waaien en ik merkte dat er niet veel kracht in de benen zat tijdens de beklimming tegen de Stichtse brug op en daarna het stuk tegen de wind in. Via Blaricum, Laren, Bussum en door het Naardermeer, alwaar ik Jan Wevers op de fiets tegenkwam, weer naar huis gefietst. Het gat in het wegdek in het Naardermeer is overigens gedicht. Blij dat ik toch even op de fiets gestapt ben.
21 oktober – Oostvaardersplassen 60 km – N4 – 14 graden – rijders: Herman, Aad, Rob, Eric, Erik-Jan, Enrico en Marc
Zeven optimisten stonden verwachtingsvol bij het bankje en keken enigszins beteuterd naar de hemel. Geen zon zoals beloofd, maar een grijze massa waar ook nog eens kleine mistige spetters uitvielen en bovendien een pittig windje uit het Noorden. Hoewel Herman een vertwijfelde poging deed met een driekwart model koos de meerderheid voor de lange broek ofwel korte broek en mouwen maar aangevuld met arm- en beenstukken. Uiteraard met de verwachting deze in de loop van de rit in te ruilen voor stoere blanke huid. Prins Herfst besliste anders en met een stevige wind tegen werden de eerste meters in de Noordpolder zwoegend afgelegd. Gelukkig ging Eric als een windbreker op kop. Bij Muiderberg koos hij voor de strandroute, mooi maar niet altijd even handig en al snel werd duidelijk dat niet iedereen even goeie benen had. Via de Hollandse brug doken we de polder in en rijdend door de bossages viel het met de wind wel mee. Opvallend weinig sponsornamen dit keer. Het neutrale zwart overheerste en het was duidelijk dat ook in het toerpeloton sponsors huiverig zijn geworden. Wie wil zijn naam verbinden aan een troep losgeslagen mannen in de leeftijd van 46 tot 72 jaar? Via de bekende route door bosjes en langs voor- en achtertuinen van Almere Haven, Hout, Stad, Binnen en Buiten reden we vrijwel zonder problemen naar de Oostvaardersplassen. Vorig jaar onder aanvoering van Clemens kostte het aanzienlijk meer moeite!
Eerder dan verwacht (te vroeg?) doemde de Oostvaardersplassen op en dus ook de koffie. Voor enkelen bekend terrein maar velen keken hun ogen uit toen ze bijna met de (stoel)poten in het water stonden en uitkeken over de Hollandse wildernis. Enrico gebruikte de stop om af te rekenen met een afloper en de bediening vond het geen probleem dat het restaurant tijdelijk omgebouwd werd tot werkplaats. Waarover spraken zij vandaag? Natuurlijk over de bank van het oranje en blauw (het blijven lelijke shirts Red.) en mogelijke dopingzondaars. Of Lance gebruikt heeft is voor de één een vaststaand feit terwijl de ander harde bewijzen wil zien. Dat de Rabobank stopt als sponsor kwam niet echt als een verrassing maar wel het tijdstip. Erik Jan had voorkennis omdat hij dagelijks in de glazen tempel in Utrecht huist. Alleen zijn bidon herinnert nog aan de gloriejaren.
Er moeten spijkers met koppen geslagen worden voor het jaarlijkse etentje maar zelfs in het selecte gezelschap is een gezamenlijke dag niet te vinden, laat staan een datum. Met de ziekenboeg schijnt het goed te gaan. Hoewel Marcel weer op zijn kwetsbare arm gevallen is lijkt een rentree in zicht en Rijn is in enigszins kennelijke staat gespot dus dat zit wel snor.
Onze doping bestond uit koffie en appeltaart met noten en slagroom. Dat werkt nog steeds en dat bleek toen we na vertrek als een raket over een prachtig fietspad wegschoten en Aad al zijn stuurmanskunst nodig had om de bocht te halen. Maar ja….wie remt er ook IN de bocht. Bij vertrek had Herman ons nadrukkelijk gewezen op het prachtige pad en vooral het betoverende uitzicht. Uiteraard in de hoop dat we zouden vergeten dat we op een racefiets zaten. IJdele hoop zo bleek al snel. Dat kwam wellicht ook omdat we wisten dat we nu wind mee zouden hebben en dus snelde de groep richting de Oostvaardersdijk. Met een rechte streep asfalt tot aan de horizon werden de posities ingenomen en onder aanvoering van E & E & EJ werd er koers gezet richting huis. Met snelheden tot 45 in het uur werd het gemiddelde opgekrikt en toen we Muiden binnenreden kon Enrico tevreden constateren dat 29 km/u een mooi gemiddelde is voor een mistroostige herfstdag. 60 kilometer was wellicht aan de korte kant waardoor we om 12 uur weer achter de geraniums zaten.
Volgende week wordt er gesleuteld aan de klokken maar dat betekent NIET dat we direct overstappen op ons winterschema. Voor details en uitleg contact opnemen met Enrico.
Dus zondag 28 oktober gewoon om 9 uur bij het bankje voor een heerlijke herfstrit. Dan is het eigenlijk 10 uur zomertijd en gaan we stiekem toch een uur later weg maar dat is voor de fijnproevers.
14 Oktober – Breukelen – 77,8 km. – 8 tot 12°C – ZW4 – Solorit: Rob
Herman meldde zich al vóór 8.00 uur af vanwege buienradar en ‘lekker warm bedje’. Na forse twijfels mijnerzijds toch maar een winter- en regenoutfit aangetrokken, beiden naar bleek terecht, en op de fiets richting Muiden. Daar bleef ik tot flink na negenen de enige waarna ik in aanzwellende regen op pad ging richting Breukelen. Langs de Vecht en door Weesp heen koos ik de stille kant van het AR-kanaal. Het werd opboksen tegen een strakke wind en regenvlagen totdat ik vlak voor Breukelen achter lek reed. Na voor het eerst en met succes een luchtpatroon te hebben gebruikt streek ik neer bij ons vertrouwde koffieadres alwaar ik als enige klant een lotgenoot trof: een fietser uit Driemond die ook zonder z’n groep op stap was gegaan.
Na tweemaal koffie stapte ik op en reed via Tienhoven, Westbroek, Bilthoven, Lage Vuursche en Baarn terug richting warme douche. Het weer was beduidend beter dan voor de koffie: wind achter en meer zon. De tocht eindigde wel zoals hij begonnen was: in een stevige regenbui. Hadden de thuisblijvers dus gelijk? Misschien wel maar bij mij overheerste toch een tevreden gevoel.
7 oktober – Volendam – 76 km, van 7° naar 13°, W/NW- wind, zon – 5 rijders: Eric, Marc, Marco Enrico & Han
Tja, wat doe je als site beheerder wanneer je opeens twee ritverslagen krijgt? Zoals een goed journalist betaamt pas je dan “Hoor en Wederhoor” toe, toch?
Hoor Han:
Kent u dat? Kom je bij het bankje aanrijden en dan staan alleen de snelle sterke jongens te wachten. “Dat wordt doortrappen” flitst het door je heen. Vandaag werd me duidelijk dat een aantal rijders hier last van hebben. Ikzelf heb daar geen last van.
Er werd al snel besloten richting Volendam te rijden. Tegen de west-noord westen wind in werd er al snel rond de 32 km/hr gereden. Over de Schellingwouder brug, om Durgedam heen werd er verder langs de dijk gereden tot we Volendam met een gemiddelde van 30,8 km/hr binnen reden. Tijdens de koffie werd er over de te spelen voetbalwedstijden van die middag gesproken. Blijkbaar heeft dat bij een aantal coureurs toch een rood waas voor de ogen doen trekken want vanaf de koffie werd er in een strak tempo naar huis gereden. Han werd een aantal malen beschuldigd van tempo drukken omdat ie het anders niet bij kon houden. Zo verloor hij zijn bidon terwijl hij op kop reed. Kent u het verhaal van Ferdi Kubler? Deze prof van vroeger zou wereldkampioen worden ware het niet dat hij vlak voor de streep een lekke band kreeg. Kubler smeekte of hij een nieuw wiel kon krijgen maar alle materiaalwagens reden hem voorbij. Kubler eindigde op een roemloze plaats. Midden in de polder kwamen de vijf een fietser tegen die lopend met de fiets aan de hand probeerde uit niemandsland te komen. De eerste vier reden hem zonder pardon voorbij. De vijfde herinnerde zich het verhaal van Ferdi Kubler, hield in en vroeg of hij pech had. Lekke band en geen materiaal bij me was het antwoord. Gelukkig werd de man een bandje overhandigd maar niet zonder de vijfde fietser wederom te beschuldigen van tempo drukken. Ruim voor aanvang van het voetbal waren we in Muiden terug. De gemiddelde snelheid was 30,5 km/hr…Wat voetbal allemaal wel niet teweeg brengt…
Een fijne rit met wederom lekker weer.
En Wederhoor van Marc:
Eenzaam stond Marco bij het bankje en vroeg zich vertwijfeld af waarom op deze zonnige zondagochtend niemand met hem wilde fietsen. Gelukkig doemden op de valreep Enrico, Marc en Eric op en …o ja, op het allerlaatste moment ook Han. De laatste zag de groep jeugdige renners en vreesde direct het tempo van de dag. Hij was overigens niet de enige maar dat terzijde. Han toonde de gevolgen van een listige aanval van een zeer giftige slang waardoor hij zwaar geblesseerd raakte (1). Schrijver dezes zag louter en alleen een zeer blanke enkel. Gelukkig was er weinig discussie over de route en dus gingen we op weg naar Volendam. Met 7 graden was het fris maar met de zon erbij aangenaam en Enrico zorgde dat iedereen snel op temperatuur kwam. Marco liet er geen gras over groeien en nam het peloton via de Diemerzeedijk en de Schellingwoudebrug mee naar Waterland. Daar denderde een blauw-rode trein door het graziggroene weidelandschap. Er was een matige NW-wind maar de meeste tegenwind maakten we zelf. Sneller dan gedacht doemde Monnickendam op en voor we het wisten zaten we volop in de zon op De Dijk van Volendam. Zie www.twitter.com/tcmuiden Het uitzicht was geweldig hoewel een enkeling liever op het naastgelegen terras vol Limburgse vrouwen was gaan zitten. Marco zat met zijn hoofd al bij Ajax-FC Utrecht en schoof ongedurig op zijn stoel. Han genoot van volle teugen en wilde het liefst heeeeel lang genieten (2). Toen de zon achter een donkere wolk verdween was het tijd voor de terugreis. Zodra we de toeristen achter ons lieten gaf Marco extra gas maar dat was van korte duur want Han toonde wel erg veel ontzag voor een verkeerslicht (3). Even voorbij Broek in Waterland greep Han naar zwaardere middelen en gooide zijn bidon op de grond (4). Gelukkig geen ongelukken maar het tempo was er wel uit. Met de wind in de rug en de lucht van Ajax in de neusgaten van Marco reden we snel weer een straf tempo maar dit keer maakte Han het wel erg bont. Een door hem ingehuurde pseudowielrenner met een lekke band kruiste ons pad en Han wist niet hoe snel hij in de remmen moest knijpen om Florence Nightingale te imiteren (5). Dat deed hij bovendien met een reservebandje van Enrico. Maar de vertragingstactiek mocht niet baten want met gezwinde spoed bereikte het vijftal de Maxis waar Marco naar Weesp afsloeg en het overgebleven kwartet de laatste meters naar Muiden reed. De thuisblijvers hadden vandaag ongelijk want ondanks alle Handernissen was het een mooie tocht. De gemiddelde snelheid van 31.5 gaf voldoening maar dat ruilen we graag in als we volgende week met een groot peloton op pad gaan.
30 september – Soester Hoogt – 76 km, van 7° naar 16°, aantrekkende ZW- wind, zon – 8 rijders: Rob, Eric, Clemens, Marc, Aad, Han, Marco & Herman
Bij het bankje was veel belangstelling van niet meefietsende (oud-)leden van de TCM. De eerste was Bram Heikamp die vertelde dat hij eind oktober naar Patagonië vertrekt om er samen met een vriend een trektocht per MTB te maken. Nu al was hij geheel bepakt op deze fiets om te bezien hoe het gaat met behoorlijk wat bagage bij zich. Op onze vraag waarom hij op de MTB geen helm draagt ondanks snelheden heuvelaf van tegen de 80km/u, reageerde hij enigszins knorrig: ‘Op de racefiets draag ik altijd een helm, maar op zo’n terreinfiets nooit.’ Vervolgens kwam Luit Kuiper met hondje, die vertelde dat zijn moeder was overleden en de volgende dag zal worden begraven. En tenslotte verscheen Rijn Ree. Hij keek blij, want eindelijk was het gecompliceerd gebroken sleutelbeen aan het herstellen. Hij had al zin met ons mee te fietsen, maar vond het verstandiger om eerst in zijn eentje een aantal keren te gaan. Dat leek ons ook zo.
Nadat op het voorstel om vanwege de windrichting naar Haarzuilens te rijden afwijzend werd gereageerd – ‘Nee, niet wéér daar naartoe!’-, suggereerde Aad om naar het Soester Hoogt te fietsen. Waarschijnlijk omdat ze daar zulke heerlijke taart hebben, vond ieder dat een goed idee. De rit ging over eerder beschreven wegen: Hakkelaar, Naarden, langs de A1 tot Baarn en daarna naar Soest en het Hoogt. Er was inderdaad heerlijke taart. Het koffiegesprek ging onder meer over het uit de competitie halen van het eerste elftal van de Muider voetbalclub en over het voornemen om Marco en zijn vrouw volgend jaar op de camping in Bloemendaal a. Zee te verrassen, nee, te overvallen met ons bezoek: Of de koffie dan maar bruin staat en het gebak op de schotels ligt. Toen er afgerekend moest worden, bleek er een al betaald te hebben. Voor hem werden alle verjaarsliedjes, nog van de kleuterschool, ten gehore gebracht. Vooral Clemens kan zich die nog goed herinneren.
De terugweg ging langs de voormalige vliegbasis en over het prachtige fietspad langs de spoorlijn Amersfoort-Utrecht tot aan Den Dolder. Verder ging het naar Maartensdijk, Hollandsche Rading, over de provinciegrens tot aan Kerkelanden in Hilversum vervolgens tussen ’s-Graveland en Kortenhoef door tot vlakbij het Luie Gat. Daar namen Rob en Herman afscheid en gingen de anderen via Ankeveen en Uitermeer naar resp. Muiden(2), Weesp (2) en Hilversumse Meent (2). Vóór half een was ieder weer thuis.
30 september, wind zuid kracht 3 tot 4, 14 tot 18 graden, Soester Hoogt 75 km rijders: Aad, Eric, Han, Marco, Herman, Rob, Clemens en Marc
Zeven noeste rijders stonden bij het bankje te wachten op Han. Zonder hem zou er niet gereden worden.
Rijn kwam langs met een hond aan de lijn en zonder fiets. De breuk is hersteld maar eerst gaat Rijn kilometers maken zodat hij binnenkort weer kan aanhaken. Met Han in de gelederen een goeie keus want met deze tempobeulen berggeit gaat het in een moordend tempo. Onder een blauwe lucht vertrekken we richting het Soester Hoogt en onder aanvoering van Aad kan iedereen op temperatuur komen. We passeren Bussum en rijden langs de snelweg richting Laren. Daar nestelt Han zich op kop van het dan nog rustige peloton en recht hij de rug. Zodra hij de pedalen aanraakt gaat er een siddering door de overige rijders. Het beest is los en het belooft weer een zware tocht te worden. Met zijn machtige lijf en gespierde benen lijkt fietsen kinderspel en de wind krijgt geen vat op hem. Ook de eerste klim bij Baarn neemt hij met het grootste gemak. Na de hoogvlakte van Soest doemt de klim naar het Soester Hoogt op. Han gaat fier aan kop en de rest moet alle zeilen bijzetten om het tempo te volgen. Breedlachend kijkt Han om zich heen…dit is pas genieten totdat ….
RRRIIIIIIIIINNNNNNNNNGGGGGGGG….
Han ontwaakt uit zijn droom. Voor zich ziet hij 7 zwetende mannenruggen die hem uit de wind houden en hij snakt naar een lekkere kop koffie met gebak. Hij denkt met weemoed terug aan de tijden van weleer. Als hij dit keer de koffie betaalt, zou de schrijver dezes dan een heroïsch stuk willen schrijven? Wanneer we boven in de zon aan de koffie zitten valt dat plan in duigen want ‘good old’ Herman viert deze dag zijn verjaardag. Voor hem gaat de vlag uit en wordt er uit volle borst gezongen. Als er hier en daar een lange broek uitgaat vertrekken we voor de thuisreis. Dit keer langs de vliegbasis en een bospad naar Den Dolder waarna we door het bos naar Loosdrecht rijden. Bij de Loodijk gaan Rob en Herman rechtsaf terwijl het peloton, inclusief Aad en Eric die wat extra kilometers willen maken, Linksaf richting Weesp fietsen. Bij de Keverdijk gaan Aad en Eric alsnog huiswaarts waarna Marco het nog even op zijn heupen krijgt en vol gas geeft. Het wordt een afvalrace en uiteindelijk gaan 2 rijders terug naar Muiden. Han bekent dat het vroeger beter ging.
23 september – Nijkerk – 74 km, 7°-17°, ZO- wind, zon – 4 rijders: Rob, Aad, Marc & Enrico
Het was goed koud. Op de vier rijders na, kwam er niemand meer. Aangezien de wind Oost stond en het bijna oktober is, besloten we om naar Nijkerk te gaan, waarschijnlijk voor het laatst dit jaar.
Oostenwind is altijd een “dikke” wind, en ook deze keer nog behoorlijk koud. Er werd dus vooral doorgestampt
Aangekomen in Nijkerk konden we ons warmen aan de kachel. Het gespreksonderwerp vandaag was “telecom”. Marc heeft slechte ervaringen met Tele2 heeft m.b.t. “vocht” in zijn mobieltje. Volgens de uitsluitende bepalingen in de voorwaarden kun je dan een mobieltje niet eens in de hand houden om te bellen, noch het apparaat in je broekzak stoppen. Aad heeft last van een DVD recorder die alleen in zwart-wit opneemt. Tip1 van onze zijde: stem de kanalen eens opnieuw af. Tip2: neem een UPC alles in 1 HD pakket met Digitale Video Recorder. Tip3: koop er een Logitech Harmony afstandsbediening bij.
Volgende week zondag is inderdaad de laatst dag het establishment geopend is. Het personeel is ’s ochtends dan wel wat brak, door het uitbundige feest van de avond ervoor. ‘s Middags kan er worden gezeild en is er een palingroker: vanaf 13:30 uur.
Na ruim drie kwartier tijd om terug te gaan. Inmiddels was het 14 graden, scheen het zonnetje en stond de wind meestens in de rug. Aad opperde om voor de verandering langs het water te rijden; aldus geschiedde. Na de Stichtse brug werd het tempo flink tot boven de 40 km/u opgevoerd en waren we zo weer in Muiderberg. Gemiddelde van deze dag: bijna 31 km/u. Half een waren we terug in Muiden.
23 september – rondje – 42 km, 14°, O- wind, zon – 1 rijder: Han
Om 8 uur was ik wakker, en rond half 10 voor de tweede maal. Oorzaak, de avond ervoor een etentje waarbij de wijn rijkelijk gevloeid heeft. Haast hoefde ik niet meer te hebben. Ik ben om half elf op de fiets gestapt en heb een heerlijk rondje in de zon gereden. Ankeveen door, richting Vreeland en via Nigtevecht weer terug. Stond een matige oostenwind die het af en toe fris maakte. Toch in het kort gereden. Als eenling rij je altijd op kop en krijg je het vanzelf warm.
16 september – Haarzuilens – 78 km, 17°, W- wind, zon – 6 rijders: Rob, Aad, Marco, Han, Marc & Enrico
De wind stond Zuid/West maar zou naar West draaien. Besloten werd om eerst naar Breukelen te rijden en vandaar naar Haarzuilens. Onderweg werd nog nagepraat over het gat in de weg waar de Muidenaren en de Weesper kopman vorige week doorheen reden. Het was een enorme klap waardoor zowel het stuur van Enrico als van Han 5 cm door naar beneden klapten. Verder geen schade, geen snake bites, geen kapotte velgen en gelukkig ook geen valpartij. Maar bij 40 km/u had dat ook anders af kunnen lopen. Het schijnt dat het gat bekend was bij Bert, en dat hij er nu een spoed reparatie van heeft laten maken.
Het was nog rustig op de vroege zondagochtend, en met een flauw zonnetje bereikten we Haarzuilens, alwaar de wegen waren afgezet. De jaarlijkse prut race – www.haarseprutrace.nl – stond op het programma, met kermis in het dorp. Het terras was bezet door een wielerploeg van 30 man uit Woerden, en toen we eindelijk een tafel gevonden hadden werd ons gevraagd te verkassen daar een 40 man grote motorclub in aantocht was. Uiteindelijk streken we neer in een hoekje achteraan op het terras onder een grote parasol.
Rob en Aad verhaalden over het feit dat ze vroeger nooit gedacht hadden dat ze dames van 50 jaar ooit aantrekkelijk zouden vinden. Toch schijnt dat op enig moment te gebeuren. Aad bleek zoveel ‘l*lkoek te hebben gegeten’ dat er geen einde aan zijn ode op de oudere dame kwam – hier niet voor herhaling vatbaar. Gelukkig zat er een Engels echtpaar achter ons, dat op de fiets op weg was naar Hoek van Holland.
Terug werd via Maarsendorp, Oud-Maarsseveen, Molendorp en Tienhoven richting vliegveld Hilversum gereden. Aad reed op kop en deed het heel knap voorkomen alsof hij de weg kende. Op het smalle hobbelpaadje richting de provinciale weg werd de agressie nog even botgevierd op een automobilist (BMW) die geen voorrang verleende. Tegen 1 uur waren we weer terug in Muiden. PS: Zou het project van Michiel inmiddels af zijn?
9 september – Soest – 84 km, 26°, matige Z– wind, zon – 8rijders: Rob, Eric, Bert, Marc, Enrico, Han, Marco & Herman
Bijna 11 maanden geleden reden wij hetzelfde parcours. Het liep via de Hollandse en Stichtse Brug naar de Meentweg in Eemnes. Die reden we bijna twee kilometer tot wij linksaf gingen richting het pontje van Eemdijk. Vlak voor dit vaartuig, dat om godvrezende redenen op zondag niet vaart, sloegen we rechtsaf naar het antieke sluisje in deEemnesservaart. Dat staken we over en vervolgden onze rit naar Eembrugge. Die bewuste brug werd overgestoken om vervolgens over de prachtige, maar veel te drukke binnenweg naar Hoogland te fietsen. Vandaar ging het door het industriegebied van Amersfoort-Noord naar Soest. Vlak voor de bebouwde kom van dit dorp hervonden we de uitspanning die net open was. Het viel op dat het terras spoedig volliep met hoogbejaarden. Zij gedroegen zich alsof hun deze pleisterplaats was toebedacht en wij er eigenlijk niet hoorden te zijn. Toch smaakten de koffie en de taart, die ons doorEnrico werden getrakteerd. Hij was namelijk op deze dag jarig. Om de rust van al deze hoogbejaarden niet te verstoren hebben wij met instemming van Enrico ons traditionele, polyfone gezang maar niet aangeheven. Het ‘tafelgesprek’ was rustig, veelzijdig en –kleurig met een accent op de politieke stand van zaken i.v.m. de verkiezingen drie dagen later. We waren het er over eens dat er maar een regering van VVD en PvdA moet komen met zo min mogelijk andere partijen als stoorzenders. Nederland moet nu eindelijk eens goed bestuurd worden, was zo ongeveer de grootste gemene deler binnen de groep. Op de terugtocht reden we langs Paleis Soestdijk, A1, Bussum, Naarden en zo naar Muiden. Om 12.45 zal ieder weer zijn thuisgekomen.
2 september – Haarzuilens – 86 km, 20°, ZW- wind, zon – 8 rijders: Rob, Aad, Eric, Tom (tot halverwege), Enrico, Marc, Albert en Han
Degene die dit stukje op dinsdag 4 september eerder op de dag hebben gelezen zullen wellicht opgemerkt hebben dat er eerst 7 rijders genoemd stonden. Nu zijn het er 8 want Han was ook mee.
Langzaam kwam de een na de ander aanzetten. De animo om te gaan fietsen leek niet zo groot: Zurück ins Bett, dan maar? Wellicht kwam het door het kouwelijke weer, het was iets boven de 10 graden en dat maakte de kledingkeuze moeilijk. Bovendien waren we de weken ervoor verwend met een behaaglijk zonnetje en temperatuur. Besloten werd om koers te zetten richting Haarzuilens, of althans een poging daartoe te wagen. Via het Papelaantje naar het Gein waar we aansloten bij een ander clubje. Door Abcoude en de A2 over om bij de louche Saab cabrio handelaar rechtsaf te slaan. Daar ging het waarschijnlijk al mis, want we koersten veel te westelijk, en belandden in Wilnis. Geen bordje Haarzuilens te bekennen. Wel hele mooie paadjes waar we over reden! Een aanrader, als iemand nog weet hoe we daar moeten komen, tenminste. Bijna waren we in Woerdens Verlaat vlak bij de Amstelhoeve, ware het niet dat een paar welwillende fietsers ons een smal pad tussen weilanden en koeien door loodsten. Na 50 km (!) bereikten we Haarzuilens om ons in het flauwe zonnetje op het terras te nestelen. Even daarvoor zijn we Tom kwijt geraakt. Zijn ‘herfst bike’ kraakte al vanaf de start. Bij Kamerik raakte hij achterop, waardoor Aad zich liet zakken om hem op te pikken. Tot Aad’s stomme verbazing keerde Tom plotseling, om zonder enige verdere mededeling rechtsomkeer te maken. We hebben hem niet meer gezien of gesproken.
De appeltaart en koffie smaakten ons goed. Toen we wilden afrekenen bleek de bon spoorloos. Een snoodaard was ons voor geweest, en had reeds betaald zonder er iets van te zeggen. Rob bleek de week ervoor weer 52 jaar oud te zijn geworden. Hij vertelde dat hij vorige week hoopte op slecht weer (gelukt!) en bijna in zijn eentje in de regen was gaan fietsen, zodat de taartkosten beperkt zouden blijven. Van harte gefeliciteerd Rob!
De terugtocht ging via Breukelen en de Vecht. Noemenswaardig is dat Aad nog een stuk van zijn trapper verloor, en dat een rustig tempo werd gereden langs de drukke gedeelten van de Vecht oever. Iets voor enen waren we terug in Muiden. Met ruim 85 km op de teller bleek dat we bijna 20 km hebben omgereden, maar het was de moeite waard.
19 augustus – ’t Hoogt Soesterberg – 94 km, 32°, zwakke ZO- wind, zon – 10 rijders: Rob, Aad, Eric, Bert, Tom, Erik-Jan, Marc, Enrico, Clemens & Herman
De warmste dag van het jaar, dus een tropische temperatuur. Wind en schaduwmogelijkheden deden ons besluiten allereerst naar Soesterberg te rijden en daarna over de ‘tankbaan’ naar Leusden, Austerlitz, Zeist, Huis ter Heide, Den Dolder, Maartensdijk, Hollandsche Rading, Nieuw-Loosdrecht en via de zuidelijkste rand van Hilversum naar ’s-Graveland om dan bij Het Luie Gat in een Muidense en een Gooische groep uiteen te gaan. Ondanks de hitte werd er gereden alsof de omstandigheden normaal waren – soms ver boven de dertig, dan weer in een hebbelijke gang van 28 km/uur. Bij de koffie aten we dit keer geen appeltaart maar een voortreffelijke frambozen-kwarktaart. Voorgesteld werd om hier onder het lover maar de hele dag te blijven en na korte tijd op de pils over te gaan. Nee, er zou gefietst worden. Het gesprek van de dag ging vooral over de verre reizen die Marc en Enrico hadden ondernomen, beiden met hun gezin, naar resp. Sri Lanka en Vietnam. De grote overeenkomst van beide reizen was de confrontatie met het bijkans onmogelijke verkeer. Dat hun geen ongeluk is overkomen, is nog steeds verbazingwekkend. Bij Vietnam moet deze schrijver denken aan de demonstraties aan het begin van de jaren zeventig tegen de schandelijke oorlog die de Amerikanen in dit prachtige land voerden. Eén van de initiatiefnemers was de communistische oud-havenarbeider Piet Nak (overbuurman van deze schrijver) die dat land consequent fonetisch uitsprak zoals je zijn naam uitspreekt: Vietnam i.p.v. Vjetnam. Gevolg was dat Amsterdam het steeds had over Pjet Nak . (Een korte geschiedenisles is nooit weg in het kader van onze verslagen.) Om half twee was ieder kletsnat gezweet weer thuis.
12 augustus 2012 – Sporthaven Nijkerk – 79 km, 23°, aantrekkende wind naar 5Bf, zon – 7 rijders: Rob, Han, Aad, Eric, Bert, Tom & Herman
De wind was oost en zou tot kracht 5 toenemen. Dan ligt Nijkerk voor de hand. Zowel heen als terug reden we het standaard parcours: heen door het oude land en terug door de Flevopolder. Het was prachtig weer. Binnen anderhalf uur waren we al op het vertrouwde adres. Daar trakteerde Eric omdat hij een maand eerder 52 jaren jong was geworden. Alsnog van harte gefeliciteerd, Eric. Dat Tom tegelijk een thee en een koffie bestelde, was voor de aardige uitbaatster – Gerards vriendin genoemd – niet te begrijpen. Het aantal onderwerpen dat werd aangesneden was groot. Deze schrijver zal er maar enkele uitkiezen. We grapten over de grote rijkdom aan managers in dit land en de daarmee gepaard gaande inflatoire waardering van beroepen. Ieder kantoormeisje heet tegenwoordig secretaresse, of soms management-assistente. De kleuterjuf van vroeger – wat een eervol beroep! – laat zich docente noemen. Soms zijn er meer managers in een bedrijf dan gewoon werknemers. De lezer ziet: wij fietsers bekijken onze samenleving met kritische blik. Ook gaven velen toe dat het kijken naar de Olympische Spelen zijn verzadigingspunt had bereikt. Sommigen werden daarbij geholpen door hun eega, met de woorden: ‘Zit je nou alweer naar die Spelen te kijken?! Heb je écht niks anders te doen?!’ Wat voorts opviel is dat zowel Aad als Han, terwijl ze daar absoluut geen aanleiding toe gaven, bijzonder in de smaak vielen bij twee goed geklede zeventigjarige dames. Op de terugweg werd met de wind meest in de rug snoeihard gereden. De snelheid lag vaak een stuk boven de veertig in het uur. Dat maakte dat de meesten om kwart voor één weer thuis waren. Een heerlijke zomerse rit.
5 augustus 2012 – Nijkerk – 79,7 km, 20°, begin regen, later meest zonnig, weinig wind, 4 rijders: Aad, Rob, Herman en Han
Toen schrijver dezes bij het bankje aankwam begon het net te regenen en stonden Aad, Rob en Herman onder het picknick afdakje bij de Loper. Herman ging het toch weer proberen.Rob vroeg om een korte rit want hij wilde graag uiterlijk half een weer thuis zijn.Er werd besloten richting Nijkerk te rijden om zo de regen te ontwijken. Het bleef echter regenen totdat we Almere gepasseerd waren. Daarna knapte het op en kwamen we in de zon te rijden. We hebben het water helemaal gevolgd totdat we in Nijkerk aankwamen. Of het nu door de regen kwam of dat we er allemaal zin in hadden maar we kwamen met bijna 31 km/uur gemiddeld in Nijkerk op het terras bij de jachthaven aan. De mevrouw, ook wel de vriendin van Gerard genoemd stond ons al op te wachten en dacht dat de andere helft nog moest komen. Toch maar 4 man vanwege de vakantie. Tijdens de koffie werd er over de bekende koetjes en kalfjes gesproken zonder dat deze in een verkeerd daglicht geplaatst werden.Via het oude land over de dijk richting Spakenburg gereden waarbij schrijver dezes het verhaal over de in zijn jeugd verloren liefde aan Herman vertelde.“In Muiden kwam hij een dame tegen met erg mooi rood haar en na een avondje stappen heeft hij haar beloofd om haar op te bellen voor een nieuwe afspraak. Haar achternaam was De Graaf dus dat zou hij wel even in het telefoonboek opzoeken. Tot op heden zoekt hij nog steeds in het telefoonboek naar de juiste De Graaf (er wonen er honderden in Spakenburg) “ Nog steeds langs het water rijdend kwamen we uiteindelijk in de polder bij Eemnes uit. Via de wakkere dijk richting Huizen gereden om Rob op tijd af te zetten. In Naarden werd Herman afgezet, nadat we eerst nog even met Marcel gesproken hadden. Aad en Han zijn via het Naardermeer naar huis gereden. Ondanks de regen in het begin een hele fijne rit.
29 juli 2012 – Soesterhoogt – 79,1 km, 20° Aantrekkende wind, meest zonnig, 7 rijders: Frits, Jos, Eric (niet de Eric uit de Hilversumse Meent), Aad, Rob, Jurriaan en Han
Toen schrijver dezes bij het bankje aankwam stonden Aad, Rob en Jurriaan al te wachten. Herman had zich telefonisch bij Rob afgemeld vanwege zijn gekneusde ribben door zijn val van de keukentrap vorige week.
Kort daarop kwamen er drie fietsers aanrijden die ook stopten en vroegen of ze met ons mee konden rijden. Frits werd direct herkend, Jos niet, had wel eens eerder meegereden maar die was ook 15 kg afgevallen. Eric, en dan niet de Eric uit de Hilversumse Meent reed voor het eerst mee.
Er werd besloten richting Amstelhoeve te fietsen. Toen we net Muiden uit reden kwam er een enorme donkere lucht op ons af en het zag er naar uit dat we precies de regen in zouden rijden. Snel werd er van plan gewisseld en via het viaduct weer richting Muiderberg gereden. Helaas begon het ter hoogte van Garage “De Wegman” te regenen, met een klap onweer. Toen de regen overging in een tropische stortbui stonden we gelukkig al onder de luifel van “De Wegman” te schuilen. Na 20 minuten zijn we bij droog weer verder gefietst tot de eerste lekke band bij “Jan tabak” Zonder verdere incidenten zijn we, via Baarn en Soest bij het Soesterhoogt aangekomen. De appeltaart smaakte goed en na twee koffie zijn we weer opgestapt. Aad had na twee kilometer een lekke band en na nog twee kilometer weer een keer. Via huis Ter Heide, Maartensdijk, ‘s-Graveland , waar Rob en Aad richting de Hilversumse Meent naar huis toe reden, ging de rest van het gezelschap richting Weesp om bij Fort Uitermeer af te slaan. Daar reden we nog een grote groep Solex Rijder achterop die we grotendeels voorbij reden. Jurriaan sloeg bij Muiderberg af en Frits, Eric, Jos (die een afloper had) en Han kwamen rond half twee in Muiden aan.
Een fijne rit met een behoorlijke wind maar verder droog en zon.
22 juli 2012 – Monnickendam – 57 km, 23°, nauwelijks wind, zon – 6 rijders: Rob, Han, Marco, Eric, Clemens & Herman
Wat is dit toch een aardig gezelschap! Een dag eerder was deze schrijver van een trapleer gevallen en had zijn ribben gekneusd. Een flinke tocht zat er voor hem niet in. Geen nood, dan rijden we toch een korter stuk en bovendien niet zo hard. Het werd Monnickendam. Zo gezegd zo gedaan. Niet helemaal zo, want Han zwaaide bij Zuiderwoude af omdat hij eerder thuis wilde zijn; zijn schoonvader was enige dagen eerder overleden en zal a.s. dinsdag worden gecremeerd.
Op het niet helemaal waterpassige terras op de Dam van M’dam verschenen – zoals al bij het bankje telefonisch was afgesproken – Rijn en Marcel. Beiden niet meer met een mitella. Het verhaal van Rijn en zijn val in de Maratona delle Dolomiti was huiveringwekkender dan we aanvankelijk dachten. We waren verheugd dat er bij Marcel vooruitgang in het genezingsproces zit; mag ook wel na bijna zeven maanden.
Omdat Clemens jarig (61) was geweest of binnenkort is, vond hij het nodig om te trakteren. Daar hadden wij geen bezwaar tegen. Helaas zijn we vergeten ons meerstemmige ‘Lang zal-ie leven’ door het zonnige M’dam te laten klinken.
Vanwege de kortere afstand waren we om 12.00 uur weer in Muiden.
15 juli 2012 – Haarzuilens – 81 km, 18°, ZW-wind 5Bf, meest bewolkt – 8 rijders: Aad, Rob, Han, Marco, Enrico, Marc, Clemens & Herman
Buienradar verwachtte veel nattigheid vanaf 11.00 uur. Daarom werd besloten niet al te ver en bovendien niet nog eens naar de Amstelhoeve te gaan, alhoewel de windrichting daar wel om vroeg. Gestart werd langs de oostelijke Vechtoever die wij volgden tot aan de ‘brede brug’ te Breukelen (waar brauwende, breeuwende Brielse Brechtje overheen loopt, als een pupil van de logopedist de ‘r’ moest leren zeggen). Vandaar gingen we het AR-kanaal over en kozen de weg naar Kockengen. Halverwege echter gingen we linksaf het Kortrijk op om uiteindelijk na 6 km. Haarzuilens te bereiken. Bij het vaste café werd koffie gedronken. Marco had twee redenen om te trakteren, want binnenkort is hij jarig en … 25 jaar getrouwd. Voor ons reden om de bekende hymne ‘Over 25 jaar …’ luidkeels op het terras te zingen. Nog vele, vele jaren Marco, voor jezelf en je gezin. Het gesprek ging aanvankelijk over de narigheid die deze schrijver de afgelopen twee weken had meegemaakt: broer overleden, van vakantie terug, bagage en paspoort kwijt, 39° in Italië. Voor de terugweg gingen we eindelijk niet weer eens langs dat saaie AR-kanaal, maar reden via Portengen en Portengense Brug richting Wilnis en Vinkeveen. Voor het eerst was het weer mogelijk om over de Vinkeveense Zuwe te rijden. Daarna over de Baambrugse Zuwe naar Baambrugge en over de provinciale weg naar Abcoude. Dan via de oostelijke over door het Gein, de Hoge Brug over (onderaan namen we voor een aatal weken afscheid van Marco, want vakantie) en zo naar Fort Uitermeer. De drie Gooiers kozen hier het traject door de Hilversumse Meent. De rest ging door naar Muiden resp. Weesp. Om kwart voor een was iedereen droog thuis.
1 juli 2012 – Amstelkade – 77 km, 12-16°, matige tot harde ZuidWestenwind, zonnig met bewolking – 6 rijders: Mark, Bert, Hay, Rob, Aad en Han
Toen schrijver dezes rond negen uur bij het bankje aankwam stonden daar 5 coureurs te wachten. We hebben een behoorlijk lange tijd op de reguliere schrijver dezes staan te wachten want niemand van ons had zin om het stukje van deze rit te schrijven. Toen we uiteindelijk om kwart voor tien vertrokken nam Aad het wegkapiteinschap op zich om ons zessen naar Haarzuylens te navigeren. In Weesp aangekomen nam Aad de kortste weg terug richting Muiden wat bij schrijver dezes direct de vraag opriep of we wel de juiste man hadden uitgekozen om ons veilig in Haarzuylens af te leveren. Na enig aandringen nam Aad toch de juiste afslag.
Via de Ronde Hoep en nog wat aanverwante wegen die schrijver dezes bekend voorkwamen als we naar de Amstelhoeve reden kwamen we uiteindelijk bij de Amstelhoeve aan. Aad probeerde het nog goed te maken door met volle vaart voorbij de ingang te rijden. Hij dacht dat we er nog niet waren maar op ons dringend geroep kwam hij gelukkig weer terug. Dat was misschien maar goed ook want anders hadden we tot diep in de avond naar hem moeten zoeken.
Er stond op de heenweg een stevige wind. De enigen die er geen last van hadden waren Bert, Mark en Hay. Het tempo lag ruim boven de dertig.
Na een gezellige koffiestop die door Hay betaald werd omdat hij in de twee jaar die hij niet mee heeft kunnen rijden minimaal 1 keer jarig was geweest, zijn we zonder te zingen (eigen verzoek) opgestapt om de thuisreis te aanvaarden. Zonder noemenswaardige voorvallen, of het moet de snelheid zijn geweest die vaak rondom de veertig lag, zijn we rond 12:45 weer in Muiden aangekomen.
Bericht uit Italie:
Rijn en Enrico hebben de Dolomiti gereden. Helaas is Rijn door een lekke band gevallen en heeft een gebroken sleutelbeen. Hierdoor heeft hij vroegtijdig de koers moeten verlaten. Enrico heeft de volle 140 km gereden inclusief de 4000 hoogte meters. Het was warm op SE Giau was het 45 graden…
Mooie prestatie! jammer van de val!
17 juni 2012 – Breukelen – 67 km, 18°, stevige ZZW-bries van 5Bf, meestal bewolkt – 2 rijders: Aad en Herman
Terwijl de rest in Winterberg (D) aan het ontbijt zat, vervoegden de twee oudste leden van de Toerclub Muiden zich bij het bankje. Omdat het zo waaide besloten wij langs de rechter Vechtoever naar Breukelen te rijden. Op de Dammerweg werden we gepasseerd door een flinke groep uit Kudelstaart en sloten erbij aan. Helaas zochten dezen de oostelijke oever van de Bergse Plas op, want anders zou het een prima gezelschap zijn geweest om bij deze krachtige wind aansluiting te zoeken en zo ‘getrokken’ te worden. Toch in een fiks tempo werd Breukelen bereikt, waar we op het bekende terras (v/h Illy) aan de koffie gingen. Ziekte en gezondheid waren de onderwerpen van ons gesprek, begrijpelijk gezien de levensfase waarin wij verkeren. Dat het onszelf in vergelijking met anderen heel goed gaat, werd terecht geconcludeerd.
Op de terugweg werd langs de rechter Vechtoever verder gereden tot de bebouwde kom van Maarssen. Daar sloegen we linksaf en reden door de Bethunepolder naar Tienhoven. Vandaar ging het naar Breukeleveen, Muyeveld, Boomhoek, Nieuw- en Oud-Loosdrecht en zo via ’s-Graveland en Kortenhoef naar huis. Het was ondanks de wind een snelle rit.
10 juni 2012 – Amstelkade – 77 km, 12-16°, zwakke tot matige ZuidWestenwind, zonnig – 15 rijders: Marco, Enrico, Fred, Rob, Herman, Aad, Eric, Albert, Hans, Rein, Clemens, Jurriaan, Marc, Han & Michiel
Voor de verandering prachtig fietsweer na al die natte zondagen. Daarom 15 man bij het bankje. Rein was vroeg en op de mountainbike. Je kon het niet merken. Hans voor het eerst dit jaar bij het bankje. Iedereen kon zich vinden in de Amstelkade. Via zuidkant Rijksweg en Papelaan reden we naar de spoorbrug. Daarna via ‘de hel van Driemond’naar Driemond en daarna via de oostelijke Geinoever naar Abcoude. Daar richting Baambrugge tot de Winkeldijk. We reden de Winkel langs tot aan de Stokkelaarsbrug. De Waver werd gevolgd tot de laatste ophaalbrug. Een snelle groep was weggedemareerd van de rest. Op de Veldweg bleek dat de rest niet volgde. Schrijver dezes reed rustig terug naar het ophaalbruggetje waar de rest net aankwam. Het bleek dat Enrico een ‘snakebite’ opgelopen aan zijn achterband. Op de Tienboerenweg stonden Marco en Eric te wachten. De rest van de gedemareerden was doorgekart.Snel kwamen we bij de N201. De laatste werd tot Uithoorn gevolgd, waarna we voor de Amstel de Mennonietenbuurt opreden die langs de Amstel is gelegen. Even verder splitst de Amstel zich in Amstel-Drechtkanaal en Kromme Mijdrecht. Deze laatste volgden we via De Hoef tot de uitspanning Amstelkade. Langs de Kromme Mijdrecht werd nog even goed gas gegeven, zodat we nauwelijks later dan de kopgroep arriveerden. Onder genoegelijke kout deden we ons te goed aan koffie, thee en appelgebak. Dit werd gesponsord door Han ivm zijn 5x?-ste verjaardag (al in mei). Van harte proficiat, Han! Het belangrijkste onderwerp van gesprek was niet de onverwachte nederlaag van het Nederlands elftal maar het ’Ardennen’ weekend in het Sauerland. Na de stop werd er meteen weer flink gas gegeven richting Woerdense Verlaat. Daarna via Lange Meentweg, Geerkade, Portengense Zuwe, Oud AA en Laantje naar Nieuwer Ter Aar. Via het AR-kanaal reden we, met een aangenaam tempo, richting Driemond. Hier reden Aad, Eric, Hans, Marco en Clemens naar de Hoge Brug richting huis. De anderen via Muiderbrug terug naar Muiden. Even over half één waren we in Muiden. Zo vroeg dat de ijswinkel nog dicht was Een snelle rit met een gemiddelde van 29,7 km/u.
28 mei 2012 – Edam – 78 km, 24°, weinig wind NNW, zonnig – 11 rijders: Aad, Rob, Michiel, Albert, Tom, Han, Marco, Enrico, Rijn, Erik-Jan & Herman
Voor het eerst met z’n allen in zomertenue. Rob en ook Michiel waren zo verstandig de armen bedekt te houden. Degenen die zich tevoren niet met anti-zonnebrandspul hadden ingesmeerd, zullen dat de volgende dag zeker gevoeld zo niet gezien hebben. In ieder geval waren de armen van deze schrijver de volgende dag schrijnend en knalrood. Stom!
De keus voor Edam (zie boven: wind) lag voor de hand. Er werd hard gereden, eerst naar IJburg, dan door Durgerdam naar Uitdam, Monnickendam, Katwoude, Volendam en uiteindelijk de haven van Edam. Bij de Kathammer molen, net vóór de goudkust van Volendam, sloeg Aad linksaf, omdat hij om 12:00 uur thuis wilde zijn. De uitspanning aan de Edammer haven heeft buiten een prachtige ronde tafel, waar we ruim omheen konden zitten. Ook voor het eerst dit jaar was er behoefte aan schaduw. Wat we allemaal hebben besproken weet deze schrijver niet meer precies. In ieder geval ging het over de Muier polletiek en met name over de lachwekkende poging er het voetballen onmogelijk te maken. Deze schrijver gaf een cultuurtip: ga naar de opera Orfeo ed Euridice in de paleistuin van Soestdijk (zie www.deutrechtsespelen.nl) en je ziet iets wat je nooit eerder hebt gezien (en gehoord).
Toen we wilden afrekenen, bleek dat Michiel ons voor was geweest. Hij was kort geleden jarig, werd het omgekeerde van 36 en vond dat een reden ons te trakteren. Bedankt Michiel en nog vele jaren met ons, maar vooral met je gezin!
Voor de terugweg gingen we eerst om-de-noord Edam uit en vervolgens langs de N247 tot Broek in Waterland. Gelukkig was daar de brug open en konden deze schrijver en menig ander even recupereren. Meteen na de brug vervolgden we onze weg langs de Broekervaart en het Noordhollands Kanaal tot het golfterrein van Amsterdam-Noord. Vandaar ging het over de Buikslotermeerdijk langs de Zwarte Gouw – en hier brak een spaak van Enrico’s voorwiel en joeg de meerderheid ondanks schreeuwen en fluiten gewoon door – naar de Schellingwouderbrug. Onderaan de brug hervond zich de groep, die zich vervolgens tijdelijk splitste omdat het beter leek dat Enrico zich vanwege de steeds nadrukkelijker slag in zijn voorwiel over de gladde weg van IJburg huiswaarts begaf dan over het vrij hobbelige plaveisel aan het begin van de IJdijk. Op de Diemer Zeedijk voegden beide groepen zich weer aaneen.
Dat het op deze Tweede Pinksterdag (zou moeten worden opgeheven volgens D66 en allerlei ‘progressieve dominees’) echt zomerde, bewees Rijn toen hij ons in het ‘overcrowde’ Muiden weer trakteerde op een ijsje. Een mooie, maar keiharde rit!
20 mei 2012 – Monnickendam – 55 km, 12-15°, Noordenwind kracht 4-5, meest regen – 1 rijder: Michiel
Zaterdagavond verheugde schrijver dezes zich, met toen geldende weersverwachting en windrichting, op een ritje naar het Natuurpark. Toen hij wakker werd regende het echter al en een snelle blik op BuienRadar gaf aan dat dit tot even na negenen zou duren. Daarna zou er echter een periode komen zonder regen. Daarom waagde hij de gok en reed in de regen naar het bankje waar hij, niet geheel tot zijn verrassing, niemand aantrof. Na nog tot tien over negen te hebben gewacht besloot hij naar Monnickendam te rijden om alsnog een bezoek te brengen aan Café de Zwaan hetgeen hem vrijdag (zie verslag 18 mei) door de neus was geboord. Het regende zowaar niet meer dus dacht schrijver dezes dat BuienRadar weer eens gelijk had. Niets was echter minder waar. Nog ter hoogte van de kruitfabriek was een stop onder een grote kastanje nodig omdat de bellen op het asfalt stonden. Dit herhaalde zich nog een aantal keren. Eerst bij de Maxis waar geschuild werd bij de bushalte, daarna op IJburg waar een tramhalte als schuilplaats diende en als laatste bij het viaduct onder aan de Schellingwouderbrug. Daarna zowaar droog naar de Zwaan gereden. Daar zette het personeel net de buitenspullen op, wat geen best besluit was want toen schrijver dezes naar binnen liep begon het weer hard te regenen zodat men allen naar binnenvluchtte. Even later kwamen nog wat, min of meer verzopen, fietsers binnen. Na een cappucino en een appelgebak met slagroom en een wat afnemende regen werd weer opgestapt. Tot Gerard Smeenk bleef het dan weer harder dan weer zachter regenen. In Muiden brak voorzichtig de zon door en thuis bij de Hakkelaar was het helemaal droog en zonnig terwijl schrijver deze zelfs ‘van binnen nat was’.
18 mei 2012 – Rondje Pampus (Markermeer) – 142 km, 15°, matige ZuidOostenwind, zonnig – 6 rijders: Marco, Enrico, Bert, Aad, Jurriaan & Michiel
Han had voorzichtig bij Michiel geïnformeerd naar de samenstelling van de groep die van plan was het rondje te fietsen: “dus geen Rob, geen Rijn, geen Herman….?” Hij vreesde voor een iets te ambitieus tempo na zijn copieuze Griekse vakantie.
Om negen uur was iedereen er en werd besloten om het rondje linksom te rijden, zodat we op de dijk de wind meestens in de rug zouden hebben. Binnendoor reden we naar Lelystad, waar het duo Marco en Bert zich als diesel locomotief opwierp. Al snel bereikten we Bataviastad, en alsof het getimed was ging de brug open. Dit gaf Michiel kans om zich van meerdere van zijn 6 bananen te ontdoen, als mede van enige van de in een plastic zak opgeborgen bruine bammetjes. Na 10 minuten waren alle boten door de sluis, en werd de tocht voortgezet. De venijnige bocht voordat de dijk echt begint zette de groep eerst nog flink in de wind. Daarna met wind in de rug werd constant tussen de 40 – 45km/u gereden. Plotsklaps begon Michiel te joelen; uit blijdschap dachten we. Het bleek iets te zijn dat tussen zijn band en de rem was gekomen (papiertje) en een joelend geluid maakte. In een vloek en een zucht waren we aan de overkant. Oversteken links en een kilometer verderop waren we bij de Woeste Hoogte aangekomen. De meesten bestelden een kopje koffie en een puntje met of zonder. Jurriaan koffie met soep, maar Michiel sloeg alles. Om met Jacobse&vanEs te spreken: “een broodje ros met gebakken ei, zo groot als een Turkse piza”. De waarschuwingen waren niet van de lucht.
Na een uurtje was het tijd om weer op te stappen. Helaas bleek de weg van de Zuiderdijk volgens sommigen nog steeds in een erbarmelijk staat te verkeren, waardoor we deze niet hebben uitgeprobeerd. Jammer, want dat is het mooiste gedeelte van de Zuiderzeeroute. Daardoor waren we wel snel in Hoorn. Bij een stoplicht raakten we Michiel, Aad en de weg even kwijt. Na even zoeken vonden we elkaar weer. Marco sleurde de groep in stevig tempo door Scharwoude en Schardam, waardoor we even laten Edam bereikten. Een buitje viel ons ten deel. Omdat we zagen dat deze snel voorbij zou trekken schuilden we een kwartiertje bij een bushokje. Daarna reden we via de provinciale weg naar Monnickendam, alwaar tot hevige teleurstelling en verdriet van Michiel geen stop werd gemaakt bij De Zwaan. Hij zou deze mentale dreun (of was het de “ros”?) de rest van de rit niet meer te boven komen, en vervolgde de rit als een aangeslagen Arjen Robben na het missen van de penalty in de verlenging van de Champions league finale.
Op menig stuk viel er een gat in de groep gevolgd door het commando “ros is los”. Marco wilde graag een gemiddelde van 30km/u halen, maar dat zat er niet in. Iets over 15:00 uur bereikten we Muiden, waar Bert ons op een ijsje trakteerde. Fred Winnubst die voorbij kwam, beloofde weer dat hij voortaan mee zou gaan … in ieder geval naar Schmallenberg, als Han het adres van het hotel doorgeeft.
PS1: Schrijver dezes heeft de zondagse rit vanwege de buiigheid overgeslagen, maar kwam om 14;30 bij het uitlaten van de hond twee bekende fietsers tegen op de Noorpolderweg: Rob & Herman. Zij gingen voor een kort rondje met stop bij De Eend (Ankeveense plas).
PS2: Volgende week wordt er op maandag Tweede Pinksterdag gefietst ipv zondag.
13 mei 2012 – Amstelkade – 75 km, 6-13°, zwakke tot matige ZuidWestenwind, zonnig – 10 rijders: Tom, Marco, Enrico, Fred, Rob, Herman, Aad, Eric, Albert & Michiel
Mooi maar fris weer met niet veel wind. Albert voor het eerst dit jaar bij het bankje. Iedereen kon zich vinden in de Amstelkade. Via zuidkant Rijksweg en Papelaan reden we naar de spoorbrug. Daarna via ‘de hel van Driemond’naar Driemond en daarna via de oostelijke Geinoever naar Abcoude. De vaart zat er goed in. Na Abcoude langs het Abcoudermeer en Holendrecht naar de Voetangel. Daar linksaf langs de Waver richting Stokkelaarsbrug. De Waver werd gevolgd tot de laatste ophaalbrug. Daar overheen en langs Veldweg, Tweede Velddwarsweg en Tienboerenweg naar de N201. De laatste werd tot Uithoorn gevolgd, waarna we voor de Amstel de Mennonietenbuurt opreden die langs de Amstel is gelegen. Even verder splitst de Amstel zich in Amstel-Drechtkanaal en Kromme Mijdrecht. Deze laatste volgden we via De Hoef tot de uitspanning Amstelkade. We waren de eersten en konden ons buiten in het zonnetje zetten. Onder genoegelijke kout deden we ons te goed aan koffie, thee en appelgebak. Dit werd gesponsord door Albert ivm zijn xx?-ste verjaardag. Van harte proficiat, Albert! Na de stop werd er meteen weer flink gas gegeven richting Woerdense Verlaat. Daarna via Lange Meentweg, Geerkade, Portengense Zuwe, Oud AA en Laantje naar Nieuwer Ter Aar. Via het AR-kanaal reden we, nog steeds met behoorlijk tempo, richting Driemond. Hier reden Aad, Tom, Eric en Aad naar de Hoge Brug richting huis. De anderen via Muiderbrug terug naar Muiden. Even over half één was schrijver dezes weer thuis. Een fraaie, snelle rit.
6 mei 2012 – BataviaWerf – 84 km, 6-12°, matige Noordenwind, zonnig – 12 rijders: Tom, Marco, Enrico, Marc, Rijn, Bert, Fred, Rob, Herman, Aad, Eric & Michiel
Voor het eerst sinds ruim een jaar was Tom weer present. Welcome back, Tom! Rijn maakte zijn reputatie weer waar. Gedeeltelijk ontkleed kwam hij ruim vijf over negen aanzetten. Op het bankje werd het afgemaakt. Daarna reden we via de gebruikelijke paden naar de BataviaWerf. Er werd wat onregelmatig, tegen de frisse noorderwind in, gekoerst. Dan weer hard dan weer zacht. Toen we afstapten bij het restaurant aldaar bleek dat Rijn tijdens het rijden nog kans had gezien een last-minute reis te boeken. Daarom besloot hij meteen terug te rijden. Zijn vlucht ging kennelijk dezelfde middag nog. De overigen deden zich binnen te goed aan koffie en appelgebak. Door de grootte van de groep ontstond er geen centraal gesprek zodat er weinig leuks valt te melden. Helaas nog geen verbetering in de toestand van Marcel’s hand maar we gaan wel donderdag a.s. met hem eten. Aanmelden kon nog bij Rob.
Na de stop reden we langs de Oostvaardersdijk terug naar de Hollandse Brug. Vanwege de wind in de rug werden regelmatig snelheden boven de 40 km/u bereikt. Terug op het ‘ouwe land’ reden Rob en Herman richting Gooi en reed Fred meteen Muiderberg in. Voor de Hakkelaar sloeg Bert af naar rechts. Na de Hakkelaar reden Aad, Tom, Marco en Eric rechtdoor naar de Keverdijk, schrijver dezes stapte af en Marc en Enrico reden door naar Muiden. Vlak voor het bordje Muiden kreeg Enrico nog een lekke achterband, en besloot hij dat stukje naar huis te lopen ipv ter plekke de band te verwisselen. Om kwart voor één waren ook zij thuis. Lekker gefietst.
29 april 2012 – Nijkerk – 70 km, 6-12°, matige Oostenwind, zonnig – 5 rijders: Marco, Enrico, Rijn, Erik-Jan & Jurriaan
Jurriaan meldde zich voor het eerst dit seizoen bij het bankje! Na enig overleg werd besloten naar Nijkerk te rijden, een bestemming die voor Marco en Erik-Jan nog onbekend was. Er stond in de polder een flinke tegenwind en daar moest behoorlijk tegenop worden getrapt. Bij de hoekse bocht in de polder naar het laatste rechte stuk, kwam een groepje dat de hele tijd had geprofiteerd langszij. Dat lieten we niet op ons zitten. Na een tijdje was de bluf van die kant ook op, en zakten zij terug naar normaal niveau.
Bij Gerard’s vriendin was alles als vanouds. We zaten binnen vanwege de kou. Rijn trakteerde omdat zijn kleindochter Charlotte vier jaar is geworden – van harte opa Ree! De politiek vormde interessante en humoristische gespreksstof: Diederik heeft een beetje zitten slapen en PVV staat nu voor Partij Voltooid Verleden tijd. We shall see op 9/12.
De terugweg ging vlot via de polder met windje in de rug. Erik-Jan moet nog wat wennen aan het ‘op tijd gaatjes dichtrijden of anders LOS! roepen’. We waren we hem dus een paar keer ongemerkt kwijt, zodat hij de rest van de rit voor Rijn moest rijden.
Aangekomen bij de Hakkelaar stond het stoplicht op rood, en Enrico zag in zijn rechterooghoek een politiewagen staan, zodat hij in de remmen kneep. Rijn was van plan links van de wachtende auto’s door het rood te glippen, maar werd staande gehouden door de inmiddels linksaf geslagen politiewagen. Hij moest lullen als Rijn Ree om een boete te voorkomen. Zijn sterkste argument was: “Maar ik ben niet door rood gereden.” Na een stevige reprimande mocht Rijntje verder. Bij De Wegman troffen we Erik-Jan weer die in het politie tumult voor de stilstaande auto’s alvast was gaan spookrijden. Interessante rit met wat weinig deelnemers, misschien zijn er volgende week meer.
22 april 2012 – Haarzuilens – 69 km, 5-10°, matige ZuidWestenwind, bewolkt, paar spatjes maar ook zon – 8 rijders: Marco, Enrico, Jurriaan, Bert, Clemens, Rob, Herman & Michiel
Nog steeds guur weer, maar wel een droge weg toen schrijver dezes uit huis stapte. Bij het bankje zaten Rob en Herman en stond Marco. Clemens kwam gevolgd door Jurriaan, Bert en Enrico. Via de Lange Muiderweg reden we naar Weesp. Daarna via de ‘Hoge Brug’ (een benaming die bij mijn schoonfamilie, die in Driemond woonde, werd gebezigd) het Gein in. Daar kwam ons een groep achterop die behoorlijk vaart zette. Zelfs zo’n vaart dat ons eigen peloton uit elkaar werd getrokken. Voor Abcoude kwamen we weer bij elkaar. Daarna richting Baambrugge en via de Baambrugse Zuwe richting A2, daar onderdoor en meteen linksaf het fietspad op richting N201. Via de A2 ventweg over het water richting Nieuwer Ter Aar. Hier werd min of meer netjes in twee waaiers gereden en kregen we hier de enkele spatjes regen te verwerken. Na de kruising met de N401 reden we via Kortrijk, Laan van Duuren, Gieltjesdorp, Polderweg en Ockhuizerweg tot Haarzuilens. Enrico wilde graag buiten zitten maar daar was geen animo voor. Binnen was het klappen van de Catshuis-besprekingen en de aanstaande val van het kabinet het belangrijkste gespreksonderwerp.
Toen we weer opstapten was het aardig zonnig. Met de wind meest schuinachter werd in een aangenaam tempo naar Breukelen koersgezet. Daarna via de oostelijke Vechtoever door resp. Nieuwersluis, Loenen, Vreeland en Nederhorst den Berg. Op de Spiegelweg kwam een rijder ons rap voorbijzetten. Dat kon Marco niet op zich laten zitten en met een snelle spurt haalde hij hem in. De brug over de verbinding Vecht-Spiegelplas was echter open dus alles kwam hier weer bij elkaar. Ook sloot een groepje aan met WTC Naarden op het shirt. Chaotisch reden we naar de Gooilandse Weg. Na Uitermeer reden Marco en Clemens op de ’s Gravelandse Weg rechtdoor richting Weesp. Bij de Visserij reden Rob en Herman rechtdoor richting Gooi en bij de Hakkelaar deden Bert en Jurriaan dat richting Muiderberg. Schrijver dezes stapte af en Enrico heeft moederziel alleen de laatste twee kilometer afgelegd. Door het redelijke tempo en geen pech was het pas kwart over twaalf. Lekker gefietst!
21 april 2012 – Ronde van Noord-Holland – 130 km – rijders: Theo, vrienden & duizenden anderen
Dat heb je wanneer je vooringeschreven hebt. Slecht weer voorspeld. Er is betaald, dus je gaat maar voor de 110 km. Dik aangekleed, regenkledij mee. Schrijver dezes met Johan, Albert, Geline(allen wel eens eerder meegeweest met Muiden), Irene en Rob hadden om 8 uur afgesproken in Schellingwoude. Vandaar naar de start fietsen in de sporthal van Oostzaan, waar de Snelle Jelle`s al werden uitgedeeld. Na de start stempel vertrok ons peleton via Zaandam richting Heemskerk. Vandaar naar Castricum en Egmond-Binnen naar het sportpaleis in Alkmaar voor de 1e stop. Alleen tegen betaling was daar AA+appeltaart te verkrijgen. Een stempel rijker vertrokken onze rijders in een toenemend regenbuien festival naar Bergen en vandaar richting HeerHugowaard. Bleef nat en koud. Blij met de stop in Zuidermeer waar de verzorging beter was. AA en een krentebol, heerlijk. Geline kreeg daar een paar overschoenen om haar koude voeten uit de reservetas van Albert. Langzamerhand werd het droger en via Bobeldijk, Berkhout en Averhorn door de Beemster tegen de behoorlijke wind in naar Midden-Beemster voor de volgende stop en stempel. Daar werd een koetjesreep ons deel, maar ook heerlijke soep. Op naar Purmerend en via de oostelijke oever Noord-Hollandskanaal richting Purmerland, Den Ilp, Twiske naar de finish in Oostzaan. De snelle Jelle`s waren er nog en binnen het Oud-Bruin, heerlijk drankje. Een mooi tegeltje rijker na inlevering van de startkaart met stempels. Na bijgekomen te zijn op de fiets naar Schellingwoude. Bij elkaar 130 km. En de zon ging schijnen en het werd s`middags heel mooi weer!! Grrrrrrrr.
15 april 2012 – Monnickendam – 55 km, 5-7°, NoordWestenwind kracht 4-5, bewolkt, paar buien – 5 rijders: Marc, Rijn, Rob, Herman & Michiel
De regen kletterde tegen de ramen toen schrijver dezes wakker werd. Dat was onverwacht en daarom nog maar even de winterfiets van stal gehaald. Het regende licht bij het bankje waar zich 3 man hadden verzameld. Al snel kwam ook Rijn aanrijden. Enrico kwam niet (naar later bleek) omdat hij de dag ervoor de Amstel Gold Race had gereden. Zouden er om 10 uur zich nog rijders bij het bankje hebben gemeld? Toen we wegreden begon het steeds harder te regenen. Dit hield aan tot de Schellingwouderbrug. De wind was ook pittig maar toch waren we niet uitgeput toen we bij café de Zwaan aanlegden. We waren één van de eersten maar later kwamen er nog een (grote) groep wielrenners binnen. Wat waren zoal de onderwerpen van gesprek: GV4 of GV3, Schmallenberg, de toestand van Marcel, de te rijden toertochten in de komend maanden. Vwb Schmallenberg gaf Rijn aan dat er bij ons hotel niet ge-pin-t kan worden. Dus cash afrekenen, schijnt ook nog met Deutsch Marken te mogen
Toen we weer opstapten regende het weer maar we konden nu ons opgebouwd windkrediet te gelde maken. Via Zuiderwoude reden we terug. Even daar voorbij reed Marc lek. Op een krappe plek moest de band verwisseld worden. Een grote trekker met strontkar drukte ons nog bijna de sloot in. Via Schellingwouderbrug en Diemerzeedijk reden we weer terug naar Muiden. Gure rit maar toch maar mooi effe gereden.
Maandag 2e paasdag 9 april 2012.- Rondje De Punt, 52 km, zuidwestenwind 4 Beaufort, 90.
2 rijders: Fred en Rijn.
Toen schrijver dezes (om in de terminologie van onze meest frequente chroniqueur te blijven) om dertig seconden over tien bij het bekende bankje arriveerde, trof hij slechts één (hem onbekende) fietser aan. Deze stelde zich voor als Fred Roos, en bleek reeds 2 maal eerder present te zijn geweest. Daar schrijver dezes door overigens prettige omstandigheden al 3 weken verstek had laten gaan, was hij even bang dat de fietsmaten al om 9 uur gestart waren. Fred wist echter te melden, dat vorige week besproken was om eerst op 15 april weer om 9 uur te starten.
Na nog 5 minuten gewacht te hebben op eventuele laatkomers, besloten we gezamenlijk op weg te gaan. Traditiegetrouw met tegenwind startend, ging het via de Lange Muiderweg, Weesp, Driemond, Gein Noord (dus de linker oever), Abcoude, Waver , Vinkeveen, Baambrugse Zuwe, Baambrugge naar De Punt. Deze keer geen plasjes water onder onze stoelen. De paar spatjes die we onderweg kregen, waren dermate gering, dat onze regenjackjes in de achterzak konden blijven. Tijdens de koffie kwamen we op het idee de naam TC Muiden te veranderen in N(aar) B(uienradar) L(oerende) Watjes.
Terug met de wind in de rug via Amsterdam-Rijnkanaal, Weesperbrug, Fort Uitermeer, Keverdijk, Visserijpad en Meerkade naar de Hakkelaarsbrug, alwaar onze wegen zich scheidden. Om 12:30 uur waren we weer thuis.
Volgende week starten we dus om 09:00 uur.
Rijn
1 april 2012 – Rondje Loosdrechtse Plassen – 62 km, 7°, Westenwind kracht 4, bewolkt en heel af en toe zon – 9 rijders: Marco, Marc, Fred, Rob, Herman, Bert, Jurriaan, Han & Michiel
Bert en Jurriaan voor het eerst dit jaar bij het bankje. Enrico voor de eerste keer niet wegens verplichtingen in het buitenland. Han nam onbetwist de leiding en stelde Breukelen via de Loosdrechtse Plassen voor. Via Herengracht en Lange Muiderweg naar Weesp. Daar de ’s Gravenlandse Weg naar Uitermeer en bij de Provinciale Weg naar links richting Ankeveen. Daar door naar Kortenhoef en over de N201 richting Nieuw-Loosdrecht. Via Oud-Loosdrecht, Boomhoek en Muyenveld kwamen in Breukelen uit. Toevallig scheen even de zon en zetten we ons buiten neer bij ExpresZo.
Na de koffie langs de Vecht terug. Bij de Keverdijk reed Marco rechtdoor naar Weesp, bij de Visserij reden Rob en Herman rechtdoor richting Gooi. Bij de Hakkelaar reden Jurriaan, Fred en Bert rechtdoor Muiderberg in. Marco en Han, de enige Muiers vandaag, zullen zo tien voor één in Muiden terug zijn geweest.
Volgend weekend rijden we, vanwege Pasen, op maandag en vertrekken nog om 10 uur.
Zondag 25 maart. Bewolking en een paar graden boven nul – 58 km Aanwezig: Marco, Enrico, Rob, Herman, Aad, ErikJan, Clemens en Marc.
Op naar nieuwe koffie en appeltaart …..
Geharrewar en vooral het gemis aan leiderschap typeerde de start van deze fraaie maar voorlopig frisse zondag. Waarheen? Was de vraag die ons bezighield en voorlopig bij het bankje hield. Werd het Monnickendam of toch de polder. Negen mannen bij een bankje in opperste verwarring was het resultaat. Toen we besloten naar Monnickendam te gaan koersten we uiteindelijk toch richting Het Nieuwe Land. Bij de Hakkelaarsbrug geen “paling paling” maar de kreet ” koekoek koekoek” en dat had alles te maken met een man in zijn pyjama.
Het was een uur eerder en kouder dan gehoopt. En van een lekke band bij Muiderberg werd alleen Clemens warmer.
Na een klimmetje de polder in en rustig trappend de weg richting Lelystad. Een kwestie van de borden volgen maar dat is niet aan Marc en ErikJan besteed.. Rob en Herman haakten al snel af want Herman moest op tijd thuis zijn. Met 7 bikkels tegen de wind in verder naar het noorden.
Met het vele bochtenwerk lag het tempo niet erg hoog en toen Clemens voorstelde naar een alternatieve rustplek te gaan was de snelheid er snel uit. We hebben een paar keer dezelfde weg op en neer gereden en werden gered door een vroege wandelaar. Clemens noemde het intervaltraining en goed voor de conditie. Uiteindelijk doemde plotseling De Oostvaardersplassen op en riepen we ohhh en ahhh maar dat was vooral de opluchting van Clemens die blij was dat we de bestemming toch gevonden hadden. Toen we in het bezoekerscentrum kwamen bleken de ohhh’s en ahhhh’s terecht. Een prachtig uitzicht over de steppen met wilde paarden en koeien. Bovendien was de koffie verantwoord en de appeltaart uitmuntend.
Met een lekker zonnetje pakten we het stalen ros, trotseerden de keutels en genoten van het uitzicht. Bij de Knardijk werd het tijd voor een versnelling en met de wind in de rug zaten we al snel over de 40 per uur. Uiteraard onder aanvoering van Marco en Marc. Zou het met de naam te maken hebben? Binnen ‘no time’ kregen we de Hollandse Brug weer in het vizier waar we afscheid namen van de Gooise delegatie. Na opnieuw ‘koekoek koekoek’, maar nu voor een man in de tuin, reden we terug naar Muiden.
In de tuin, maar nu van Enrico en Annelies, eindigde deze mooie fietsdag met bubbels, taart en lekkere hapjes. Nogmaals dank voor dit mooie initiatief en een uitstekend moment om het nieuwe fietsseizoen in te luiden. We maakten plannen voor mooie toertochten en natuurlijk de kamerindeling van Smallenberg.. Het blijft onduidelijk wie recht heeft op een eenpersoonskamer. Het was goed om Marcel in levende lijve te zien. De operatie aan gebroken arm en zenuw lijkt goed gelukt maar een ferme schouderklop kan beter achterwege blijven. Marcel was blij de mannen bij elkaar te zien en droomt al van een rentree. Wij kunnen ook niet wachten. In lichte nevelen gehuld keerde de rust omstreeks 18.00 uur weer aan de Blauwe Wereld. Voor herhaling vatbaar! Maar eerst zondag weer gewoon om 10 uur bij het bankje. Met fiets!
Marx
18 maart 2012 – Ronde Hoep – 58 km, 8°, Westenwind kracht 4, bewolkt & regen – 9 rijders: Marco, Marc, Eric, Fred, Rob, Herman, Enrico, Han & Michiel
Bij het bankje stond, bij Herman, Marco, Eric en Rob, een tot nu toe onbekende renner. Het was Fred Roos uit Muiderberg die onze website al ruim een jaar volgt en eindelijk de stoute schoenen had aangetrokken om mee te rijden. Welkom, Fred!
Als snel kwamen Marc, Enrico en Han aanrijden om het negental te completeren. De westenwind maakte voor iedereen een Rondje Ronde Hoep aanvaardbaar. Zodat we welgemoed richting Muiderbrug reden. Buienradar zag er volgens een aantal best goed uit. Nou, dat hebben we geweten.
Via Driemond, Gein, Abcoude, Abcoudermeer en Voetangel reden we richting Ouderkerk. Hier kwamen de eerste spatjes, om langs de Amstel over te gaan in klinkklare regen. Han stopte het eerst om zijn jack aan te trekken al snel gevolgd door anderen die een jack bij zich hadden. Gelukkig kregen we bij de Waver de wind in de rug zodat je de regen niet in het gezicht had, maar evengoed werden we (vooral onze voeten) flink nat. Bij de Stokkelaarsbrug sloegen we rechtaf de Waver in. Daarna onder de A2 door en rechtsaf richting Baambrugge om bij de Punt lekker warm binnen te zitten.
Er is positief nieuws: Marcel gaat vrijdag a.s. in het UMC onder het mes. Het wordt een dubbele operatie waarbij chirurgie de pen in zijn bovenarm gaat vervangen door plaatjes en de neurologen zijn zenuw gaan bekijken en mogelijk repareren. Het heeft hem nog heel wat moeite gekost om het zover te krijgen. Kosten nog moeite worden gespaard door de medici om maar niet samen te werken. Afgelopen week is Marcel, met Herman, naar Utrecht getogen waar in het UMC een zgn. patientenbalie is. Nadat het probleem was voorgelegd vond men daar ook dat het niet klopte dat één en ander zo moeizaam verliep. Wat anderen niet lukte, lukte nu wel met bovengemeld resultaat. Als mosterd na de maaltijd werd Marcel nog door de neuroloog uit GooiMoord gebeld dat het ging gebeuren. Gelukkig heeft deze man niet de leiding a.s. vrijdag in het UMC.
We wensen allen Marcel een geslaagde operatie toe.
De gesprekken gingen over het natte weer en de maximale hartslag. Aan een ander tafeltje zaten een aantal mannen met wielershirts die werden gesponsord door cafe “De Punt” Deze mannnen waren nog opmerkelijk droog en waren naar onze mening direkt van huis naar het clubhuis cafe “De Punt” gereden. Er zaten ook een tweetal dames aan tafel en die hadden nat haar waardoor Han opmerkte: De vrouwen zijn natter dan de mannen’. Dat moet hij nog maar een keer uitleggen. De maximale hartslag is 220 minus je leeftijd. Wat Herman deed verzuchten: ‘wat een getal zal dat bij bij mij opleveren’.
Herman trakteerde omdat hij volgende week één-en-zeventig-en-een-half wordt. De verzonnen aanleidingen om te trakteren worden steeds ongeloofwaardiger, maar evengoed: van harte proficiat, Herman’.
Toen we opstapten was het droog en reden we via het AR-kanaal op huis aan. Bij Driemond gingen Marco en de Gooiers richting Hoge Brug en de Muiers richting Muiderbrug. Even voor enen was schrijver dezes weer thuis bij de Hakkelaar. Toch gefietst!
!! Enrico nodigt ons allen uit om zondag a.s. (25/3) om 16:00 uur bij hem thuis een borreltje te komen drinken ter gelegenheid van de opening van het fietsseizoen. Er volgt nog een separate mail van hem met details. !!
11 maart 2012 – Monnickendam – 57 km, 6-12°, noordwesten wind kracht 3-4, zon, – 10 rijders: Rijn, Jan, Enrico, Aad, Rob, Erik-Jan, Marc, Marco, Han en Herman
Hierboven staan 10 rijders vermeld. Eigenlijk moeten het er 11 zijn, want Erik was aanvankelijk ook aan de start. Op de Diemerzeedijk moest hij afhaken wegens een niet te repareren kettingdefect. De rest ging op de reeds vaak beschreven wijze naar het bekende etablissement in M’dam. Merkbaar was dat wij daar welkome gasten zijn. Bij het verlaten van het café riep de ongeveer 60-jarige eigenaresse-met-rookstem ons na: ‘Wat zijn jullie toch mooie mannen!’ Aad was er na vele weken voor het eerst weer bij, zij het nog niet verlost van zijn rugpijn. In zijn blessuretijd was hij jarig (71) geweest, reden dat hij trakteerde. Nog vele, vele jaren, Aad! Jammer dat we je niet hebben toegezongen. Het koffiegesprek ging vooral over het slecht bestuurbare Muiden en de krankzinnige fusieperikelen rond de beoogde gemeente Naardermeer. De terugtocht begon moeizaam: Marc kreeg kort achtereen twee lekke banden. Gekozen werd voor de bekende route door Zuiderwoude. Wat opvalt, is dat er sprake lijkt worden een drietal subploegen: de Muiden 1 voor de snelsten, de Muiden 2 voor degenen die even niet zo in vorm zijn en de Muiden 3 voor de leeftijdsgevorderden onder ons. Al met al toch een prachtige rit op deze eerste zondag die ons het voorjaar liet proeven.
4 maart 2012 – Breukelen – 55 km, ±8°, zwakke ZuidOostenwind, bewolkt – 8 rijders: Enrico, Marc, Rijn, Herman, Eric, Marco, Eric-Jan & Michiel
Op de Zuidpolderweg werd schrijver dezes acherhaald door Eric, die dit jaar voor het eerst meeging. Alleen Marco was al bij het bankje, maar de 5 anderen waren er al snel. We vertrokken richting Muiderbrug, daarna langs het, volgens Enrico vervelende, AR-kanaal. Daarom reden we na de spoorbrug niet langs het kanaal maar via park en tuinencomplex, Stammerlandweg en Lange Stammerdijk naar de brug in Driemond. Daarna via de oostelijke oever van het Gein naar Abcoude. Hier vóór de Angstel naar links richting Baambrugge. Bij de Punt wilde Rijn al graag stoppen maar daaraan werd geen gehoor gegeven. Na Baambrugge reden we door naar Loenersloot waar we via het tunneltje onder de Provinciale Weg op het fietspad over het AR-kanaal reden. Daarna rechtsaf richting Loenen, verder naar Nieuwersluis en uiteindelijk Breukelen. Het tempo kon als zeer aangenaam gekenschetst worden. Bij Expreszo stonden behoorlijk wat fietsen voor de deur maar toch was er binnen nog plaats. Afgelopen woensdagavond hebben Rob, Herman en schrijver dezes gezellig met Marcel bij Graaf Floris gegeten. Het verhaal van verleden week was toch enigzins anders. Van Marcel’s bovenarm is, na behoorlijk aandringen van hemzelf, een röntgenfoto gemaakt. Het was volgens ‘GooiMoord’ helemaal niet nodig. Enigszins bedremmeld moest me daar op terugkomen. Tussen de twee botdelen was nog een kloof te zien. Helaas wordt het je bijna onmogelijk gemaakt daar iemand op aan te spreken. Telkens krijg je weer een andere arts (in opleiding?) voor je neus. Marcel is nu bezig een neuroloog en orthopeed tegelijkertijd in het UMC voor een operatie te strikken waar zowel het bot beter wordt gezet als naar de beschadigde zenuw wordt gekeken. Dat te regelen schijnt nog een behoorlijke klus te zijn.
Na de koffie reden we langs de Vecht via de gebruikelijke route terug. Bij de Vechtbrug sloeg Marco linskaf naar Weesp, bij de Kreugerlaan sloegen Herman en Eric rechtsaf richting Gooi en op het Visserijpad en Overscheense Weg gaven de overgebleven nog even lekker gas om met een prettig gevoel weer thuis te komen. Lekker gefietst.
26 februari 2012 – Monnickendam – 55 km, 6-9°, matige NoordWestenwind, bewolkt – 7 rijders: Enrico, Marc, Rijn, Rob, Marco, Eric-Jan & Michiel
Rob, Eric-Jan, Marco en …. Gerard waren bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde. Het was goed onze oude wegkapitein weer eens te zien! Spoedig kwamen Marc, Enrico en Rijn aangereden. Rob deelde mede dat Herman wegens de nawerking van een griep niet mee ging. Onder de verzuchting: ‘alweer’ van Marc en Enrico zetten we koers naar Monnickendam. Gerard, op zijn mountainbike, ging na Muiden een andere kant op. Toch riepen we traditie getrouw ‘paling, paling’ toen we langs zijn huis reden. Op de Schellingwouderbrug pikten 4 andere rijders/sters aan. Die echter na Ransdorp tot de dijk doorreden terwijl wij linksaf richting Holysloot en daarna naar de dijk koersten. Even na Uitdam pikten ze weer aan. Naar de T-kruising Marken-Monnickendam werd nog even gas gegeven om een andere rijder in te halen.
Zonder omkijken werden Rijn, Rob en Michiel aan hun lot overgelaten. Pas bij café de Zwaan zagen ze de anderen weer terug. Gelukkkig hadden ze elkaar nog
De gezondheidstoestand van Marcel vormde de hoofdmoot van de gesprekken. Hij is de afgelopen week voor een 2nd-opinion naar het UMC geweest en daar is gekonstateerd dat de pen in zijn bovenarm de beide delen niet goed bij elkaar houdt. Het moet over, maar niet in Gooi-Moord maar in het UMC. Tevens wordt er dan naar de zenuw gekeken want de toestand van zijn hand is nog onveranderd. De hele toestand zet een domper op ons fietsen en schrijver dezes moet bekennen dat hij wat ‘bangig’ is gaan rijden.
Verder werd er over de afgelopen schaatsperiode gepraat en de verschillende tochten die sommigen hadden gereden. Ook de doorstart van Allizi (maar zonder Jos Willems) passeerde de revu. Na een kort buitje stapten we weer op. ‘Tot volgende week’ zeiden Marc en Enrico tegen de serveerster. De terugtocht ging via Zuiderwoude. Na de Schellingwouderbrug reden we via de Diemerzeedijk en langs Gerard (paling, paling) weer naar Muiden terug. Marco haakte bij de Maxis af, de Muienaren, exclusief Rijn, haakten in Muiden af. Rijn vergezelde Rob en Michiel tot de Hakkelaar om via de Noordpolder naar Muiden terug te rijden. Volgende week is het al weer maart! Op naar de warmte.
19 februari 2012 – Monnickendam – 59 km, 5°, Westenwind 6, zonnig – 2 rijders: Marc & Enrico
Toen Enrico aan kwam rijden zag hij niemand bij het bankje en reed snel door om te zien of hij nog iemand bij de sluisbrug zag. Onderweg kwam hij Rijn tegen die te voet in zijn gewone kleren op weg was naar het bankje: het was drie voor tien. Bij het bankje kwam Marc al aangereden. Hij had hemel en aarde bewogen om te mogen rijden van zijn gezin. Eigenlijk moest hij zijn dochter naar Nijmegen vergezellen, die deel zou nemen aan een danswedstrijd. Het argument: “Maar ze zijn er allemaal.”, was het laatste zetje om goedkeuring te verkrijgen. Echter: ze waren er niet, kennelijk verkeerde het merendeel nog in de ontkennende fase dat de dooi echt heeft doorgezet. Rijn heeft al een tijdje last van zijn rug; en besloot daarom om vandaag ook niet mee te rijden.
Om vijf over tien vertrokken Marc en Enrico op weg naar Monnickendam. Het viel helemaal niet mee na drie weken; wat heet: het was zwaar afzien met die harde wind tegen. Marc bekende op de terugweg dat hij bij de Maxis er zelfs over had gedacht om terug te keren. Bij Gerard riepen we “paling, paling” en kregen zowaar antwoord: “Klein groepje mannen!” riep Gerard, die buiten was. Halverwege dook een getrainde fietser voor ons op, voorzien van triatlon stuur en trappend in een hoog beentempo. De man liep steeds een klein beetje uit, maar bij Monnickendam reden we nagenoeg weer gelijk het dorp binnen.
Het was rustig in café De Zwaan.. We waren echt aan de koffie en het gebak toe. Marc had zich ook verbaasd over de mediasensatie #friso. Zelf werkt hij bij RTV NH, en bekende dat je er haast niet aan ontkomt om niet mee te doen als station. Maar gênant is het wel: hele uitzendingen met ‘experts’ zonder dat er feitelijk enig nieuws is. Wat dat betreft kan eenieder een voorbeeld nemen aan Wiebe Wieling: to the point en duidelijk.
De terugreis ging vlot met de wind grotendeels achter. Een flinke bui hing boven Amsterdam, maar die bleef ons bespaard. Om 13 uur deden we Muiden aan. Goede training, hard nodig.
29 januari 2012 – Rondje Knardijk – 77 km, -1°, zwakke tot matige NoordOostenwind, bewolkt – 6 rijders: Marco, Enrico, Marc, Rijn, Rob & Michiel
Marco stond al bij het bankje en Rob en Herman zaten erop toen schrijver dezes arriveerde. Al snel kwamen Enrico en Marc aanrijden en net toen we dachten te vertrekken voegde Rijn zich ook nog bij het gezelschap. Met de NoordOostenwind waren we het al snel eens over de richting. De Bataviawerf vond men wat te ver zodat we het wegrestaurant langs de A6 tot onze koffiestop promoveerden. Op de Hollandse Brug werd al even fors gas gegeven, helaas zo fors dat Herman, ook met oog op de verwachte gladheid, besloot om te keren zodat we, onderaan de brug weer bij elkaar gekomen, met z’n zessen doorgingen. Tot en met de manege van Lies Beuker volgden we de geeigende paden. Daarna niet de lange saaie weg ten oosten van de vaart maar links over de brug via de meer gevarieerde, en meer uit de wind liggende, westelijke kant.
Toen we bij het wegrestaurant aankwamen waren we goed op temperatuur en deden we ons in de serre te goed aan diverse smaken koffie en appelgebak. Vooral het (falende) Muider gemeentebeleid passeerde de revue, wat Marco deed verzuchten: ‘waarom wonen jullie eigenlijk in Muiden’. Ook kwam Schmallenberg nog even aan de orde.
Het opstappen was geen lolletje want het bleek buiten bitterkoud. Nog een klein stukkie naar de Knardijk, daar de wind opzij en toen voor de wind langs de Oostvaardersdijk weer terug. Doorgaans met snelheden boven de 35 km/u zoefden we terug. Vooral het sterke rijden van Rijn viel op. Regelmatig was hij op kop te vinden om het tempo tot genadeloze hoogten van 37 km/u en meer op te voeren. Na de bocht richting Muiderzand werd er weer ‘normaal’ gereden zodat we ‘rustig’tegen de Hollandse Brug opreden. Onderaan ging Rob richting Huizen. Bij de Naarderstraatweg pompte Marc nog even zijn aflopende voorband op. Bij de Hakkelaar stapte schrijver dezes af. Het was hem na 3 weken afwezigheid niet mee gevallen.De anderen zullen zo’n vijf minuten later (ja, Marc had haast) in Muiden zijn teruggekeerd. Toch lekker gefiets over doorgaans droge wegen!
Nieuws over Marcel: onderzoek van afgelopen week heeft uitgewezen dat de zenuw niet reageert. Het kan mogelijk opereren worden, maar Marcel gaat voor een ‘second opinion’.
Nieuws over Aad: sinds eind december behoorlijk in de rug gehad met uitstraling naar been en arm, maar het gaat wat beter. Hij laat de hartelijke groeten overbrengen.
22 januari 2012 – De Punt – 40 km, ±6°, harde westenwind, regen – 4 rijders: Rijn, Rob, Enrico & Herman
Wat kan Buienradar een fietser misleiden! Om 9.15 uur werd droog weer voorspeld. De weersverwachting meldde dat het pas in de middag zou gaan regenen en dat er dan rukwinden van 6 tot 8 beaufort zouden komen. Het leek dus alleszins verantwoord om aan het verplichte, lichamelijke onderhoud van de zondagochtend te gaan doen. Net toen deze schrijver zijn carbonnen ros had bestegen viel er een eerste bescheiden druppel, weldra gevolgd door een constante regenbui. Bij het bankje vervoegde zich de keiharde kern van de TCM. Besloten werd om er, gezien de omstandigheden en aarzelingen van deze schrijver, een korte rit van te maken, d.w.z. door het Gein en Abcoude naar De Punt in Baambrugge en na de koffie aldaar zo rap mogelijk langs het AR-kanaal terug naar het wonderschone Muiden. Bij De Punt gekomen waren we alle vier kletsnat en verkleumd. Onder onze stoelen en die van andere racefietsende gasten vormden zich kleine waterplassen. Het leuke was dat de uitbater na het vertrek van elke fietser met een vrolijk gezicht al dat water meteen opdweilde. ‘Geeft niks hoor, ik doe dat graag’, zo was zijn commentaar. Dichtbij huis, net voor de brug over de vestinggracht en om 12.15 uur, riep Enrico: ‘Lek!’ Het gevolg was dat hij met de fiets aan de hand naar huis kon lopen. Oh ja, het was toen net even droog.
15 januari 2012 – Soest – 74 km, 1°à 4°, zwakke zuidoostenwind, zonnig – 7 rijders: Rijn, Marco, Mark, Rob, Enrico, Clemens en Han, en 2 bezoekers Marcel & Herman
Schrijver dezes was niet aanwezig deze rit dus het verslag staat een dag later op de site dan u gewend bent.
Het was een frisse maar mooie start toen we even na tien uur richting Soest vertrokken. Via Bussum, langs de A1 kwamen we in Baarn aan waarna we richting Soestdijk reden. Daar kwam Clemens melden dat de koppakking begon te lekken. Het water stroomde dan ook van zijn gezicht. Er werd dan ook best wel strak gereden. Het doel was om in het restaurant ’t Hoogt koffie te gaan drinken, met een appelbol. Verrassing, toen we boven aan de klim kwamen stonden Herman en Marcel ons op te wachten. Zij hadden besloten om met ons koffie te komen drinken. Hiermee werd meteen het geheimzinnige telefoontje van Rob bij de start verklaard. Marcel is nog steeds geblesseerd na zijn val op tweede Kerstdag. Herman heeft een algemeen vliegverbod opgelegd gekregen van Suze omdat zijn reputatie als stabiel fietser haarscheuren vertoond. Helaas was ’t Hoogt gesloten wegens omstandigheden dus werd er besloten koers te zetten naar Lage Vuursche. Via de startbaan (die waarschijnlijk ook wel als landingsbaan gebruikt werd) van vliegveld Soesterberg reden we naar de koffie. Tijdens de koffie werd over van alles en nog wat gepraat. Marcel vertelde over de status van zijn arm. Hij is geopereerd. Er zit een pen in zijn bovenarm die via zijn schouder geplaatst is. Deze week heeft hij een afspraak met de neuroloog. Hopelijk wordt er spoedig een oplossing gevonden voor zijn hand die nog steeds niet wil bewegen.
Na de koffie zijn we in een strak tempo naar huis gereden. De eerste die de groep verliet was Rob, Bij ziekenhuis Ter Gooi sloeg hij af richting Huizen. Via het Naardermeer waar Clemens en Marco ons verlieten om richting Weesp te rijden kwamen we rond kwart voor twee in Muiden aan met een gemiddelde van ruim 28 km/uur.
Grand debut d’année
8 januari 2012 – Marken – 58 km, ±8°, harde NoordWesttenWestenwind, bewolkt – 6 rijders: Marco, Enrico, Marc, Rijn, Han & Michiel
Alleen Marco stond nog bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde maar als snel gevolgt door Enrico, Marc, Han en last-but-not-least Rijn. Ondertussen was ook Herman met de auto gearriveerd om ons een gelukkig nieuwjaar te wensen. Hij mocht van Suze nog niet meedoen en dat was, gezien de ontwikkelingen bij Marcel, misschien ook wel het beste.
De stemming was ook bedrukt vanwege de gezondheidstoestand van Marcel. We besloten voor Marken, een plaats waar Marc nog nooit was geweest. Via Diemerdammersluis (paling, paling), IJburg, Schellingwouderbrug, Durgerdam en Uitdam geraakten we in Marken. Daar was het nog vrij rustig met toeristen. Bij restaurant ‘Zee en Land’ legden we aan. De laatste keer dat we hier waren (6 maart j.l.) ging de helft buiten zitten en de andere helft binnen. Nu was er buiten vanwege de harde wind niet veel aan. Aan tafel, maar ook tijdens de rit, vormde de valpartij van tweede kerstdag het hoofdaandeel in de gesprekken. Verder nog over het fietsweekend 15-17 juni in het Sauerland gesproken. Binnenkort kunnen we hier van Han nadere mededelingen over verwachten. Na de (prijzige, want bijna €8, maar ja: toeristenoord) koffie en appeltaart reden we praktisch via dezelfde weg weer terug. Bij de Maxis haakte Marco af naar Weesp. Even voor enen waren de anderen weer terug in Muiden. Een rit met veel wind, maar de kop is eraf.
Later op de middag kreeg schrijver dezes het volgende mailtje van Marcel:
Fietsmakkers en volgers van deze site: Een heel goed 2012 toegewenst. Een jaar waarin we fijne ritten zullen maken, liefst zonder valpartijen. Jammer genoeg moet ik zelf de eerste ritten aan mij voorbij laten gaan. De gevolgen van de ongelukkige landing tijdens de crash op 2e Kerstdag heeft mij voorlopig even uitgeschakeld. Naast het feit, dat er in mijn gebroken linker bovenarm een pen gezet moest worden, zijn er wellicht enkele zenuwen geraakt of opgerekt, waardoor de functie van mijn hand grotendeels is uitgevallen. Woensdag over een week zal de neurochirurg onderzoeken hoe dit verholpen moet gaan worden. Lastig en ”onhandig”. Maar ik vertrouw er op, dat dit allemaal weer goed komt. Met dank voor de grote belangstelling die ik inmiddels van velen heb ontvangen, groet ik jullie met een ”à bientôt”, Marcel.