Toerverslagen 2010

Eindstand 2010

 

12 december 2010  – Monnickendam  – 58 km, 4-6° graden, matige NoordWestenwind, later NoordOostenwind, bewolkt  – 5 rijders: Enrico, Rob, Marco, Aad & Michiel

Het was prima fietsweer en de harde kern was aanwezig bij het bankje. Nou ja, harde kern? Rijn, Han, Marcel en Herman, toch allen 20+ ritten achter hun naam, zijn, behoudens de verjaardagsrit voor Gerard, al weken niet meer bij het bankje gesignaleerd.

De wind stond in de goede hoek voor weer een Monnickendammertje. Aldus geschiedde. Achter de Maxis kozen Rob en schrijver dezes voor de klinkerweg richting Diemerdammersluis. Een juiste keus want aldaar aangekomen waren de anderen in geen velden of wegen te bekennen. Het fietspad, dat vanwege de aanleg van het nieuwe fietspad over de dijk naar Muiden, al een tijdje was voorzien van rijplaten was nu ook nog veranderd in grote baggerbende zodat de drie op hun ‘schreden’ moesten terugkeren.

Daarna via IJburg, Schellingwouderbrug, Ransdorp, Holysloot en Uitdam naar café-restaurant de Zwaan op de Middendam. Marco had het meeste kopwerk gedaan maar langs de dijk Marken-Monnickendam gaf ook Aad er een goeie snok aan.

Het was weer goed toeven in het café. Rob vroeg zich af of er in Duitsland een wielerblad is, dat vergelijkbaar is met ‘Fiets’. Schrijver dezes raadde hem het blad ‘Rad’ aan, maar we vroegen ons af of het bestond. Tevens kwamen het rijden op zondag 2^de kerstdag en het TCMuiden diner aan de orde. Over het eerste werd besloten om de rit van zondag 26 december te verplaatsen naar maandag 27 december omdat de meesten die week vrij hebben en men op 2^de kerstdag de kalkoen nog aan het verteren is. De voorgestelde diner(vrij)dagen, hoewel ruim van te voren geplanned, bleken toch wegens krokusvakantie, verblijf in buitenland, schaatsverplichtingen en aankomend grootvaderschap niet goed te vallen.

Daarom wordt nu vrijdag 11 maart voorgesteld. E.e.a. komt ook nog in een mailtje.

Op de terugweg kon van het opgebouwde windsaldo worden geprofiteerd. Via Zuiderwoude, Ransdorp en Schellingwouderbruggen werd, langs de westkant van het AR-kanaal, naar de Muiderbrug koersgezet. Daar ging Marco rechtdoor om snel in Weesp nog van de tweede helft van Vitesse-Ajax getuige te kunnen zijn.

De anderen waren zo rond enen weer in Muiden terug. Bij de Hakkelaar was schrijver dezes opgelucht van het moordende tempo van Rob te zijn verlost.

28 november 2010  – De Punt, Baambrugge  – 52 km, -2-0° graden, zwakke Oostenwind, zonnig  – 4 rijders: Enrico, Rob, Marco & Michiel

Om negen uur ging schrijver dezes even buiten kijken hoe het fietspad erbij lag qua gladheid. Het kon ermee door, maar een uurtje later, toen hij op weg naar Muiden wat gladde plekken tegenkwam viel het toch weer tegen. Toch besloten we met z’n vieren voorzichtigrijdend te vertrekken. Via Lange Muiderweg, Ossemarkt, Hoogstraat, Kerkstraat, Waagplein, Nieuwstraat, het Hoge Plein, Breedstraat, Groene Weg en Van Houtenlaan reden we door Weesp naar de Provinciale Weg, ook bekend als Gooilandse Weg, ter hoogte van Chinees-Restaurtant Tong-AH, bij ouderen onder ons ook wel bekend als De Adelaar. Daarna over de Hoge Brug en meteen linksaf Gein Zuid in. Er moest goed worden opgelet maar de gladheid viel redelijk te omzeilen. In Abcoude reden we via Stationsstraat, Hoogstraat, Amsterdamsche Straatweg, Brugstraat, Meerweg, Voordijk en Voetangelweg naar het, i.t.t. afgelopen voorjaar, nu begaanbare, viaduct onder de A2. Bij de Voetangel sloegen we linksaf de Waver in. Bij de Stokkelaarsbrug hielden we rechtsaan om bij de Hoofdweg de Waver te kruisen en richting Waverveen te rijden.In Waverveen sloegen we linksaf het Waverveense Pad op richting Vinkeveen om daar rechtsaf het Achterbos op te gaan. Daarna via Herenweg naar de Baambrugse Zuwe die we afreden tot de Groenlandse Kade. Via de nieuwe tunnel onder de A2 kwamen we op de Zuwe terecht. In Baanbrugge kwamen we via Dorpstraat en Brugstraat op de Rijkstraatweg uit waar we ‘aanlegden’ bij De Punt.

Binnen was het goed toeven. De appeltaart was qua kwaliteit goed en qua kwantiteit groots en dit in de letterlijke zin des woords. We spraken o.a. over het eventuele etentje en vonden allen dat het, gezien de drukke feestmaand die voor de boeg ligt, beter in januari of beter februari kan plaatsvinden. Na een half uur stapten we weer op. Rob leek nog even een afloper te hebben maar hij besloot bij te pompen i.p.v. te verwisselen.

Via Achtervlietpad en Indijkweg reden we naar het AR-kanaal. Bij Driemond kozen we weer de Hoge Brug waar eenmaal erover heen Marco afsloeg naar Buitenveer. De drie reden langs de Gooilandse Weg naar Uitermeer via de Keverdijk en langs de Visserij kwamen we bij de Hakkelaar uit. Rob sloeg hier af richting Naarden/Huizen, schrijver dezes stapte af en Enrico zal zo ongeveer vijf voor één in Muiden zijn teruggekeerd.

Het was prachtig fietsweer en gelukkig hebben we geen brokken gemaakt.

21 november 2010  – Monnickendam  – 54 km, 6-8° graden, matige NoordOostenwind, zonnig  – 16 rijders: Gerard S, Enrico, Rob, Marco, Marcel, Herman, Jan P,  Gerard D, Timo, Rijn, Theo, Clemens, Janine, Han, Aad & Michiel

Wat een opkomst voor de verjaardagsrit van Gerard Smeenk! Dertien man waren om negen uur bij het bankje om Gerard naar Monnickendam te vergezellen om hem daar met zijn tachtigste verjaardag te feliciteren. In een rustig tempo reden we naar de Diemerdammersluis. Ongeduldig stond de jarige al op de dijk te wachten. In een aangenaam tempo, waarbij we ook nog ‘lang zal ze leven’ zongen, reden we over de brede weg van de Diemerzeedijk. Even snelde Enrico vooruit om het, voor dat doel, breed-uitwaaierend peloton op de foto te zetten.

Op de Schellingwouderbrug stonden Theo en loopmaatje Janine te wachten en voegden zich bij ons zodat we met 16 mensen sterk (een absoluut record sinds tenminste 2001, toen schrijver dezes lid werd van TC Muiden) door Durgerdam en Uitdam denderden op weg naar de koffie.

Eenmaal op de dijkweg van Marken naar Monnickendam haalde Gerard een geintje uit. Hij demareerde weg uit de groep. Rob en Timo haakten aan en toen Rob overnam werd het tempo boven de 35 km/h. Jan, Theo en Michiel moesten nog behoorlijk in de beugels om het drietal bij te halen. Nog lekker warm geworden vielen we café-restaurant de Zwaan op de Middendam binnen en in een wijde kring rond twee tafels gingen we zitten. Nu werd het ‘er is er één jarig, hoera, hoera’ aangeheven.

Er was te weinig appeltaart zodat een deel zich met gevulde koeken tevreden moest stellen. Snel werd nog even de koek van Gerard vervangen door appeltaart met slagroom waarvan de slagroom werd afgeschept. Toen de serveerster zei: ‘slagroom is toch goed voor je spieren’, riposteerde Gerard met zoiets als. ‘maar dat is jouw probleem toch niet’, zodat we weer helemaal wisten dat Gerard erbij was.

Gezellig koutend wachten we op Jan Bijvoet en Jurriaan die, na eerst in Haarlem geschaatst te hebben, met de auto naar Monnickendam waren gereden om Gerard te feliciteren. Toen ze binnenkwamen hieven we weer het ‘er is er één jarig’ aan. Iemand zei ‘dat kan je rustig zingen want dat van daarnet is Gerard toch al weer vergeten’. Daarna merkte Rob op dat ze beiden net op tijd kwamen om af te rekenen. Kortom, er viel weer veel te lachen.

Na de stop werden nog foto’s gemaakt van het ‘tableau de la troupe’ op de brede brug bij Café de Zwaan. Één ervan is te zien op de TCMuiden twitter account.

Daarna reden we weer in het aangename tempo van voor de koffiestop terug naar de Schellingwouderbrug en Diemerzeedijk. Bij de Diemerdammersluis hieven allen voor Gerard het ‘Auf Wiedersehen’ aan. Waarna Gerard ons bedankte en aangaf dat een dergelijke rit over vijf jaar wel weer op prijs wordt gesteld. We zullen hem er aan houden.!

Tweehonderd meter later kon Clemens weer het ‘Auf Wiedersehen’ aanheffen maar nu voor zijn ketting die als een ringslang op de weg lag en volgens Aad meteen weggegooid kon worden. Er zat niet anders op Clemens te duwen, een taak die door sommigen maar vooral Marco werd opgepakt.

Even over half twee waren we weer in Muiden terug. Een gedenkwaardige en gezellige rit!

14 november 2010  – Rondje Breukelen  – 92 km, prettige temperatuur, af en toe motregen – 1 rijder: Rob

Wat op 31/10 al dreigde te gebeuren werd vanochtend een feit: na solo aankomst bij het bankje om 8.55 uur vertrok ik om 9.05 uur net zo solo richting Abcoude. Inderdaad motregende het licht en was de voorspelling niet best maar al fietsend viel het erg mee en werd het gedurende de rit nog beter, reden waarom de tocht uiteindelijk langer werd dan voorzien.

Vanuit Muiden werd na de fietsbrug bij de Maxis via Driemond de weg langs het Gein naar Abcoude genomen. Van daaruit over de provinciale weg naar Baambrugge en de Punt gepasseerd om uiteindelijk op het pleintje in Breukelen bij ons ‘vaste’ restaurant 2 koffie te genieten. Ik was daar de eerste en tot mijn vertrek enige klant. Zoals ik onderweg al gemerkt had waren er heel weinig fietsers op pad. Na de koffie en met heel redelijk weer besloot ik door te rijden langs de Vecht richting Maarssen waarna ik via Tienhoven, Oud Maarsseveen en Westbroek de A27 overstak richting Bilthoven. Vervolgens reed ik bij Soestdijk rechtdoor richting Baarn en ging via Baarn Noord onder de A1 door richting Eemnes. Uiteindelijk kwam ik rond 12.30 uur bezweet maar niet natgeregend thuis aan waar ik na het afspuiten van mijn fiets van een lome zondagmiddag kon gaan genieten.

Volgende week starten we om 10.00 uur, hopelijk met goed fietsweer zodat we Gerard kunnen trakteren in Monnickendam.

7 november 2010  – Rondje Knardijk  – 75 km, 6-10° graden, matige NoordOostenwind, bewolkt, later zonnig  – 7 rijders: Enrico, Rob, Marco, Marcel, Herman, Jan Portengen & Michiel

Om acht uur regende het nog maar om negen uur stonden toch zeven man bij het bankje. Buienradar gaf ook wegtrekkende buien aan. De mogelijkheden Nijkerk, Bataviawerf en Natuurpark werden opzijgezet voor een rondje Knardijk met een stop bij het benzinestation c.q. restaurant Aalscholver langs de A6. Herman, die lange tijd niet was geweest en verder ook weinig had gefietst, bedong een bescheiden tempo met als tegenprestatie de kosten voor de comsumpties.

Via de geëigende wegen reden we richting Knardijk. Op het Blanchard- en Farfler-pad moest oplettend worden gereden want er lagen veel natte bladeren op de weg. Net toen we de bebouwde kom van Almere-Buiten achter ons hadden gelaten en op de Kraanvogelweg reden kreeg Herman een lekke band. Nadat Herman de binnenband had verwisseld pompte Marco met een kek klein pompje de band op. Met gemak haalde hij een tempo van 180 slagen per minuut, maar toch duurde het nog even tot de band weer op spanning was.

Vlak voor de Aalscholver voelde Herman zich niet lekker en hij besloot meteen om te keren. Marcel offerde zich op om hem te begeleiden. Enrico vond het maar een flauwe smoes om van de tractatie af te komen. J

De overigen nestelden zich in de serre van het drukke restaurant. Langzaam begon ook de zon te schijnen en na de lekkere koffie en appeltaart stapten we weer op. Na een kilometertje of twee waren we al op de Knardijk, waar we een stuk voorzichtig door de bagger moesten laveren. Daarna over het mooie, nieuwe betonfietspad naar de Oostvaardersdijk.

Met de wind mee reden we met Marco op kop met een gangetje van 36-37 km/u op huis aan. Schrijver dezes vond het een aangenaam tempo waarin hij zich best kon vinden. Opeens hoorden we gepraat achter ons. Een rijder uit Harderwijk en één uit Culemborg hadden ons bijgehaald. De laatste nestelde zich naast Marco op kop en geleidelijk werd de snelheid opgevoerd. Al snel reden we 42-44 km/u en dit werd tot de bocht bij de windmolens volgehouden. De Harderwijker, overigens zonder helm, praatte de hele tijd honderuit. Na de bocht ging het met de wind opzij altijd nog 36/37 km/u en schrijver dezes was blij dat bij het Muiderzand gas werd teruggenomen. Bij de Hollandche Brug gingen de twee huns weegs. Na nog even flink tegen de brug opgereden te hebben, ging Rob aan de voet richting Huizen, Marco reed bij de Hakkelaar rechtdoor richting Weesp, Michiel stopte daar en Enrico en Jan zullen even voor enen in Muiden zijn teruggekeerd. Prima droog fietsweer. Van Marcel vernamen we later dat hij Herman, die zich knap beroerd voelde, netjes thuis heeft afgeleverd.

Oh ja, volgende week starten we nog gewoon om negen uur!

 

31 oktober 2010 –  Breukelen – 60 km, 12°, druilerig en grijs – Rob en Rijn (verslag door Rob)

Het zag er vanochtend om 7.30 uur niet aantrekkelijk uit: motregen uit een egaalgrijze lucht. Dat vond Herman ook toen hij zich om 8.00 uur telefonisch afmeldde. Ondergetekende echter hees zich in z’n fietsspullen en toog naar het bankje in Muiden, in nog steeds dezelfde motregen. Daar leek ik lange tijd de enige mafkees te worden tot zowaar Rijn om de hoek kwam fietsen. Na tot 5 over 9 te hebben gewacht vertrokken we richting Abcoude en omdat de Muiderbrug voor onze neus dicht (of open) ging reden we langs de Vecht en het Gein. Na Abcoude namen we de landelijke weg richting Baanbrugge waarna we neerstreken bij de Punt om ongeveer 10.15 uur; de zaak ging net open. Na tweemaal koffie en eenmaal appelgebak, verluchtigd met gesprek over fietsrammeltjes, zeezeilen en overgewicht, besloot Rijn om voor iedereen te betalen. Een klant aan de bar vroeg of dat voor de hele zaak gold maar zo gek wilde de goede gever het toch niet maken…

Na de koffie stapten we op in nog steeds kwakkelweer. We werden niet echt nat, de temperatuur was heel redelijk en het gezelschap meer dan dat. Omdat we niet met te weinig kilometers thuis wilden komen besloten we via Loenersloot richting Breukelen te rijden maar vlak voor de brug wijzigden we van plan en reden rechtsom een lange lus naar Ter Aar. Langs de Vinkeveense plassen kwamen we opnieuw in Abcoude uit waar we nu langs de andere kant van het Gein naar Weesp fietsten. Daar aangekomen kozen we het fietspad langs het ARkanaal en reden het laatste stuk tegen de wind in over de spoorbrug en langs de Maxis terug naar Muiden. Daar aangekomen had Rijn zo’n 60 km op zijn teller staan. We hadden een mooie rit achter de rug ondanks het mindere weer en in een redelijk tempo: ver boven de 20 km/u en bijna net zo ver onder de 30 km/u. Rijn vertelde nog de volgende 2 weken niet van de fietspartij te zullen zijn omdat hij samen met zijn vrouw één van hun zonen gaat aanmoedigen tijdens diens marathon van New York.

Ikzelf reed vervolgens vanuit Muiden langs de friettent en over het bruggetje richting IJmeer, vervolgens via Muiderberg en Naardenvesting terug naar douche en comfort . Mijn teller gaf bij thuiskomst 88.12 km. aan, voorwaar een mooi resultaat voor zo’n herfstige dag.

 

24 oktober 2010 –  Vreeland – 40 km, 10°, zonnig, zwakke noordwestenwind, en buitjes – Een rijder: Han

Vanwege een oude blessure die ik de dag ervoor heb opgelopen bij timmerwerk, veel op de hurken gezeten waardoor het grote teen gewricht ging opspelen, kon ik niet om 9 uur bij het bankje zijn om de eenvoudige reden dat mijn wielrenschoen niet meer paste vanwege een dikke voet.Na een uurtje of twee in beweging te zijn geweest slonk de voet en ben ik alsnog vertrokken voor een eigen rondje. Vanwege de werkzaamheden bij de Hakkelaar via de lange Muiderweg de afslag richting Naardermeer genomen om zo via de provinciale weg door Kortenhoef te fietsen. Daar kwam ik 4 man tegen waarvan ik al van verre Enrico herkende aan de cluboutfit. Na wederzijds gegroet en geroep vervolgde ieder zijn weg. Verbazing op de gezichten van de 4 man en verbazing van mijn kant omdat er maar 4 man waren met het mooie weer. Waarschijnlijk heeft iedereen verder zich toch door de slechte weersverwachting laten intimideren. Van Kortenhoef naar Nederhorst den Berg gereden en vandaar richting Vreeland. Via de andere oever van de Vecht richting Nigtevecht gereden. Inmiddels was de lucht aardig dichtgetrokken en ik besloot toen maar langs het Amsterdam-Rijnkanaal direct naar Weesp te rijden in de hoop net achter de bui langs te gaan. Helaas dacht de bui daar anders over en ging net over mij heen. Vanaf Weesp weer lekker in het zonnetje richting Muiden alwaar ik rond 13:00 tevreden aankwam.

Hoop volgende week om 9 uur weer aan te kunnen sluiten.

24 oktober 2010 – Breukelen – 68 km, 10°, zonnig, zwakke noordwestenwind, en buitjes – 4 rijders: Gerard, Marcel, Rob, Enrico

Het is dat Gerard om acht uur de logeer hond uit moest laten en een stralende zon hem toescheen dat hem deed besluiten om Marcel te bellen: “Jij gaat toch niet…? “ “Jazeker Gerard”, antwoordde Marcel, “sterker nog ik sta al klaar in vol ornaat.” Poeh, poeh, gaat dat wel lukken na die wijntjes van gisteravond genuttigd in de veronderstelling van een slecht weer excuus, dacht Gerard. Hij zou voortreffelijk rijden die dag.

Bij het bankje trof hij naast Marcel ook nog Rob en Enrico. De anderen moeten zich nog eens in hun bed hebben omgedraaid, de regenbuien afwachtend … om daarna met spijt naar buiten te hebben gekeken. Het bleek in tegenstelling tot de voorspellingen een stralende herfstdag. Een paar spetters bij het vertrek, en daar ging het op naar Breukelen.  De rive droite van het Gein volgend werd daarna gekozen voor het weggetje langs het spoor, het onderdoor tunneltje naar De Punt en Baambrugge om na het doorkruisen van Loenen de Expreszo bar te bereiken waar we in het zonnetje van de koffie genoten.

Gerard en Rob verhaalden over het sporten op latere leeftijd en de competitiedrang die dit nog steeds opwekt. Gerard gaat nog wel eens met Tom hardlopen, fietsen en schaatsen. De een is iets beter in de ene discipline de andere in de andere. Steeds spreken ze af om te wachten op elkaar – en steeds lukt dit toch niet …  Rob heeft zich op de Egmond marathon eens de longen uit het lijf gelopen om een “dikke wandelende kont van 1m 40  hoog” op de valreep voor te kunnen zijn. De vrouw bleek gewoon heel veel marathons te lopen. Een collega van hem liet zich opjutten door een stel jonge meiden om een extra rondje te lopen. ’s Avonds was hij zo uitgeput dat hij volledig instortte. Die anekdote deed Enrico denken aan die jonge en die oude stier die een kudde koeien zagen  ….

Gezien het mooie weer werd teruggereden via een extra rondje Loosdrecht. Bij Kortehoef kwamen we spijtoptant Han tegen bezig met zijn eigen 40km rondje. Hij was verlaat omdat hij de dag ervoor had geklust waardoor een oude voetblessure voor een gezwollen voet zorgde. Pas na 2 uur lopen was de zwelling zo verminderd dat hij zijn fietsschoen weer aan kon (aldus Han).

Bij de Hakkelaar scheidden onze wegen. Helaas waren Gerard en Enrico net twee minuten te laat thuis, zodat ze bij Capelle een bui te pakken hadden. Hopelijk konden Rob en Marcel die bui voor blijven. Een lekker fris en zonnig herfst ritje. Volgende week mag iedereen een uurtje langer slapen, maar vertrekken we toch om 9 uur.

17 oktober 2010  – Volendam  – 83 km, 6-10° graden, matige NoordOostenwind, zonnig  – 9 rijders: Tom, Enrico, Rob, Marco, Aad, Gerard, Marcel, Han & Michiel

Een frisse, doch stralende morgen. Tien man bij het bankje, maar helaas maar negen in wielerkloffie. Rijn tobte nog met de naweeën van een keelontsteking, maar kwam ons toch even gedag zeggen. Na gekozen te hebben voor oostelijke richting reden we naar het westen richting Maxis. Na de Schellingwouderbrug reden we richting Durgerdam. Daarna verder langs de dijk richting Uitdam. Bij de afslag naar Holysloot sloeg Tom af aangezien hij, in verband met de 88-ste verjaardag van zijn schoonmoeder, om 11 uur thuis moest zijn.

Bij Monnickendam haakte ook Aad af. De reden hiervoor was niet duidelijk. Verder via Katwoude naar ‘de dijk’, waar we aanlegden bij Hotel Old Dutch / Restaurant le Pompadour. Heerlijk uit de wind en in de zon gezeten konden we het gebeuren op de dijk in ogenschouw nemen. Enige observaties: veel passeerende autos, autochtonen met kinderen lopend dan wel fietsend en het hotel leek wel verboden voor mannen want er kwamen alleen maar vrouwelijke gasten uit te voorschijn. Han raakte daardoor zo verbouwereerd dat hij zijn bakje koffie omgooide. Na de koffie reden we, eenmaal buiten Volendam, via de Achterdichting naar de Provinciale Weg. Eenmaal overgestoken sloegen we niet linksaf richting Monnickendam maar reden we, daartoe opgestookt door Rob, de Zedde op. Helaas liep dit weggetje na een paar honderd meter dood, zodat we zwaar teleurgesteld weer terugkeerden naar de Provinciale Weg. Vlak voor Monnickendam sloegen we wel succesvol af richting Purmerend en Ilpendam. Langs de ringvaart van de laaggelegen Purmer reden we richting Ilpendam. Bij het Noord-Hollands Kanaal gekomen sloegen we niet af naar links maar reden rechtdoor de pont op. De overtocht werd gesponsord door Enrico. Aan de overkant sloegen we niet linskaf richting Amsterdam maar reden rechtdoor richting Den Ilp. Via deze plaats en Landsmeer kwamen we in Amsterdam-Noord terecht. Via een aantal wegen die schrijver dezes op eigen houtje nooit zou terugvinden kwamen we uiteindelijk weer ten oosten van het Noord-Hollands Kanaal terecht en reden in noordelijke?! richting naar ‘de Golfbaan’. Daarna was alles weer bij het oude. Aan de voet van de Amsterdamsche Brug zagen we nog wat deelnemers aan de Marathon van Amsterdam passeren. Langs het AR-kanaal reden we richting Muiderbrug, waar Marco rechtdoor reed richting Weesp, en waren even na énen weer in Muiden terug.

Fantastisch weer om te fietsen!

 10 oktober 2010  – Lelystad, Bataviawerf  – 84 km, 8-14° graden, matige OostNoordOostenwind, zonnig  – 9 rijders: Tom, Enrico, Rob, Marco, Aad, Eric, Marcel, Han & Michiel

Een frisse, doch stralende morgen. Er waren dan ook negen man present. Tot grote vreugde van iedereen ook Enrico weer. Vijf weken na zijn val, waarbij hij zijn sleutelbeen brak, was hij er, op zijn winterfiets, weer. De schade aan zijn zomerfiets is aanzienlijk en de WA-verzekering van Han, degene die Enrico getorpedeerd heeft, weigert vooralsnog uit te keren omdat ‘Han het niet opzettelijk heeft gedaan’. Een vreemde zaak , dat kennelijk alleen opzettelijke torpedering voor WA-uitkering in aanmerking komt. Helaas moest de sponsor wegens grieperigheid afzeggen. Na wat discussie over het doel besloten we tot de Batavia-werf. Via de Zuidpolderweg togen we richting Hollandse Brug. Na eerst nog wat gesteggel met de fiets van Han (er zat ergens een tik, die overigens later vanzelf verdween) kwamen we tegen de brug goed op gang. Daarna via de geëigende paden naar Lelystad. Vanaf Lelystad-Haven bestaat er inmiddels een alternatief voor de beruchte (vooral als onderdeel van het Rondje IJsselmeer) klinkertjesweg en voor elven zaten we, aanvankelijk nog onder protest van sommigen die binnen wilden zitten, buiten op het terras uit de wind en in de zon. Er werd weer veel gelachen. Waarom wist schrijver dezes zich, toen hij het ‘stukkie’ schreef, niet meer te herinneren. Het zal de appeltaart en koffie zijn geweest die Enrico verzorgde om zijn terugkomst en verjaardag – die de week erop niet gevierd had kunnen worden – vieren.

Op de terugweg wilden zeven van de negen rijders zich toch nog even martelen en kozen de klinkertjesweg. Daarna werd op het mooie fietspad, met de wind mee, behoorlijk gas gegeven. Snelheden tot boven de veertig waren geen uitzondering. Voor de bocht richting Almeerderzand reed een eenzame fietser ons vooruit. Die zouden we eens even gaan bijhalen, maar wat we ook probeerden we kwamen nauwelijks dichterbij, Vlak voor de haven gaven we onze pogingen op. Onderaan de Hollandsche Brug werd netjes op iedereen gewacht. Daarna reden Aad, Marcel, Rob en Eric richting Gooi en de overigen richting Hakkelaar. Daar reden Tom en Marco rechtdoor en stapte schrijver dezes af. De ‘echte’ Muiers Han en Enrico zullen zo tien voor één in Muiden zijn teruggekeerd. Fantastisch weer om te fietsen!

 3 oktober 2010 – Leusden – 96 km, 18-22°, matige wind uit ZuidOosten, zonnig  – 9 rijders: Rijn, Han, Aad, Marcel, Eric, Hans, Marco, Tom & Michiel

De gebroeders ’t Hart bij het bankje. Nou, dan weet je het wel. Dat wordt scheuren. Ze stelden ons niet teleur want resoluut namen ze meteen de  kop en hielden meteen een straf tempo aan en ook op diverse andere momenten tijdens de rit werd het tempo behoorlijk hoog gehouden.

Via de geëigende wegen reden we naar Leusden. Bijzonderheden: de zanger bij Jan Tabak en twee lekke voorbanden van Rijn binnen een kilometer in Soest. Er was de eerste keer glas in de buitenband blijven zitten.

Op de Doornseweg wachtte ons een grote teleurstelling. Het door ons gefrequenteerde restaurant Bos en Heide bleek onder reconstructie en dus gesloten.

Gedemoraliseerd reden we door naar het volgende restaurant Bergzicht. Dit ging pas om half twaalf open. Daarom reden we door naar Quatre-Bras om daar linksaf naar het restaurant bij de pyramide van Austerlitz op de Zeisterweg te rijden. We konden heerlijk in het zonnetje buiten zitten. Erik was in een grijs verleden vijftig geworden en nam de (zelfbedienings-)consumpties voor zijn rekening. Evengoed van harte proficiat, Eric!

Daarna reden we via Zeist, Bos en Duin, Den Dolder tot voor de Lage Vuursche. Hier sloegen we linksaf  richting Maartensdijk en verder naar Hollandsche Rading. Over o.a. de Graaf Floris V weg reden we langs het vliegveld naar Nieuw-Loosdrecht. Vandaar via Oud-Loosdrecht naar Kortenhoef. Bij de Herenweg sloegen de Aad, Marcel, Eric, Hans en Tom rechtsaf richting Hilversumse Meent, Bussum en Naarden. Rijn, Marco, Han en Michiel reden via Ankeveen naar de Gooilandseweg om bij Uitermeer de Kreugerlaan op te gaan. Bij de Keverdijk ging Marco rechtdoor  naar Weesp en sloegen de overige drie af richting Hakkelaar, alwaar schrijver dezes om half twee afstapte. Han en Rijn zullen zo’n vijf minuten later in Muiden zijn aangekomen. Ben benieuwd of ze nog een ijsje hebben gegeten?

Een prachtige dag om te fietsen. Wel bleef de weg lang nat onder de bomen en liggen er al behoorlijk wat bladeren. De laatste anderhalf uur waren er ook veel toeristen op de weg. Maar we zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

26 september 2010 – Nijkerk –79 km, 8-10°, zwakke  Oostenwind, eerst mistig, blijvend bewolkt – 7 rijders: Aad, Marco, Rijn, Tom, Gerard, Marcel & Michiel

Het was mistig en koud, niet meer dan een graad of acht. Zeven man, waarvan twee nog met korte fietsbroek, hadden de moed opgebracht om vroeg uit bed te komen. Marco, na drie weken hevige griep, was er ook weer bij. Oostenwind, dus voor de laatste keer dit jaar naar het café aan de haven bij Nijkerk. Via de ‘standaard-route’ reden we er heen. Geen bijzonderheden, wat ook wel eens prettig was. Aardig verkleumd kwamen we aan. Het was er een drukte van belang want de Jachtvereniging had de vorige avond het zeventig jaar bestaan gevierd. Overal was m’n bezig de schade te herstellen. Gelukkig konden we binnen zitten, alwaar geanimeerd maar niet vermeldenswaardig werd gepraat.

Marco nam de kosten voor zijn rekening omdat hij, al weer een tijdje geleden, 45 was geworden en zijn zoon zijn HBO diploma had behaald en meteen werk gevonden had op zijn stage-adres. Van harte proficiat, Marco!

Het was nog steeds onaangenaam koud toen we weer opstapten. Ongeveer op de plek waar Enrico en Han drie weken zo lelijk gevallen waren. Kwam met veel lawaai, want dichte wielen, een (tri-?)atleet ons voorbijzetten. Aad, Marco en schrijver dezes pikten even aan. Met 37, 38 km/u stoven we verder. Aad zagen we pas terug bij de Waterlandseweg, maar de twee anderen haakten al spoedig af. Ze waren wel even lekker op temperatuur gekomen.

Even voor half één waren we onderaan de Hollandse Brug weer terug op het Oude Land alwaar Marcel meteen Naarden-Vesting koerste. Bij de Hakkelaar reden Tom, Aad en Marco rechtdoor naar de Keverdijk, stopte schrijver dezes en reden Rijn en Gerard moederziel alleen terug naar Muiden. Een koude, maar prettige, rit.

19 september 2010 – naar alle windstreken – 60, 70, 75, 106, 168 en 188 km, 10-14°, matige ZuidWestenwind, bewolkt, soms spatjes – 10 rijders: Jurriaan, Aad, Rob, Rijn, Tom, Gerard, Marcel, Timo, Jan Portengen & Michiel

Van te voren stond al vast dat er twee groepen zouden rijden, want vier man ‘deden’ de Dam-tot-Dam en de rest stond ‘gewoon’ om negen uur bij het bankje. Het werd echter nog veel erger. Diverse mensen hebben zonder andere TCMuiers alleen hun tocht beeindigd. Hierna een poging om alle mails, die mij hebben bereikt, weer te geven.

Rob, 168 km

Hallo Michiel. Misschien heb je inmiddels van anderen al iets gehoord. Dus mogelijk ten overvloede: nadat we van Rijn en zijn zoon afscheid namen (zij reden de 40 km ivm geboorte kleinkind) zijn Aad, Jurriaan en ik de 140 km verder gaan rijden in herfstachtig weer: fris en buiïg. We reden redelijk snel, haalden veel mededapperen in totdat ong. 10 km boven Edam mijn benen verzuurden/volliepen. Na herhaald aandringen van mijn kant waren mijn makkers bereid mij te verlaten, waarna ik, na ‘nood’stops in Volendam en Durgerdam, uiteindelijk niet terug naar de Dam maar rechtstreeks naar de auto in Muiden ben gereden. Daar aankomend rond 15.30 uur trof ik op het parkeerterrein Aad. Na elkaar net niet in de armen te zijn gevallen vergeleken we onze tellers. Aad kwam uit op 185 km en de mijne vermeldde 168 km. Voorwaar serieuze afstanden, zeker gezien de weersomstandigheden. Tot zover mijn kort verslag. De komende 2 zondagen zal ik niet meefietsen wegens een fiets- en koorvakantie in de Eiffel en Rolduc- Zuid Limburg. Daarna hoop ik weer mee te rijden. Tot dan, hartelijke groet, Rob.

Jurriaan & Aad, 188 km

Hee Rob. Fijn te horen dat je weer goed in Muiden bent aangekomen. Ikzelf was Aad in Monnickendam kwijtgeraakt door een inhalende auto waar ik niet langs kon en kwam hem weer tegen bij de finish in Amsterdam. Samen zijn er naar Muiden teruggereden. Ik kijk terug op een zware maar genoeglijke 188 km (laatste stukje Muiderberg). Met vriendelijke groet, Jurriaan Blekemolen

Rijn, 70 km

Hallo allemaal, hierbij nog even mijn reactie. Dankzij de geboorte van een (2e) kleindochter op zaterdagavond om 23.00 mocht ik zondagmorgen op kraamvisite. De 145 (+ 30) werd dus een beetje teveel. Zoon Wiske (niet de vader!) en ik besloten daarom de 40 km te rijden, om totaal toch met ruim zeventig km in Muiden terug te keren, nog redelijk op tijd. Op een paar spatjes na hebben we het droog gehouden. Achteraf ook blij gezien onze mindere conditie.
Vriend (Enrico) Gert besloot op het laatste moment toch de 145 te rijden, en is (met onderweg 1 lekke band) niet helemaal gefinisht, maar na de Amsterdamse brug direct naar zijn huis in A’dam-oost gereden. Groet, Rijn

Gerard & Michiel, 60 km

De vijf andere rijders stonden al bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde. Het doel van de reis was ook al vastgesteld. Langs de Vecht en dan na Breukelen om de Loosdrechtse plassen heen. Schrijver dezes gaf aan dat hij, in verband met een familiebijeenkomst die middag, eerder de terugreis zou aanvaarden om voor twaalven terug te zijn. De route naar Breukelen verliep als volgt: Herengracht, Lange Muiderweg, ’s-Gravelandsche weg, Kreugerlaan, Gooilandseweg, Dammerweg, Hinderdam, Dammerweg, Eilandseweg, Torenweg, Overmeerseweg, Vreelandseweg, ’t Hemeltje, Bergseweg, Lindegracht (Vreeland), Oudover, Mijndensedijk, Zandpad, Brugstraat en eindigde op de Kerkbrink. Hoewel voor de meesten nog lang niet halverwege, had schrijver dezes door een aanbod (een tractatie op koffie en appeltaart) dat niet geweigerd kon worden, ze kunnen overhalen tot een stop bij Brasserie ExpresZo. Er zaten al wat wielrenners binnen, maar we konden nog wel een plek vinden. Daarna leek het of elke groep wielrenners tot Breukelen had besloten. De hele zaak liep vol, zodat zelfs wielrenners teleurgesteld afdropen. Na de koffie besloot Gerard met schrijver dezes, via de kortste weg, mee terug te rijden. Rond twaalven waren beiden weer terug.

Jan, Marcel & Timo, 75 km

Ha die Michiel. De ploeg viel zondag wat uit elkaar, Michiel en het scheelde niet veel of bijna was iedereen als eenling naar huis gefietst…..
In eerste instantie ging al een deel van de ploeg de “van Dam tot Dam”-tocht fietsen en wij togen richting Breukelen. Daar vond de splitsing plaats Michiel+Gerard terug naar Muiden, Tom alleen via Amstelkade verder en Timo, Jan en ik richting Tienhoven.
Ik kan derhalve slechts verhalen over onze rit vanaf Breukelen. Na een minuut of tien keerde Timo plots zijn karretje met de mededeling “ik moet terug naar Breukelen, ik heb er mijn dure zonnebril laten liggen. Fiets maar door, ik ga alleen via de kortste weg naar huis”. Dit laatste wilde Jan en ik niet laten gebeuren. Stel dat Jan en ik woorden zouden hebben gekregen (klinkt onwaarschijnlijk), maar dan zouden wij ook nog opgesplitst hebben kunnen geraken. Dus, Jan en ik weer achter Timo aan, die er inmiddels al weer goed de sokken in had. Op het terras voor de koffietent haalden wij hem pas weer bij… en konden wij nog net zien dat Timo (de deur openlatend) naar binnen ging. Blij kwam hij weer buiten met zijn bril, die de uitbater inmiddels al in veiligheid had gebracht.
Toch maar weer gedrieën richting Tienhoven gefietst, maar na de 5e plas linksaf geslagen om via Muyenveld, Boomhoek en nieuw Loosdrecht naar ‘s Graveland te fietsen. Met Jan als locomotief hielden wij, windje mee, de snelheid tussen 32-35 km/uur. Bij de H’sumse meent, via het Naardermeer richting torenflat bij Naarden. Daar vond alsnog een splitsing plaats, omdat ik de Vesting opzocht en beide andere kornuiten via de Overscheenseweg naar de Hakkelaar togen. Op mijn tellertje stond uiteindelijk 75 km. Met vriendelijke groet, Marcel Breed

He Michiel. Vanaf Breukelen is Tom zijn eigen weg gegaan, want hij wilde kilometers maken.Wij zijn met drieen op weg gegaan,en na drie kilometer moest ik terug.Had mijn zonnebril laten liggen.Ze hadden hem gelukkig bij de balie afgegeven.Via Breukelerveen,Loosdrecht,s’Graveland Bussum,Naardermeer, naar Muiden.Wij hadden een voorspoedige snelle en mooie rit en waren na 72 k.m.thuis.Hoop dat jij en Gerard het zelfde gehad hebben.Verder hoop ik dat je een fijne familiedag gehad hebt.Van een beetje relaxen na het fietsen zal wel niets gekomen zijn.Dit was het een beetje in het kort,en ik zie je hopelijk a.s. Zondag weer. Groetjes, Timo,

Tom, 106 km

Ik ben afgelopen zondag langs de Kromme Mijdrecht, Amstelhoek, Nessersluis, Winkeldijk, Abcoude, Driemond en Weesp naar huis gereden. Totaal heb ik 106 km gefietst. Groeten van Tom.

12 september 2010 – Baambrugge: De Punt – 68 km, 16-18°, aantrekkende zuidwestenwind, zo nu en dan lichte regen – 5 rijders: Tom, Gerard, Marcel, Rob & Herman

Om 7:45 uur belde Rob deze schrijver met de mededeling: ‘Buienradar voorspelt weinig goeds. We blazen het maar af voor vandaag.’ Een half uur later belde hij weer: ‘Laten we toch maar gaan. Het ziet er op de radar beter uit.’ Aldus geschiedde. Onder een niet zo dreigende hemel waren we toch nog met vijf man bij het bankje tegenover het Muidense Muizenfort. Vreemd genoeg was daar maar één Muier bij! Is bijna ieder een watje in dat beeldschone vestingstadje? Omdat alle vijf kennis genomen hadden van de slechte vooruitzichten werd besloten niet al te ver te gaan. Op ging het langs de trekvaart richting het AR-kanaal. Vandaar koersten we naar Driemond en voorts aan de noordkant door het Gein naar Abcoude. Tom bracht ons langs de Angstel en bij de rolllerpaal in een bocht werd gestopt. Daar vroeg deze schrijver heel schoolmeesterlijk wat ooit de funktie van deze paal was. Niemand (foei!) wist het; alleen Gerard (leeftijd is toch kennis, Gerard) raadde het goede antwoord. Ten zuiden van Abcoude werd de Winkeldijk opgezocht en na zeven kilometer steeds slechter wordend wegdek kwamen we bij Ronde Hoeppolder. Deze hebben we voor tweederde tegen de wijzers van de klok in gerond. Bij het fort in Nes a/d Amstel pakten we de weg naar de Botshol en Vinkeveen en vandaar reden we naar De Punt in Baambrugge. Bij koffie en gebak gaven Marcel en Gerard les in hoe een mens corrupt kan worden, zeker als je bij een bedrijf of overheidsinstantie werkt waar men zich bezig houdt met bouwprojecten en aannemerij. Gerard verzuchtte dat hij waarschijnlijk ook voor de verleiding gezwicht zou zijn als hij in die sector zijn brood had moeten verdienen. Marcel, toch bepaald geen type met een corrupte uitstraling, bevestigde dit nog eens. Het gaat heel geleidelijk met een cadeautje hier, een etentje daar, eens een reisje, en voordat je het in de gaten hebt zit je in de tentakels van een corrupt netwerk; net maffia.

Met lichte regen werd de thuisrit aanvaard: naar het AR-kanaal, Driemond, met de treinbrug het kanaal over, het Papelaantje in en daarna over hobbelige grijze klinkers van de parallelweg van de A1 naar het nog slaperige en inmiddels natte Muiden. Het was een heerlijke rit, vooral omdat we niet zo heel erg nat zijn geworden.

5 september 2010 – Nijkerk – 80 km, 12-19°, matige OostNoordOostenwind, zonnig – 11 rijders: Tom, Gerard, Enrico, Marcel, Herman, Han, Aad, Rijn, Timo, Rob & Michiel

Met 10 rijders zijn we gestart en ook werd met 10 man de rit beeindigd en toch reden we (een tijdje) met z’n elven. Herman moest schoondochter en kids vroeg naar Schiphol wegbrengen en had Enrico om de route gevraagd om zich later bij ons te voegen. Mogelijk was hij zelfs al thuis, dus kozen we mede daarom voor Nijkerk. In Naarden bleek dat Herman nog niet was gearriveerd. Een Naardenees dacht dat we verdwaald waren en zei, toen wij aangaven dat we naar Nijkerk wilden: “maar jullie zitten hier in de vesting van Naarden”.  🙂

Via de geëigende paden reden we naar Nijkerk. Gerard, op zijn nieuwe ‘VanNicholas’ was niet vooruit te branden. Het leek wel of hij er met de rem op reed. Ook schrijver dezes was een paar jaar geleden de overstap naar een nieuwe fiets niet meteen goed bevallen. Behoudens enkele demarrages kon het tempo zeer aangenaam worden genoemd. In opperbeste stemming, die helaas later zou omslaan, namen we daarom plaats in het zonnetje van het terras aan de haven. Ook drong langzaam tot ons door dat Rijn jarig was geweest en de consumpties voor zijn rekening zou nemen. Wat was Aad weer blij! Van harte proficiat, Rijn. Er werd weer heel wat afgelachen maar de grootste stunt kwam toen we opstapten. Rijn probeerde, omdat hij dat vroeger ook al eens had meegemaakt, het achterwiel van Gerard rond  te draaien. Het bleek dat het wiel meteen stopte en dat Gerard er letterlijk met de rem op had gereden. Toen we het terrein van de haven verlieten arriveerde net Herman. Hij was kwart voor tien terug van Schiphol en via het nieuwe land naar ons toegereden.

Voor de wind reden we terug langs de Nijkerkerweg. Gerard, eindelijk bevrijd, ging op kop. Na het oversteken van de Waterlandse weg kwamen we op de Adelaarsweg terecht. Aan het eind sloegen we linksaf de Schollevaarweg op. Even nadat deze was overgegaan in de Tuureluurweg sloeg het noodlot toe. Een stuk hout wat er ongevaarlijk uitzag, werd door de eersten gemist maar Herman reed er recht overheen. Hij bleef overeind maar het stuk hout vloog daarna tussen Han’s voorvork waardoor hij opzij werd gekatapuleerd tegen Enrico aan. Met een vaart van 37 km/u smakten beiden tegen het asfalt. Han bleef wat versuft in het gras langs de weg zitten maar Enrico stond alweer toen de anderen bij hen kwamen. Bij Enrico viel in eerste instantie een lelijke bult op zijn elleboog en diverse schaafwonden op. Han had een pijnlijke plek op zijn ribben en ook diverse schaafwonden.

De derailleur van Enrico’s fiets was volledig afgebroken evenals z’n helm en er zat een enorme slag in zijn, uit het frame geslagen, achterwiel. Verder fietsen was voor hem onmogelijk.. De fiets van Han bleek later een verbogen stuur en achterwiel met lichte slag te hebben. Hier viel nog wel op te fietsen. De derailleur van Enrico werd vakkundig gedemonteerd door Aad, de ketting opgebonden en het achterwiel , weer in het frame gezet. Zodoende kon Enrico geduwd worden naar de Vogelweg waar Annelies, de vrouw van Enrico, en dochter, gebeld en toevallig winkelend in Almere, al snel arriveerden. De fiets werd ingeladen en ze vertrokken richting EHBO van Ter Gooi want de wat afhangende schouder van Enrico zag er verontrustend uit.

Rustig fietsten de anderen terug naar huis. Veel valt hier niet over te vermelden, behalve dat Gerard, om een aanstormende groep fietsers te ontwijken, het gras inreed en daar omviel omdat hij niet snel genoeg los kwam. Even over half drie kreeg schrijver dezes van Enrico het volgende mailtje: “Gebroken sleutelbeen – zie Twitter.com/tcmuiden -, eventueel morgen opereren”. Helaas werd onze angst bewaarheid. ’s Avonds nog even met Enrico gebeld. Hij klonk goed en vat de zaak heel nuchter op. Ook Han nog gesproken. Hij heeft nog last van zijn borstkas maar ziet het met vertrouwen tegemoet.

Ik neem aan namens allen te spreken om hen een goed herstel en sterkte te wensen. Zo’n fijn weer om te fietsen en zo’n nare afloop.

29 augustus 2010 – Monnickendam – 59 km, ±16°, matige tot krachtige ZuidWestenwind, heen: (plens) regen, terug: bewolkt – 7 rijders: Enrico, Gerard, Herman, Aad, Tom, Rob & Michiel

Zeven bikkels hadden zich verzameld om de elementen te trotseren. Han had zich, wegens griep, bij Enrico afgemeld. Al op weg van de Hakkelaar naar het bankje moest schrijver dezes zijn regenjack aantrekken. Bij het bankje besloten we voor Monnickendam omdat buienradar die kant op nog de minste regen aangaf.

Toen we Muiden uitreden zette de regen door en trok iedereen zijn jackje aan. Via de gebruikelijke route reden we richting Monnickendam, alleen werd ipv Durgerdam via Ransdorp gereden. De meesten hadden overschoentjes aan en het voordeel hiervan is dat je voeten slecht heel geleidelijk nat worden maar toch totaal. Toen we Uitdam uitreden hield het op met ‘normaal’ regenen en ging het over in een tropische regenbui, waarbij de ‘bellen op het asfalt stonden’. Als verzopen katten reden we Monnickendam binnen. Bij Cafe de Zwaan hadden ze geen bezwaar tegen enige wateroverlast en konden we gewoon plaatsnemen.

Tom was een beetje onderkoeld geraakt, had zijn beenspieren niet meer in bedwang en zat te ‘shaken’ op zijn stoel. Gelukkig ging het op de terugweg over. We zaten nog geen vijf minuten of de lucht brak open en werd er zelfs een zonnestraal waargenomen. De stop was zoals altijd gezellig maar dit keer zonder wederwaardigheden. Rob nam de consumpties voor zijn rekening want hij was afgelopen dinsdag 62 jaar geworden. We hebben hem luidkeels toegezongen. Rob, nogmaals van harte proficiat.

We besloten niet via de Poppendammergouw terug te rijden want deze stond, net als op 21 maart jl tot Aad en Marco’s ontsteltenis , zeker onder water.

Dus eerst naar Broek in Waterland en daarna langs de Broekervaart richting golfbaan. De wind was inmiddels tot krachtig aangetrokken en we waren blij dat we vanaf de golfbaan deze meestens in de rug hadden.

In de afzink van de Schellingwouderbrug reed Herman lek. Aad en Enrico, die een stukje vooruit reden, hadden dat niet in de gaten. Na het verwisselen van de band reden we via de Amsterdamse Brug en de Nesciobrug naar de Diemerzeedijk. Even voorbij Gerard stonden Aad en Enrico op ons te wachten.

Gezamelijk reden we terug naar Muiden waar de sluis open bleek. Een rijpe muidense schone, die daar stond te wachten, raakte zeer onder de indruk van Gerard’s gespierde dijen en heeft er, tot jaloezie van Rob (hij was tenslotte jarig geweest), zelfs even in geknepen. Bij het bankje stond er ongeveer 59 km op de teller. Ondanks de regen een prettige rit.

22 augustus 2010 – Amstelkade – 75 km, ±22°, matige tot krachtige WestZuidWestenwind, meestens bewolkt, soms zonnig – 11 rijders: Han, Rijn, Enrico, Marcel, Herman, Aad, Tom, Jan Portengen, Rob, Jurriaan & Michiel

Wederom had zich een grote menigte bij het bankje verzameld. Het voorstel Amstelhoeve werd door iedereen geaccepteerd. Later bleek dat Amstelhoeve eigenlijk Amstelkade heet. De sluisbrug was dicht dus kozen we de Lange Muiderweg naar Weesp. Via Ossenmarkt, Hoogstraat, Kerkstraat, Waagplein, Nieuwstad, Grote Plein, Breedstraat, Groene Weg en Van Houtenlaan kwamen we bij Restaurant Tong AH, het voormalige De Adelaar, aan de Provinciale weg uit. Over de Hoge Brug kozen we de oostzijde van het Gein. Daarna in Abcoude kort richting Baambrugge om alras rechtsaf het nieuwe viaduct onder A2 naar de Winkeldijk te nemen. Na de Stokkelaarsbrug kozen we de westzijde van de Waver. Aan het eind bij Nessersluis trokken we over het bruggetje richting Uithoorn. Op de Velddwarsweg reed Jan lek. Daarna via Uithoorn, waar Marcel de terugreis reeds aanvaardde, en De Hoef naar de Amstelkade. Weinig bijzonders over het fietsen te melden.

Des te meer over de koffie en het gebak omdat deze door Aad werden gesponsord. Tijdens de vorige stop op de Amstelkade hadden we Aad, die toen op vakantie was, reeds per SMS gefeliciteerd en hem op deze verplichting gewezen. De felicaties waren vanwege het feit dat, volgens Aad, zijn vrouw 45 jaar getrouwd was. Nogmaal van harte, Aad.

Tijdens de stop kwam ook het vertrek van Muidens burgemeester ter sprake. Ook Jan, als raadslid voor PvdA toch zeker een insider te noemen, wist het naadje van de kous niet helemaal. Schrijver dezes heeft afgelopen dinsdagavond de ingelaste raadsvergadering over dit onderwerp bijgewoond maar zoveel werd wel duidelijk dat de feiten anders lagen dan door de burgemeester begin augustus aan de pers was medegedeeld. Ze had namelijk aangegeven dat de overige twee leden van het college van B&W  tijdens haar vakantie en achter haar rug haar portefeilles hadden afgenomen. Helaas kon ze hierover niet nader aan de tand worden gevoeld omdat ze na het voorlezen van een verklaring, waaruit bleek dat ze het al voor haar vakantie in een College-vergadering had vernomen, de Raads-vergadering verliet. De vergadering werd, na twaalven, afgesloten met een stemming over een, overigens verworpen, motie van de oppositie om een onafhankelijk onderzoek naar ‘de waarheid’ te doen. Schrijver dezes kon zich niet aan de indruk onttrekken dat dit politieke ‘ketelmuziek’ was als aanloop naar de Gemeenteraadsverkiezingen in november.

Via Woerdense Verlaat, de Geer en Nieuwer Ter Aa kwamen we weer langs het AR-kanaal te rijden. Langs Driemond en de spoorbrug reden we naar de Muiderbrug en vandaar terug naar Muiden waar de sponsor ons nog een lekker ijsje aanbood. Fijne rit.

15 augustus 2010 – Natuurpark Lelystad – 94 km, ±20°, krachtige Noordenwind, bewolkt, soms een zonnetje – 12 rijders: Enrico, Rijn, Rob, Tom, Marco, Jan Bijvoet, Frits, Guus, Jurriaan, Marcel, Gerard & Michiel

Één nieuw gezicht bij het bankje en twee ‘oude’ gezichten. Guus van der Lee, bekend van schaatsclub ‘De Viking’, reed voor het eerst mee. Jan en Frits hadden, volgens de clubannalen, op 2 augustus 2008 voor het laatst meegereden. De wind stond pal Noord dus besloten we, voor het eerst dit jaar, naar het Natuurpark te rijden. Via de geëffende wegen werd er naar toe gereden. D.w.z. Zuidpolderweg, Hakkelaar, Naarderstraatweg, IJsselmeer- weg, Hollandsche Brug, Blanchardpad, Farflerpad, Het Oor, Oude Waterlandse Weg, Sturmeypad, Fongerspad, Walt Disneyplantsoen, Cecile B. De Millestraat, Karoenpad, Kraanvogelweg, Betonpad, Trekweg, Knardijk en Meerkoetenweg. Veel valt er niet over te melden: de wind was krachtig tegen en er werd redelijk waaier gereden.

Buiten bij het restaurant van het bezoekerscentrum werd er naast elkaar op de lounge-banken gezeten. Het plotselinge vertrek van de burgemeester van Muiden werd besproken. Onze clubgenoot Fred Winnubst, toch meestal een vriendelijk man, is één van de hoofdaanstichters van het gebeuren, maar de details van het hoe en waarom moeten nog duidelijk worden, o.a. in de extra ingelaste raadszitting van 24 augustus.

We besloten langs de Oostvaardersdijk ons opgebouwde windkrediet te gelde te maken. Via Meerkoetenweg en Knardijk kwamen we er. Inderdaad kon met een aangename wind in de rug en twee vingers in de neusgaten makkelijk tussen de 35 en 40 km/u worden gereden.

Guus reed, voor het gemaal, nog lek. Stilstaand merkten we pas hoe sterk de wind woei.

Het was prachtig weer om te vliegeren. Dat vond iemand, vlak voor de afbuiging naar het Muiderzand ook. Strak stond zijn vlieger aan de lucht maar net toen we passeerden nam de vlieger een duik naar de grond en vlak voor Marco en Rob sloeg de vlieger op het fietspad. De vliegeraar liet gelukkig de touwen los zodat de vlieger, die bij Marco tussen voorwiel en frame zat, meegenomen werd, anders was een vreselijke valpartij (we reden veertig) ons lot geworden. De man stamelde excuses toen Rob tegen hem tekeer ging. Wat rustiger reden we, toen de zaak eenmaal uit de knoop was gehaald, verder.

Later bedacht Enrico dat de vliegeraar om ons schrik aan te jagen mogelijk deze actie opzettelijk had uitgevoerd. Voor de Hollandsche Brug reed Rob door naar Almere-Haven en over de brug reed Marcel richting Naarden en Jurriaan naar Muiderberg. Bij de Hakkelaar haakten Tom en Michiel af. De overigen zullen zo rond 13.15 in Muiden zijn teruggekeerd. Een plezierige rit.

8 augustus 2010 – Edam – 82 km, 18-21°, aantrekkende noordwestenwind, bewolkt en dreigende regen – 12 rijders: Rob, Gerard D, Rijn, Timo, Aad, Jan, Marcel, Hay, Juriaan, Enrico, Tom & Herman

Alhoewel deze schrijver voorstelde om onze jaarlijkse augustusrit naar Het Twiske te doen, werd het door de strikte tegenwerping van Tom uiteindelijk Edam. Via IJburg, Schellingwouderbrug, Ransdorp, Uit-, Monnincken- en Volendam kwamen we in Edam aan de uitspanning bij de haven aan het eind van het Oorgat. Die bleek nog gesloten. Er werd naar de Dam gekoerst. We zaten er nauwelijks op het terras of er kwam een stortbui over ons heen. Gelukkig is er aan de zijkant van het plein aldaar een ruime overkapping. De meest seniore senioren van het gezelschap – Timo van Dijk en Gerard Demmers –  trakteerden, de eerste omdat hij na drie kleinzonen een kleindochter had gekregen en de tweede omdat hij de dag ervoor zeventig jaar was geworden. Heren, nogmaals onze gelukwenschen! Bij zo’n groot gezelschap lukt het meestal niet een centraal koffiegesprek te hebben. Dus hoorde deze schrijver gesprekken over spijtoptanten die via plastische chirurgie van hun tattoes af willen, over de waanzin van een regeer- c.q. gedoogaccoord met de PVV, over vakanties in Italië en over ga-zo-maar-door. Toen de stortbui voorbij was werd de terugtocht aanvaard: over de provinciale weg naar Monnickendam en Broek in Waterland. Vandaar langs de Broekervaart naar de golfvelden van Amsterdam-Noord en vervolgens over de Zwarte Gouw richting de beide Schellingwouderbruggen, dan de Nesciobrug en langs paaltje-paling weer teug naar Muiden.

Deze schrijver wil dit verslag niet beëindigen zonder zijn teleurstelling neer te schrijven over de nogal asociale manier van rijden deze zondag. Als er ergens een ingewikkelde bocht was of een obstakel, waardoor de gang van het peloton werd vertraagd, keken de voorsten niet om of iedereen er weer bij zat. Scheuren maar, zo leek het devies. Enkele keren ontstonden er daardoor subgroepjes en moest het achterste groepje zich de longen uit het lijf rijden om weer bij het voorste te komen. Op de terugweg vlak na paaltje-paling kreeg Gerard D een lekke band. Ondanks geschreeuw van ho-stop-lek reed een zestal gewoon door en werd die dag niet meer gezien. Meestal gaan we toch anders met elkaar om, zo dacht deze schrijver.

1 augustus 2010 – Leusden – 90 km, 20-25°, zwakke wind uit onduidelijke richting, zonnig, soms bedekt – 8 rijders: Rijn, Han, Aad, Rob, Timo, Marcel, Gerard & Michiel

Gerard Smeenk was ook bij het bankje en reed een heel klein stukkie mee. Ook Bram reed, op weg naar Veenendaal, wat langer mee. Dat kon omdat we, vooral aangemoedigd door Aad, naar het oosten togen. Bij Jan Tabak kwamen we de ‘oude zanger’ tegen, maar de laatste tijd, dus ook nu, mompelt’ie alleen nog maar wat.

Via de gebruikelijke route langs ’t Hoogt en over de Kolonel H.L. van Royenweg kwamen we bij de koffie. We waren de eersten maar al spoedig liep het hele terras vol. Er werd weer veel gelachen in een geanimeerd sfeer. De terugweg leverde weinig verrassingen op. Via de viersprong, de Pyramide, Zeist, Huis ter Heide, Bosch en Duin en Den Dolder werd koers gezet naar de Laage Vuursche.

Toen we de Vuursche Weg opreden lag er iemand van onze leeftijd wat ongemakkelijk tegen een boom. Er stonden al wat andere fietsers bij. Hij bleek over de kop te zijn geslagen en het zag eruit als een gebroken sleutelbeen. Na een korte stop reden we ‘rustig’ verder. Na Lage Vuursche gaf Han op de Hoge Vuursche Weg even lekker gas. Bij Nijhof ging Aad, die een stukkie vooruit reed de ‘verkeerde’ kant op. Schrijver dezes ging er achteraan. Bij ‘de Witte Bergen’ zagen ze net de andere zes even verderop rijden. Er moest nog even behoorlijk gas worden gegeven om de anderen, die het tempo niet verlaagden, in te halen.

Bij ‘Lokhorst’ sloeg Marcel af richting Naarden en bij de Torenflat toog Aad richting Hilversumse Meent. Via de Overscheense Weg reden we terug. Even dreigde de sponsor de aangename rit nog te verstoren door een splijtende maar ook onvoorzichtige demarage om als eerste op het A1 viaduct te komen maar het liep gelukkig goed af Ongeveer even over éénen waren we bij de Hakkelaar, waar Rob rechtdoor reed richting Hollandsche Brug en Michiel afhaakte. De overige vier gingen in Muiden nog even een ijsje met de sponsor eten. Een prachtige zomerse rit.

25 juli 2010 – Breukelen – 77 km, 18-21°, zwakke, zuidwestenwind, bewolkt – 7 rijders: Han, Rob, Gerard, Rijn, Timo, Michiel & Herman

Omdat er hier en daar een regenbui werd verwacht, besloten we niet ver van huis te gaan: heen langs een omweg naar Breukelen en terug langs de Vecht. Aldus geschiedde. Eerst naar het AR-kanaal tot de Weesper golfbanen (aan die ‘sport’ doet ons soort mensen niet!), vervolgens daar de hoge brug over en door het Gein naar Abcoude. Hier namen we het ons door Tom geopenbaarde, mooie weggetje langs de rollerpaal aan de Angstel en zochten toen de onderdoorgang van de A2 bij de Winkel op. Deze veenrivier volgden we tot de Ronde Hoep, gingen daar linksaf en na het gehucht Waver fietsten we richting de Botshol en Vinkeveen. Bij het Donkere Eind zijn we linksaf gegaan om de laatste tien kilometer naar Breukelen af te leggen. Op de Kerkbrink aldaar legden we aan bij het terras van het koffiehuis dat eerst Illykoffie schonk maar nu iets anders. Er is daar heel wat af gepraat. Op deze schrijver – dat is dus niet schrijver dezes – maakten vooral de anekdotes van Timo indruk, misschien niet zozeer inhoudelijk als wel de wijze waarop-ie ze vertelt. Toen eenieder de portemonnaie wilde trekken, bleek dat Michiel al had betaald. Hij wilde hiermee uiting geven aan de vreugde die hij voelt omdat zijn beide dochters net glansrijk zijn afgestudeerd: de een in de sociale geografie (ze gaat aardrijkskunde geven op een lyceum in Haarlem) en de ander in een vak met een moeizame Engelse term waarmee wordt aangeduid dat ze bekwaam is in het personeelswerk (zij gaat een half jaar op reis in Australië). Bedankt Michiel en gefeliciteerd met dit succes; het is waarschijnlijk net of je zelf ook bent afgestudeerd. Op de terugweg gingen we dus volgens plan langs de Vecht en namen er in Nederhorst den Berg een eerste en in de Keverdijkse Polder een tweede extra lusje bij. Het was een heerlijke rit. Deze schrijver was nog vóór half een weer thuis.

18 juli 2010 – Edam – 76 km, 20-25°, zwakke, later matige ZuidWestenwind, afwisselend zonnig en bewolkt – 6 rijders: Han, Rob, Gerard, Rijn, Herman & Michiel

Er zaten twee Gerard’s op het bankje toen schrijver dezes als één na laatste aankwam. Gerard Smeenk ging naar Rick, Gerard Demmers ging met ons mee. Helaas nog wel op zijn oude fiets want de levering van zijn nieuwe door Allizi heeft weer eens vertraging opgelopen. Nadat Rijn ook was gearriveerd besloten we, ondanks de windrichting, naar Edam te rijden want we waren alweer een tijdje niet in het Waterland geweest. Volgens schrijver dezes het mooiste gebied om doorheen te rijden. Via IJburg, Schellingwouderbrug, Durgerdam en Uitdam kwamen we in Monnickendam aan. Het tempo lag door de rugwind ruim boven de dertig. Daarna via Katwoude en Volendam door naar het restaurant aan de havenmonding in Edam. Bij Volendam won Han de sprint van Rijn en bij Edam lieten we ons allemaal door Rijn verrassen. Ondanks het te vroege uur (10.45) werden we vriendelijk en snel geholpen zodat we alras aan koffie en appelgebak zaten. In de schaduw uitkijkend over het Markermeer richting Hoorn was het goed toeven. We hebben ergens behoorlijk om gelachen maar schrijver dezes kan er even niet meer opkomen. Even over half twaalf stapten we weer op. Door een wolkje voor de zon was het zelfs even fris. De wind woei wat harder en met een gangetje van net onder de dertig langs de Provinciale Weg reden we via Monnickendam naar Broek-in-Waterland alwaar we het tunneltje namen om richting Zunderdorp te koersen. Hier won Herman de sprint. Daarna via de volkstuintjes en het tunneltje onder de A10 weer naar de Schellingwouderbrug. Herman was hier als eerste boven. Langs de camping Zeeburg reden we naar de Diemerzeedijk. Even voorbij Gerard’s huis achter de PEN Centrale kwam Gerard ons tegemoet! Even over half één waren we weer terug in het drukke Muiden (Herman won weer de sprint middels een sluipdemarage) waar Rijn ons een heerlijk ijsje aanboodt. Heerlijk weer om te fietsen!

11 juli 2010 – Haarzuilens – 84 km, 24-32°, zwakke ZuidWestenwind, zonnig – 12 rijders: Marco, Han, Rijn, Timo, Enrico, Hay, Tom, Jan Portengen, Jurriaan, Marcel, Herman & Michiel

Zoals zijn vrouw verleden week al aangaf meldde Jan Portengen zich voor het eerst dit jaar bij het bankje. Herman gaf aan dat Marcel ergens tussen Naarden en Muiden een band aan het verwisselen was. Als laatste kwam hij bij het bankje aan. Daar was inmiddels voor Haarzuilens met een omweg besloten. Het Kopje van Bloemendaal werd , in verband met de verwachte fietsdrukte vanwege het mooie weer, als te risicovol beschouwd.

Via Muiderbrug, Driemond en het Gein werd Abcoude bereikt. Hier nam Tom het voortouw om ons, via een mooi stukje Abcoude langs de Angstel, onder A2 door en naar de Winkel te leiden. Langs de Winkel wees Jan zijn geboortehuis aan, een molen zonder wieken waar hij in 1951 het levenslicht zag. Bij de Stokkelaarsbrug sloegen we rechtsaf langs de Waver richting Voetangel waar de Waver overgaat in de Bullewijk. Even daarna riep Marcel. ´lek’ en helaas had hij zijn tweede lekke band van de dag te pakken. Met behulp van de belpomp van Han werd de band op spanning gebracht.

Daarna verder richting Ouderkerk. Daar sloegen we linksaf om langs de Amstel richting Nessersluis te rijden. Daar kwamen we weer langs de Waver te rijden en wederom schreuwde Marcel: ‘lek’. Zijn derde en laatste lekke band van deze rit.

We sloegen linksaf over de Waver de Hoofdweg op. Deze heeft ook een fietspad maar bij de Provinciale Weg Vinkeveen – Mijdrecht reed bijna iedereen op de ‘hoofdweg’.

Bij Wilnis sloegen we linksaf richting Demmerik om bij de molen rechtsaf de Korenmolenweg op te rijden richting Portengense Brug. Na Portengen was het nog maar ‘een stukkie’ naar Haarzuilens. Toch werd daar nog even boven de veertig gereden.

In Haarzuilens was het goed toeven buiten op het schaduwrijke terras van de Vier Balken. Marcel nam de consumpties voor zijn rekening vanwege zijn verjaardag en zijn lekke banden. Van harte gefeliciteerd, Marcel!

Nauwelijks waren we bij Gieltjesdorp rechtsaf Kortrijk op gereden of er werd weer ‘lek’ geroepen. Ditmaal was het de eigenaar van de belpomp zelf. Het is een tijd geleden dat we zo door ‘rampspoed’ werden getroffen.

Al snel reden we daarna langs het AR-kanaal. Met wisselende snelheden geraakten we tot Driemond. Hier reden Marco en Tom richting Hoge Brug om de kortste weg naar huis te nemen. De overigen reden verder langs het kanaal richting Muiderbrug. In Muiden was de brug nog even dicht maar daarna konden we van het door Rijn aangeboden ijsje genieten.

Een fijne, warme rit. Marco, Enrico en Marcel zijn er voorlopig even niet ivm vakantie.

4 juli 2010 – Amstelhoeve – 79 km, 22-28°, zwakke ZuidWestenwind, zonnig – 9 rijders: Marco, Han, Rijn, Timo, Enrico, Eric, Marcel, Herman & Michiel

Twee opties: Amstelhoeve of Natuurpark. De meeste stemmen waren voor het eerste alternatief. Dus koersten we via Muiderbrug, Driemond, westelijke Geinoever naar Abcoude.

Tom had de week ervoor verteld dat er weer via het (nieuwe) viaduct onder de A2 en langs de Holendrecht gereden kon worden. Marco had er niet veel fiducie in maar de groep persisteerde. Zodoende moesten we een 200 meter door het zand banjeren. Daarna weer vrolijk verder naar de Voetangel. Daar de rechterzijde van de Waver aangehouden tot het ophaalbruggetje bij Nessersluis. Het was prachtig fietsweer want een goede temperatuur maar niet benauwd. Zodoende zoefden de bandjes en leek het fietsen wel vanzelf te gaan.

In Uithoorn kozen we de oostelijke Amsteloever die al snel overging in de Kromme Mijdrecht. Vanaf De Hoef was de weg nieuw geasfalteerd zodat de laatste kilometers tot de hoeve ook weer vanzelf leken te gaan.

Het was druk maar toch nog wel plek op het terras in de schaduw. Nadat de bestellingen zorgvuldig waren opgenomen kabbelden de gesprekken voort. Herman was onlangs 45 jaar getrouwd en nam de koffie en gebak voor zijn rekening. Van harte gefeliciteerd Suse en Herman!

Iemand bedacht dat Aad, die op vakantie is Frankrijk is, ook één dezer dagen hetzelfde heugelijke feit zou vieren. Daarom verzond Enrico een SMS met de volgende inhoud:

Wel gefeliciteerd met jullie 45 jarige bruiloft. De koffie en taart smaakten prima. De rekening bedraagt € 58,80. Druk OK voor Accepteren.

Smakelijk werd er om gelachen. Na een uur stapten we pas weer op. Volgens sommige oudgedienden de langste stop ooit.

Via Woerdense Verlaat, de Geer en Nieuwer Ter Aa kwamen we weer langs het AR-kanaal te rijden. Bij Driemond kozen we de Hoge Brug richting de Overhorn. Daarna de Keverdijk tot de Visserij. Daar reden de 3 Gooiers richting Bussum en de overigen richting Muiden. Bij de Hakkelaar stapte schrijver dezes af en de rest zal nog voor enen in Muiden zijn aangekomen. Marco moest nog even verder naar Weesp. Van zulk fietsweer lusten we wel pap!

Later kwam nog een reactie van Aad: Geen probleem mee.

 

27 juni 2010 – Nijkerk – 79 km, 22-28°, zwakke Oostenwind, zonnig – 8 rijders: Tom, Marco, Han, Aad, Rijn, Timo, Rob & Michiel

Twee oude bekenden bij het bankje. Gerard Smeenk die even gedag kwam zeggen en zelfs nog tot de Hakkelaar meefietste en Tom die na lange afwezigheid wegens operatie geheel hersteld de hele rit meereed. Weinig rijders voor zulk mooi weer. Alleen van Enrico wisten we dat deze zich in de Zwitserse Alpen aan het vermoeien was. Via de geëigende wegen reden we naar de haven. Opmerkelijke zaken? Alleen de zanger bij Jan Tabak die echter de laatste tijd niet meer zingend voorbijrijdt.

In de schaduw lieten we ons de koffie en appelgebak goed smaken. Weinig bijzondere zaken. Het Ardennenweekend passeerde nog even de revu. Algemene mening: zeer geslaagd hoewel het weer niet altijd meewerkte en een goede nieuwe hotel-locatie. Via het Nieuwe Land reden we terug in een doorgaans lekker tempo wat zelfs onze nestor Timo doorgaans beviel.Tegen de Hollandse Brug op werd door 6 man nog even gas gegeven. Timo en schrijver dezes vonden het daarvoor te warm.Onder aan de brug reden Aad, Rob en Tom richting Gooi en de overigen richting Muiden. Aad (4 weekends) en Rob (2 weekends) zijn de komende tijd afwezig wegens afwezigheid  (vakantie) .

Lekkere en warme rit.

13 juni 2010 – Edam – 78 km, 16°, zwakke wind uit noordelijke, later westelijke richting, afwisselend zonnig en bewolkt – 10 rijders: Enrico, Han, Jurriaan, Timo, Rob, Eric, Hans (’t Hart), Aad, Herman & Michiel

Zonder discussie werd het voorstel Edam door iedereen aanvaard. De, op dat moment, zwakke Noordenwind was er dan ook naar. Rijn had zich afgemeld bij Enrico, maar van Marco was niets vernomen. Herman gaf aan dat hij op een geschikt moment eerder de terugreis zou beginnen. Via Diemerdammersluis, IJburg, Schellingwouderbrug en Durgerdam kwamen we langs de Ijsselmeerdijk te rijden. Hier werden we ingehaald door Bram Heicoop en een makker, die vast wel weer voor één of andere triathlon aan het trainen waren. Zelf reden we ook ruim boven de dertig. In Uitdam kozen Herman en ook Jurriaan richting Zuiderwoude om zo, zonder koffiestop, vroeger thuis te zijn.

Alras waren we in Monnickendam. Daarna via Katwoude richting Volendam. Ook hier werd langs de dijk weer ruim boven de dertig gereden. Om de toeristen heen slalommend kwamen we op het stille stuk waar de ‘haai’ nog steeds in het water ligt.

We besloten voor het café aan de haven. Uit de wind en soms in de zon was het er best uit te houden. Door de gevatte serveerster werden we al snel geholpen. Het Ardennenweekend van volgende week werd besproken en er werd veel gelachen maar weinig om te vermelden. Toen Rob zijn afvallen van 110 kg naar 90 kg memoreerde vroeg Hans zich, om onduidelijke redenen, af wat er mis was met een gewicht van 110 kg. 🙂

De koffie werd gesponsord door Han die in een grijs verleden ergens was jarig geweest. Het scheelde niet veel of het was zijn laatste verjaardag geweest, maar daarover later meer.Van harte proficiat, Han!

Na de koffie reden we langs de Provinciale Weg richting Monnickendam en Broek-in-Waterland. Hier werd het tunneltje gekozen. Sommigen kozen de trap, anderen het fietspad. Verder ging het langs de Vogelmeerpolder richting Zunderdorp. Daarna kwamen we via de Liergouw  weer bij de Schellingwouderbrug uit. Na de Amsterdamse Brug reden we, de Nesciobrug vermijdend, tot aan de Muiderbrug om daar de nieuwe fietsbrug te nemen.

Bij de rotonde voor Muiden verkoos Han, getrouw gevolgd door Eric, plotseling de Engelse methode, dwz linksom. De naderende BMW-Mini zagen ze pas op het laatste moment en kon ontweken worden. De Mini-rijder had niets gezien en schrok pas achteraf. Toen we bij Piet Logchies reden begon hij pas te toeteren. Het was fijn weer geweest om te fietsen!

6 juni 2010 – Nijkerk – 79 km, 22-28°, zwakke ZuidOostenwind, zonnig, later wat bewolkt – 7 rijders: Enrico, Marco, Han, Jurriaan, Timo, Rob & Michiel

De opkomst was verrassend gering het mooie weer in aanmerking genomen. Marco, Enrico en Rijn hadden de dag ervoor meegedaan aan Limburgs Mooiste en Marco en Enrico hadden Rijn, die met zijn zoon reed, op de eerste pittige helling achtergelaten. Toen ze al hoog en breed in de auto zaten meldde Rijn dat hij dacht zo rond acht uur te finishen. Begrijpelijk dat je dan nauwelijks 12 uur later je niet bij het bankje meldt. Herman had familiale verplichtingen en van de andere habitué Aad was niets vernomen. Vanwege de wind lag Nijkerk voor de hand en daarheen werd, via het Oude Land, koers gezet. De enige bijzonderheid van de heenweg was de vogel die schrijver dezes dodelijk verwondde toen deze hem voor de wielen kwam.
Tijdens de koffiestop, gezeten in de schaduw, werd algemeen beleden dat de hypes rond de naderende Parlementsverkiezingen en het WK Voetbal behoorlijk tegen gaan staan. Het hoge commerciele- en Idols-gehalte is soms stuitend.
Na de aangename stop werd via het Nieuwe Land teruggereden. We verzeilden bij Almere-Hout nog in het fietsgedeelte van een triathlon. Bij een ons passerende renner werd aangeklampt om hem (heel flauw) tegenop een viaduct te passeren. Na Almere-Haven nam Rob de kop over om dit tot de Hollandse Brug vol te houden. Alleen Jurriaan demarreerde bij ons weg. Hij had de afgelopen week, met schaatsclub de Viking, een tijdrit gereden van Hollandse Brug naar Almere-Haven en terug. Hij was tweede geworden bij de 40-plussers en had bij tijd en wijle een hartslag boven de 200. Dit lukte hem vandaag niet.
Tegen de Hollandse Brug op werd ook nog even flink gas gegeven. Onderaan de brug ging Jurriaan richting Muiderberg en Rob richting Huizen. Bij de Hakkelaar reed Marco rechtdoor en stapte Michiel af. De overige drie zullen zo rond half één in Muiden zijn aangekomen. De verwachte regen waren we ruimschoots voorgebleven. Lekkere rit!

24 mei 2010 – Schoonhoven memorial – 136 km, 20° graden, Noord-westelijke wind, zonnig. Rijders: Han, Eric, Marcel, Aad, Jurriaan, Rob, Rijn, Herman, Michiel, Hay & Enrico

Herman trad aan op zijn prachtig nieuwe Jan-Jansen, volledig carbon en gespoten in de club kleuren. Jurriaan had zijn band weer op orde, en deelde samen met Hay mee dat ze eerder terug zouden gaan. De Schoonhoven memorial is behalve een mooie tocht, ook een herinnering aan Rob’s moeder. Een keer per jaar ging hij met haar terug naar Schoonhoven, waar ze een boekenwinkel runde (correctie MK: Rob’s moeder was dochter van een zilversmid). Toevalligerwijs zou het vandaag ook nog eens haar verjaardag geweest zijn.

Via Driemond en het AR kanaal werd koers gezet naar het Zuidwesten. Halverwege bogen we rechtsaf naar De Punt. Bij Vinkeveen reed Hay een overstekende Meerkoet aan, waarna Marcel het beest de genadeklap gaf door over de nek van het beest te rijden. Han legde het inmiddels overleden beest in de berm. Bij Wilnis voegden we ons samen met een ander clubje “Tegenkracht”. Zij zijn op weg naar de Alpe d’Huez om daar over zeven dagen mee te doen aan de sponsor beklimmingen tegen kanker. Vanavond was de stop gepland in Valkenburg. Hay en Eric reden een stuk op kop, maar aangezien ze er niet zeker van waren of de rest van TCM er nog wel achter zat lieten ze zich zakken. Even verderop keerden Jurriaan en Hay. Via Woerden, Linschoten en het prachtige Oudewater reden we naar Beetjekrom (”Haastrecht”). Het bordje gaf aan nog 20 km naar Schoonhoven, maar het kwam maar niet in zicht. Op zo’n zonnige dag blijkt maar weer eens hoe mooi ons landje is. Iedereen trok er op uit. We pasten ons uiteraard aan de omstandigheden aan.

In Schoonhoven was de Zilvermarkt aan de gang wat veel publiek trok en met een boog eromheen bereikten we de Lek, en etablissement Lekzicht. Na het gebruikelijke ‘besluiteloze oude mannen geharrewar over aan welk tafeltje we zouden gaan zitten’, trakteerden Michiel en Rob de koffie en appeltaart. Michiel was gisteren 61 jaar geworden – proficiat!
Na een voldane stop werd koers gezet naar Utrecht, en reden we het hele stuk langs de Lek. Overijverige ambtenaren hadden bedacht dat het veiliger is om de weg te versmallen door aan de zijkanten blokken te plaatsen – auto’s kunnen dan niet even uitwijken. Optische versmalling was aangebracht door de 60km belijning aan te houden, waardoor iedereen in het midden van de weg gaat rijden. Het levert gevaarlijke passeersituaties op. Rijn werd gesneden door een PC tractor, Han reed al omkijkend bijna tegen auto’s op, en een motorrijder had het daadwerkelijk gedaan.

Herman loodste ons perfect door Nieuwegein. Na het passeren van het St Antonius werd er ‘even rustig’ geroepen. Eric, Enrico en Michiel reden heel rustig door en besloten verderop bij het AR kanaal te wachten. Na 10 minuten kwam er nog niemand. Marcel bleek overvallen te zijn door kramp, en lag gestrekt in het gras en werd door de sponsor vakkundig verzorgd. Na 20 min besloten we weer op te stappen. De brug ging open en Rijn kon nog net zijn fiets pakken voordat deze vermorzeld zou worden door de neergaande slagboom waar de fiets onder geparkeerd stond. Eric offerde zich op om Marcel naar huis te duwen. Met een vaartje van 24 km/u en tegenwind reden we langs het schier eindeloze AR kanaal naar Driemond. Nooit geweten dat langzaam rijden veel vermoeiender is dan hard fietsen: alles doet zeer. Doordat je echt zit, voel je alles – je kont, je rug, je handen, je polsen, je nek, je benen. En het schiet maar niet op, zeker niet langs dat kanaal. Bij Driemond splitste de groep zich: het merendeel reed via de Provinciale weg naar het Gooi. De rest liet de teugels vieren richting Muiderfietsbrug. Het vreemde is dat alle pijn dan meteen verdwijnt. In Muiden trakteerde Rijn op 1 biertje bij De Mol. Al met al een geslaagde tocht.

16 mei 2010 – Haarzuilens – 71 km, ±10-14°, zwakke, later matige Westenwind, meest bewolkt, soms zonnig, droog – 10 rijders: Enrico, Herman, Timo, Gerard Terpstra, Gerard Demmers, Gert-Jan, Hay, Han, Aad & Michiel

Er stonden nieuwe onbekende en oude bekende gezichten bij het bankje. Gert-Jan Bakker, schaatsvriend van Gerard T. En Jurriaan en Gerard Demmers die geen verdere introductie behoeft. Kijk daarvoor maar eens op onze site bij de pagina Archief waar hij op de allereerste ledenlijst van TCMuiden figureert. Na wat andere opties (Amstelhoeve, Nijkerk) besloten we naar Haarzuilens te gaan. Jurriaan belde Enrico om te zeggen dat hij na een lekke band al bij de Hakkelaar was. Toen hij niet kwam opdagen en we de Zuidpolderweg opreden kwam hij er net aan. Hij had nog een lekke band opgelopen. Vanaf dat moment lopen de verhalen enigszins uit elkaar maar het resultaat was dat Enrico een binnenband aan Jurriaan gaf en de rest al was vertrokken. Schrijver dezes betreurt het dat er niet op Jurriaan is gewacht. Laten we dat in de toekomst wel doen. Die 5 minuten extra maakt niet zoveel uit.
Via de nieuwe fietsbrug bij de Maxis, langs AR-kanaal tot Driemond, daarna Gein-Westzijde tot Abcoude kwamen we bij de A2 uit. Er lag een nieuw fietspad richting Vinkenkade. Daarna via de Baambrugse Zuwe naar Vinkeveen. Vervolgens richting Demmerik en Donkereind. Bij Portengense Brug sloeg Aad linksaf de Provinciale Weg op om een kortere weg naar huis te nemen.
De overige negen reden door via Portengen en waren alras in Haarzuilens. Binnen aan de lange tafel genoten wij van diverse soorten gebak en koffie.
Tijdens de koffie besloten we, gezien de wind en ondanks de mogelijke drukte, langs de oostelijke Vechtzijde terug te rijden. Via Kortrijk en Breukelen kwamen we bij de Vecht. Er moest oppassend gereden worden want het was redelijk druk en tevens was de weg tussen Breukelen en Loenen van een nieuwe, nog losse, toplaag voorzien.
Zonder kleer- en band-scheuren kwamen we desondanks in Vreeland. Daarna via ’t Hemeltje en NhdB (Nederhorst den Berg) naar Uitermeer. Hier reden Gerard en Gert-Jan door richting Bussum. De overigen reden via Keverdijk en Visserijpad naar de Visserij waar Herman rechtdoor richting Naarden en de anderen linksaf richting de Hakkelaar koers zetten. Schrijver dezes was daar rond half één. De overige vijf zullen vijf minuten later in Muiden zijn teruggekeerd.
Volgende week rijden we ivm Pinksteren op maandag. Het plan is om dan de Klassieker naar Schoonhoven te rijden.

14 mei 2010 – Rondje Markermeer – 149 km, ±8-12° graden, zwakke Noordelijke wind, soms zonnig, soms bewolkt – 5 rijders: Rijn, Aad, Rob, Han & Michiel

Aad was al bij het bankje toen schrijver dezes arriveerde, spoedig gevolgd door Rob en Han. Vier man was minder dan verwacht. We besloten vanwege de (zeer geringe) noordelijke wind met de klok mee te rijden. Dan zouden we vanaf Enkhuizen van de, mogelijk aantrekkende, wind profiteren.Dat was Rijn’s geluk want net toen we de Kloosterstraat passeerden kwam hij de straat uitzetten.
Via Diemerdammersluis (paling, paling!), IJburg, Schellingwouderbrug, Durgerdam, Uitdam, Monnickendam, Katwoude en de Volendammerdijk kwamen we bij Edam. Daar namen we lopend de sluis om via Warder en Scharwoude in Hoorn te geraken.
Na wat omleidingen vanwege opgebroken wegen kwamen we op de provinciale weg naar Enkhuizen te rijden. De Zuiderzeedijk bleek, vanwege reconstructie, nog steeds overhoop te liggen. Ter hoogte van Venhuizen werd dit niet meer aangegeven zodat we via de Hemweg, later overgaand in de Elbaweg, op de, onverharde!, dijk uitkwamen. Gelukkig duurde dat onverharde slechte 1 á 2 km zodat we rustig rijdend, want zonder autos’s op dijk, al snel (± 12:10 uur) bij de Woeste Hoogte konden aanleggen.
Het was nog te fris om buiten te zitten dus werden binnen de koffie, appeltaart en tosti naar binnen geslagen. Het afrekenen gaat ons, als oude mannen, steeds slechter af maar uiteindelijk kregen we het voor elkaar. Even voor énen zaten we weer op de fiets en reden we al snel op de Houtribdijk waar de wind schuin achter kregen. Rob kreeg er aardig schik in want kilometers lang sleurde hij met een gangetje van 36/37 km/u aan kop. Rond 2 uur waren we bij de Bataviawerf waar we heerlijk in het zonnetje koffie en cola dronken. Deze consumptie werd, om verder betalingsgestuntel te voorkomen, door Han afgerekend. Bedankt, Han! Bij het opstappen bleek onze ouderdom weer want Aad vergat zijn helm en Michiel zijn bidon.
Tegenwoordig is er een betere weg naar Lelystadhaven dan de vermaledijde klinkerweg. Daarna het vlakke, brede fietspad richting Oude Land.
Aad zag een andere fietser een paar honderd meter voor ons rijden. Na enige tijd bleek dat we met 33/34 km/u deze niet zouden inhalen. Op zulke momenten is Aad niet te houden zodat we al snel zo’n 37 km/u reden. Dit was schrijver dezes toch even te gortig, zodat het tempo weer naar beneden werd bijgesteld.
Zonder verdere bijzonderheden bereikten we de Hollandse Brug waar door iedereen nog even werd gas gegeven. Aan de andere kant van de brug sloeg Aad af richting ’t Gooi, bij de Hakkelaar stopte Michiel en de overigen (Rob had zijn auto bij Enrico staan) zullen ± tien voor vier in Muiden zijn aangekomen.
Een prettig rondje Markermeer!

13 mei 2010 – Steven Rooks Classic – de Winter editie – 160 km, 2000 hoogte meters, 7/8° graden, zwakke Noordelijke wind, geheel bewolkt, soms miezerig – 5000 rijders, waaronder Marco, Hay & Enrico

Hay vroeg zich vertwijfeld af waarom hij die avond naar het Zuiden in de regen afreisde, moe van het werken, terwijl net zijn nieuwe Apple was geleverd. Hij zou zijn moeder bezoeken en vandaar naar de SR start rijden. Enrico had eenzelfde gevoel in de ochtend om 5 uur toen hij na een tweede nacht van 4 uur slaap – belangriijk tender document afgerond – wakker werd gebuzzd. Marco stond stipt om 5.45 uur te wachten. Al dommeld – Enrico dan – waren we even voor 8 uur bij het NH / Mecc. Wat was het koud, gewoon winter, en 7 graden koud zou het de hele dag blijven, geen graad meer of zonnestraal werd ons gegund. Terwijl Hay zijn startbewijs ophaalde, namen Marco en Enrico een bakkie en vertrokken we even voor negenen.

De eerste beklimmingen waren goed te doen en al pratend reden we door het mooie landschap. Het is een mooie tocht, jammer dat het zonnetje niet scheen. Na 60 km tijd voor een eerste stop in een lokaal stammieneke: spitsuur voor het oude dametje. Geen appeltaart, wel een warme kachel. Garnalen kroketjes serveerden ze wel, maar dat hebben we overgeslagen.

Na 80 km kwam De Redoute, altijd pittig, maar het was niet druk, wel een beetje nat. Zittend trek je je voorwiel omhoog, en staand slipt je achterwiel door. Bij 110 km nog even een stop ingelast, zodat we uitgerust de laatste 50 km afrondden. Na 130 km kwam het Bois d’Olne, maar dat was een bekende klim, eitje – niet boven de 17%. De Cote de Drolevale was helaas niet opgenomen in het parcours, vanwege werkzaamheden. En zo peddelden we van verzorgingspost naar klim. Het moet gezegd, alles was perfect verzorgd met motards, en wegsignaleerders. Tegen 4 uur waren we terug bij de Finish. In plaats van het biertje was het tijd voor een warme choco en thee met wafels in de tent! Het leek wel après-ski. Al met al een geslaagde tocht. Enrico had echter geen zin meer om de volgende dag – waarschijnlijk weer een koude dag – het rondje Markermeer te rijden. Hay en Marco hadden andere verplichtingen.

9 mei 2010 – Rondje Knardijk – 75 km, ±8°, matige Noordenwind, bewolkt, soms een spatje – 5 rijders: Herman, Hay, Aad, Han & Michiel

Toch nog 5 man om negen uur bij het bankje en dat terwijl 2 uur daarvoor andere TCMuiers zich naar Amsterdam hadden begeven voor de Giro Toertocht. Wellicht daarover later meer?
Aad hadden we al helemaal niet verwacht, maar hij had de dag daarvoor tezamen met Marco en Enrico een Giro toertocht (130 km) vanuit Utrecht gereden. Daarom had hij vandaag wel voldoende aan een kortere rit. De rit was hem overigens niet goed bevallen want er werd met 6000 man tegelijk gestart. Aad had minstens 5 ongelukken gezien en ook was Enrico, tijdens het nemen van een foto, over de kop geslagen. Gelukkig heeft hij het er zonder veel schade van af gebracht, alhoewel hij in zicht van de finish ook nog een lekke band kreeg.
We besloten richting Knardijk te rijden om bij het A6 wegrestaurant de koffie te gebruiken. Via de geëigende paden reden we erheen. Aan het eind van het Farfler pad sloeg Herman rechtsaf om via de Stichtse Brug zijn rit te volbrengen. Hij wilde ivm Moederdag vroeg thuis zijn.
Het was isig koud en schrijver dezes was zo onverstandig geweest, in de hoop op de zon, de korte wielerbroek aan te trekken. Dat heeft hij geweten!
De wind was Noord dus tegen. Met Aad en Hay op kop reden we met een 28 km/u tegen de kou in. Vanwege deze kou besloten we niet te stoppen en via de Knardijk en Oostvaardersdijk meteen door te rijden. Na de Knardijk begon het voordewindse werk. Meestens boven de 35 km/u werd voortgepeddeld. Onderaan de Hollandse Brug sloeg Aad af richting Bussum. Bij de Hakkelaar stapte schrijver dezes af. Hay en Han moeten zo rond kwart voor twaalf in Muiden zijn teruggekeerd. Wanneer houdt deze winter eens op?

9 mei 2009 – Giro toertocht Amsterdam – 138 km, 9°, wind uit Noordelijke richting – 9/7 rijders: Clemens en Peter Galesloot, Rob, Timo, Marco, Theo, Rijn, Jurriaan, Enrico

Om 7 uur verzamelden we bij het bankje. Theo had een goed plan om elkaar in de meute roze truitjes te vinden: een rood-wit-blauw lint aan het zadel knopen. Het moet gezegd: voor de meesten werkte dit uitstekend. Theo hebben we na de start echter niet meer gezien …
Via Diemen, waar we Theo’s athletiek collega ophaalden, reden we naar het Olympisch stadion. Een gezellige meute wurmde zich naar de twee startrijen. Theo was nog bezig om zijn atletiek collega’s van lintjes te voorzien – hij heeft de smaak te pakken, na zijn eigen lintje – terwijl de rest zich langzaam naar de start begaf. Om 7.50 uur passeerden we de start. We reden het parcours van de tijdrit. Amsterdam lag er rommelig bij met dat niet-opgehaalde vuil.
Na een paar kilomneter stopten we om te hergroeperen. Na 10 minuten wachten in de kou was iedereen er, behalve Theo.
Vervolgens reden we door. Aangezien Breukelen en Loenen uiteindelijk geen toestemming aan de toertocht hadden gegeven, ging het over het ons bekende AR kanaal. Rijn voelde zich in zijn element, en trok op naar 40 km/u. Halverwege rechtsaf naar Baambrugge reden we tegen De Punt aan, die net open was. Het was 9 uur en we hadden inmiddels 50km gereden. We waren wel toe aan een bakkie en puntje bij de warme kachel in plaats van buiten bij de verzorgingspost. En wellicht dat we Theo dan ook nog zouden zien, de anderen vingen we op. Ook Wis reed de Giro, en werd door Rijn gebeld. Toen hij binnenstapte vroeg Clemens: “Zijn jullie familie?”, waarop Wis zijn helm afzette met het motto “Zie je het nu wel?” (zijn eveneens kale hoofd tonend). Na een half uurtje reden we weer verder – geen Theo, ook geen mobiel nummer van hem bekend (niet op de site, noch in de telefoongids), helaas.

De tocht ging verder via Woerdens Verlaat naar Zevenhoven – mooi stukje, moeten we eens bekijken of we dat op kunnen nenem in onze routes -. Het pad liep verhoogd door een weiland met koeien aan beide zijden. Je kon er nauwelijks met z’n tweeën naast elkaar fietsen. Toch presteerde een groepje voor ons om daar 42 km/u te rijden met als gevolg dat er eentje op z’n hoofd tuimelde en buiten bewustzijn lag. Er werd geroepen om EHBO’ers en artsen, waardoor Jurriaan en Rijn assistentie verleenden. Na een paar minuten kwam de man weer bij. Hij had geen idee waar hij was (“mooie droom” murmelde de man) maar nog wel wie hij was en waar hij woonde. De stukken waren van z’n helm afgebroken. Je moet er niet aan denken als hij deze niet op had gehad. Na een kwartier waren de rode kruis broeders er en 10 minuten later reden we weer door, verkleumd – nog steeds 10 graden en koude wind -.

Clemens en Peter (zijn eeneiige broer) waren doorgereden, zoals ze eerder ook al doorpeddelden. De running grap werd of “iemand Jansen en Jansen al gezien?” heeft . Bij de voorlaatste verzorgingspost kwamen we ze weer tegen. Maar ook hier geen spoor van Theo. Iets over enen waren we weer bij het Olympisch stadion, voorzien van een medaille en een zuurstok roze bidon. Nog even een broodje eten en op weg naar Muiden, zonder Theo.

Via Zuidoost en de Gaasperplas kwamen we op de provinciale weg uit bij Weesp. Via een korte route door Weesp waren we iets voor 2 uur in Muiden, met 138km op de teller. Het was een (ietwat koude) belevenis vond ook Timo, die zich nog steeds moeiteloos kan meten met de jonkies. Vrijdag weer? Ga je ook mee Theo? Theo? Kom er maar in Theo.

De Giro toertocht vanuit Theo zijn belevenis:
“Allereerst moet ons van het hart, dat het wielershirt van de Boretti Toertocht qua kleur er wat mooier uitzag dan het officiele Giroshirt.En dat voor € 15,–!! Inderdaad mannen tot de start in het Olympisch stadion ging het goed. In het O.S. moest er nog iemand van de athletiekploeg na een telefoontje aansluiten. Daar heb we even opgewacht. Ondertussen zag ik het een na het andere lintje tussen de hekken verdwijnen. Vlak voor wij (Albert, Irene, Thomas, Geline en Theo) wilden starten, werd er een pauze ingelast. Na 10 minuten mochten we weg via de route van de omgekeerde proloog. Onderweg bij Baambrugge al op het bruggetje een gebroken heup gesignaleerd en vlak voor de brug bij Vinkeveen lag een volgend slachtoffer in de berm. Wel al een EHBO-er erbij op de motor. Wat de lekke banden betreft, zag het er een stuk beter uit dan een dag eerder bij de Boretti toertocht. De natte wegen hebben toen hun tol opgeëist. Wij wilden pauzeren bij het fietscafè in Vinkeveen, maar helaas dicht. Op vakantie. Dus wel gebruik gemaakt van de verzorgingspost, uitstekend met bananen, krentebollen en sultana`s als eten en AA-drank. En maar zoeken naar die lintjes, geen spoor. Verder via Woerdens Verlaat naar Zevenhoven en allerlei voor ons onbekende plaatsen naar Leimuiden, Aalsmeer, met weer allerlei lekkers voor de wielrenners met een opkomende hongerklop. Dan naar Bovenkerk en via het Amsterdamse Bos naar de finish bij het O.S. Een roze bidon en medaille werden ons verstrekt en omgehangen. Aan de overkant van het O.S. hebben we een lekker biertje (Duvel) genomen op deze goed georganiseerde tocht. Via het viaducten- en tunneltjes parcours teruggereden naar Diemen, afscheid genomen van de andere athleten en helaas alleen terug naar Muiden.”

2 mei 2010 – Rondje Stichtse Brug – 50 km, ±8°, stevige Oostenwind, bewolkt, later regen – 1 rijder: Jurriaan

Ondanks de beroerde voorspellingen besloot ik zondagmorgen vroeg onder een grijze maar nog wel droge hemel naar het bankje in Muiden te rijden. Mijn verbazing was groot toen ik om 9.00 uur geen enkele rijder bij het bankje aantrof. Nog even een minuutje op 5 aangekeken, maar niemand verscheen.
Na een email naar alle TC Muidenaren verstuurd te hebben besloot ik toch een rondje Stichtse brug te gaan rijden. De Oostenwind was stevig en ik miste de groep behoorlijk. Desalniettemin zette ik door en raakte op de Stichtse brug de tegenwind kwijt, maar kreeg daar een langzaam beginnende regen voor terug. Gelukkig ging het tempo met groot gemak flink omhoog en was ook de beklimming van de Tafelberg in grote snelheid te volbrengen. Langs de nieuwe geluidswallen en het nieuwe fietspad parallel aan de A1 nam de regen flink toe. Gelukkig was het nog maar even doorrijden naar huis. Aldaar na een warme douche de cappuchino zonder appeltaart genuttigd. Met een beetje wind en pas op de helft regen was het voor echte kerels best te doen geweest, of niet soms?

P.S. Afgelopen donderdag heeft het onze koningin behaagt ons zeergewaardeerd TCMuiden lid Theo (den Haan) te benoemen tot Lid in de orde van Oranje-Nassau. Theo, van harte proficiat!

25 april 2010 – Leusden – 91 km, 8-23°, zwakke wind eerst uit ZuidOostelijke, later uit ZuidWestelijke richting, zonnig, soms bedekt – 9 rijders: Enrico, Marco, Rijn, Han, Aad, Rob, Bert, Hay & Michiel

Eerst werd de Amstelhoeve langs de Kromme Mijdrecht voorgesteld maar later werd erop gegokt dat de wind ZuidOostelijk zou blijven (wat niet zo was) en besloten we naar de Leusderheide te trekken.
Via de gebruikelijke route langs ’t Hoogt en over de Kolonel H.L. van Royenweg kwamen we bij de koffie. Onderweg een paar bijzonderheden. Aad, Rijn, Marco, Enrico en Jurriaan hadden de dag ervoor de Ronde van Noord-Holland gereden. Daarom vond Marco het nodig om als ‘herstel-training’ een tijdje ruim boven de veertig te gaan rijden toen we net de A27 onderdoorgegaan waren. Vlak voor ’t Hoogt kwam een groepje wielrenners het fietspad op. Toen konden de meesten het niet laten helling op even flink gas te geven om deze rijders af te schudden.
Aad besloot bij de koffiestop meteen terug te keren, hetgeen hem de tractatie van Enrico kostte. Enrico’s dochter is via de decentrale selectie in één keer toegelaten voor de studie Diergeneeskunde. Van harte proficiat, Enrico!
De overigen lieten één en ander zich goed smaken. Na de eerste bak vertrok ook Rob vanwege zijn performance met koor in de Grote Kerk van Muiden van vier tot vijf.
Han verhaalde van zijn bezoek aan Nadrin in de Ardennen. Hij heeft voor het weekend van 18, 19 en 20 juni een optie kunnen nemen op 11 kamers in hotel Le Merlettes oid vlakbij La Roche richting Nadrin. Volgens hem is het een prima alternatief wat we gaarne van hem aannemen. We kunnen deze week een mail van Han tegemoet zien.
Ook de terugweg leverde geen verrassingen op. Via de viersprong, de Pyramide, Zeist, Huis ter Heide, Bosch en Duin en Den Dolder werd koers gezet naar de Laage Vuursche, de pannenkoeken-hoofdstad van Nederland. Volgens Bert kon je dat ook ruiken.
Ongeveer kwart over één waren we weer bij de Hakkelaar, waar Bert en Michiel afhaakten. De overige vijf gingen in Muiden nog even een ijsje met de sponsor eten. Een prachtige zomerse rit.

18 april 2010 – Nijkerk – 79 km, 8-17°, windstil tot zeer zwakke wind uit wisselende richtingen, zonnig – 13 rijders: Enrico, Marco, Rijn, Han, Aad, Jurriaan, Marcel, Eric, Timo, Gerard, Herman, Hay & Michiel

Eindelijk is de lente dan uitgebroken. Vanwege een heldere nacht was het nog wel fris in het begin maar de windstilte was in ons voordeel en het begon ook snel op te warmen. De opkomst was dan ook buitensporig. Als laatste kwam Rijn aanzetten. We hadden hem niet verwacht, maar zijn vakantievlucht was afgelopen donderdag net tot over 18 uur vertraagd, hetgeen het tijdstip was waarop het Europese luchtruim gedeeltelijk werd gesloten vanwege de IJslandse vulkaan.
Via de geijkte paden togen we in een doorgaans aangenaam tempo naar Nijkerkerveen. Ter hoogte van Jan Tabak hoorde schrijver dezes een vreemd gemurmel aan de overkant en inderdaad was het de zanger die we al jaren op ongeveer die plek tegenkomen. Inmiddels zingen Herman en Rob beter, maar daarover later meer.
We konden lekker buiten zitten aan het water en de koffie stond snel op tafel. Om de appeltaart moest echter worden gevraagd. Het bleek dat er maar 8 stuks waren zodat een aantal met een gevulde koek genoegen moesten nemen. Verschillende onderwerpen passeerden de revue, o.a. het Ardennenweekend op een andere plek dan Les Ondes en het maar dooretterende gebeuren met het Vaticaan. Juist toen dat was langsgekomen stond Herman op en vroeg: ‘mag ik even stilte, ik moet jullie iets vertellen’. Toen het stil werd zei Han: ‘viezerik’ waarna een homerisch gelach volgde. Toen we waren uitgelachen vertelde Herman dat het koor, waar hij en Rob deel van uitmaken, zondag a.s. van 4-5 weer een performance in de Grote Kerk van Muiden geeft. Iedereen is van harte welkom en na vijfen wordt er geborreld.
Ook de route van de terugweg bood geen verrassingen. Wat helaas echter wel een verrassing bood was de valpartij van Herman, Han en Timo. Op het fietspad langs het Gooimeer richting Almere-Haven toucheerde Herman even met zijn voorwiel het achterwiel van Enrico zodat hij zijn evenwicht verloor. Han en Timo buitelden over hem heen. Een tegemoetkomende fietster moest het gras inschieten en vloog over de kop. Achteraf viel de schade mee, hoewel er natuurlijk thuis bij de drie ongelukkigen nog extra schade geconstateerd kan worden. Daarover is bij het schrijven echter nog niets bekend. Herman had wat beschadigingen aan zijn kleding en Han had een bebloede hand en een behoorlijke slag in zijn achterwiel. Timo, toch de meest kwetsbare, met nieuwe heup en oude knie, had volgens eigen zeggen: ‘niet eens op de grond gelegen maar bovenop Han en Herman’.
Daarna reden we in rustig tempo naar de Hollandsche Brug waar wel nog even tegenop gesprint werd.
Een prachtige rit met een, gelukkig, niet al te grote domper.

11 april 2010 – Monnickendam – 58 km, ±10°, krachtige NoordNoordOostenwind, bewolkt, droog – 12 rijders: Enrico, Marco, Rijn, Han, Aad, Jurriaan, Marcel, Eric, Rob, Herman, Hay & Michiel

Een uitstekende opkomst, alsof tien uur voor velen de hele winter te laat was geweest. De, stevige, wind was geschikt voor Nijkerk of Natuurpark maar bijna niemand had bezwaar tegen het voorstel van Han om naar Monnickendam te rijden. Over de heenrit valt weinig bijzonders te vertellen. Het was de standaardroute en de wind was krachtig. Vlak voor het café bij de brug keerde Aad om. Hij moest of eerder thuis zijn of het tempo stond hem niet aan.
Tijdens de stop kwam de blessure van Tom nog aan de orde. Zijn reeds lang afgescheurde armspier kon, volgens Rijn, weleens behoorlijk verdwenen zijn.
Schrijver dezes heeft daarom zojuist (14/4) het slachtoffer gebeld. Het ging hem goed. De operatie, een zgn. neerplastiek, was goed verlopen. Tevens was een ontsteking weggehaald. De aanvankelijke hevige napijn was snel verdwenen en de revalidatie is gestart. Na de zomer verwacht Tom weer terug te keren in het peloton. Tom, een goede revalidatie toegewenst!
Na de stop reden we voor het lapje via Zuiderwoude en Ransdorp terug naar de Schellingwouderbrug. Daarna via Amsterdamse brug en Nesciobrug terug naar de Diemerzeedijk. Even over twaalven waren we weer in Muiden terug. Het was nog steeds geen echte lente!

5 april 2010 – Haarzuilens – 69 km, ±6-10°, matige WestZuidWestenwind, soms zonnig, droog – 6 rijders: Enrico, Marco, Rijn, Han, Aad & Michiel

Han reed voor het eerst dit jaar weer mee. Daar was hij zo verguld mee dat hij spontaan besloot de consumpties tijdens de stop te betalen. We besloten nu echt naar Haarzuilens te gaan. Via de nieuwe fietsbrug bij de Maxis, langs AR-kanaal tot Driemond, daarna Gein-Westzijde tot Abcoude kwamen we bij de A2 uit. Met wat draai- en keer-werk kwamen we, na eerst op de nog niet in gebruik gestelde 5-baans west-baan van de A2 vast te zijn gelopen, op het oude fietspad uit. Via de Zuwe reden we naar Vinkeveen. Daarna richting Demmerik en Donkereind. Op de Korenmolenweg richting Portengense Brug sloegen Aad en Marco linksaf de Portengense Zuwe op om een kortere weg naar huis te nemen. Enigzins verbouwereerd reden de anderen verder om via Portengen in Haarzuilens uit te komen.
Daar was het bij het bekende café-restaurant nog niet erg druk. Welgeteld één fietser zat buiten en binnen waren helemaal geen fietsers te bekennen. In de bekende nis waar we vaak zitten hebben we wel gelachen maar het loont de moeite niet om de onderwerpen te herhalen. De aanmeldingen voor de seizoens-kickoff worden tot nu toe als zeer matig ervaren. Van de week wordt besloten of het mogelijk wordt afgeblazen.
Via Kortrijk reden we terug naar het AR-kanaal. We aarzelden tussen: langs het kanaal of langs de Vecht. De wind was nogal westelijk geworden en dan rijd je langs de Vecht meer in de luwte. We besloten toch voor het kanaal en dat viel eigenlijk niet tegen; met de wind dwars of schuin achter konden we toch nog een aardig tempo ontwikkelen.
Via dezelfde fietsbrug over het AR-kanaal bij de Maxis koersten we weer op Muiden aan. Daar was de sluisbrug weer voor auto’s afgesloten en was het een plezierige drukte met een koor op de Herengracht, maar volgens ons waren daar Herman en Rob niet bij. Weer een frisse rit. Wanneer wordt het nou echt lente? We gokken op volgende week want dan starten we weer om 9 uur.

28 maart 2010 – “Haarzuilens”, Breukelen – 64 km, – 10°, Licht bewolkt, Westen wind kracht 5-6, – 9 rijders: Marco, Herman, Rob, Enrico, Timo, Iep, Michiel, Jurriaan, Gerard Terpstra

Een groep van 9 personen maar liefst. Rijn had zich per sms bij Enrico afgemeld, met de boodschap “Day after the night before …” – do we need to say more? Jurriaan had schaatsmaat Gerard Terpstra uit Bussum meegenomen, met wie hij de 200km lange alternatieve Elfstedentocht over de Weissensee had geschaatst. Han had een feestje ter gelegenheid van 25 jaar van zijn band, en dat duurde tot 4 uur in de ochtend, en met de zomertijd wisseling daarbij opgeteld, besloot hij verstek te laten gaan. Michiel wierp zich op als wegkapitein, en via de Muider fiets brug – zo blijkt deze in de G&E bode te worden genoemd – werd door het Gein koers naar Abcoude gezet. Bij Abcoude werd niet rechtdoor koers gezet naar de brug over de A2, om zo bij Haarzuilens te komen – zo saai – , maar dirigeerde Michiel ons naar Baambrugge. Ook daar werd verder naar links afgebogen en koers naar het Zuiden gezet. Plotseling gingen we rechts een klein grind paadje op achter woonboten langs. Ieder dacht er het zijne van, maar vertrouwde erop dat Michiel ter plaatse bekend is. Na 2km hield het pad op bij een poortje dat toegang gaf tot een natuurgebied – grasland (zie de Tweet), geen pad meer, alleen wandelroute “Angstel pad”. Dan maar omkeren en terugrijden? Rob, onze doortastende zieleknijper stelde gelukkig voor dan ook maar “helemaal tot het gaatje te gaan”. Aldus geschiedde. Als cyclo crossers werd achterlangs bij verbrouwereerd kijkende vissers – ook apart volk trouwens – gefietst. De Angstel oversteken, wat noodzakelijk was om daarna de andere kant van de A2 te bereiken, bleek onmogelijk, tenzij zwemmend. We kwamen uiteindelijk uit bij het AR kanaal, en besloten naar Breukelen te rijden.

Bij Exprezzo was de appeltaart op, maar er waren nog wel 7 appelbollen en 2 kwark punten. Als je met de ogen knippert waren er nog maar 5 appelbollen. Met 4 kwarkpunten en koffie genoten we van de toch wel frisse buitenlucht. Jurriaan had zichtbaar moeite met de bol, die prompt over de grond rolde – zie Tweet – maar gelukkig hoefde Rob de zijne niet. Het gesprek ging over paters, jezuïten, en ander internaat gespuis. Timo vertelde dat zijn broer de mishandelingen die hem te beurt waren gevallen ook eindelijk durfde te vertellen. Herman vertelde dat hij het nooit erg had gevonden…. Hij bedoelde dat hij er weinig van had gemerkt. Via een wijde slinger om Loosdrecht werd de koers naar huis gezet. Bij Hilversum sloegen Herman en Rob af en ging de rest via het gemaal aan de Melkmeent en de Kreugerlaan naar de Keverdijk. Er stond af en toe een flinke wind, en soms brak de groep. Om 13.15 uur bereikten we Muiden, met een nog steeds frisse Timo en Iep op kop – chapeau!. Volgende week wordt er op maandag 5 april – Tweede Paasdag – gereden. Vanaf 11 april gaan we weer om 9.00 uur starten.

21 maart 2010 – “Broek in ’t water” land, Monnickendam – 60 km, – 10°, NoordWesten wind kracht 4, – 6 rijders: Aad, Marco, Herman, Rob, Rijn, Enrico

Op deze eerste lente dag was Herman terug van zijn trip naar de US in Colorado waar Bianchi fietsen voor € 950,- te koop zijn, maar hij er toch niet eentje heeft meegenomen. Hij was nog wat verkouden en had weinig gefietst. Rob had super getrained op Mallorca, waar het 12 graden was en er nog sneeuw en ijs lag in de bergen. Han kwam te laat doodat hij voor de eerste keer dit seizoen zijn fietsspullen bij elkaar moest sprokkelen, en toen ook nog zijn banden plat waren en de fietspomp nergens te bekennen, gaf hij het op om op tijd te komen. Michiel had zich afgemeld om het WK schaatsen in Heereveen bij te wonen. Gezien de wind werd koers gezet naar Monnickendam, maar dan in omgekeerde route: via de nieuwe Maxis fietsbrug (heeft die eigenlijk een naam?) naar de Schellingwouderbrug. De wind was stevig. In de buurt van M’dam, brak de groep in tweeën: Marco en Rob achtervolgden een snellere rijder, terwijl de anderen solidair bij Herman bleven om hem goed uit de wind te zetten.

Tijdens de koffie werd geanimeerd gesproken over de ontwikkelingen (Herman wist niet wat hem overkwam in de US qua berichten over NL – politiek en zo), en over über-golddigger, voormalig breekijzer Pieter Storms, tegenwoordig partner van Nina Brink. Over Nina werd al gauw negatief geoordeeld, waarop naar voren werd gebracht “Je weet natuurlijk niet hoe ze privé is.” Rob vatte de meingen echter gevat samen: “Laat ik zo zeggen, de buitenkant doet mij niet verlangen naar de binnenkant ….” – bulder, bulder. Aangezien niemand jarig bleek of zich als zodanig opwierp, werd weer eens ouderwets afgerekend. Bij het opstaan benoemde Rijn zich opeens als “voorrijder” om er voor te zorgen dat er sociaal teruggereden zou worden. Deze inkopper werd volledig benut: “Is een voorrijder een soort derny rijder? Mogen we je dan Joop [Zijlaart – red. EV] noemen? Het postuur en de kleding (zwart) heb je er al voor ….”

De terugreis met wind in de rug ging soepeltjes, en we kozen voor de weg binnendoor via Zuiderwoude. Het had flink geregend die nacht met grote plassen her en der. Vlak voor Ransdorp was de weg ondergelopen en een plas van 25 meter over de hele weg met een diepte van 15 cm versperde de route. Rijn (3 keer), Herman en Rob reden probleemloos er doorheen. Aad en Marco wachtten even zodat Enrico een foto kon nemen …..
Alles ging goed, Enrico maakte de foto, totdat Aad wegslipte in een onzichtbare kuil, en het voorwiel van Marco aantikte. Beiden gingen onderuit en lagen in een kluwen van fietsen en benen in de plas, uiteraard tot grote hilarteit en plezier van de anderen. Voor het beeldverslag verwijzen we naar de Twitter www.twitter.com/tcmuiden – met recht “Broek in ’t Water” land. Er was gelukkig weinig schade. Met slechts 2 natte broeken en nog de schampere opmerking: “Je hebt wel wat aan zo’n achterspatbord.” bereikten we even na enen weer Muiden. Niet, nadat we nog luidkeels “paling, paling” langsrijdend bij onze voormalig visser hadden geroepen.

14 maart 2010 – Ilpendam – 64 km, ±6°, krachtige WestNoordWestenwind, bewolkt, droog – 5 rijders: Enrico, Marco, Marcel, Aad & Michiel

Nauwelijks was schrijver dezes op zijn gerestaureerde BRANDS fiets bij de Hakkelaar vertrokken of hij werd achterop gereden door Marco die via een omweg naar het bankje onderweg was. Daar stonden Aad en Enrico reeds. Rijn belde kort daarna af wegens verkoudheid, hetgeen hem de eerste plaats in het klassement kost. We besloten voor een Rondje Ronde Hoep. Bij het verlaten van Muiden werd Enrico weer gebeld. Het bleek Marcel te zijn die net even te laat bij het bankje was gearriveerd. Rustig voortpeddelend reden we verder richting Maxis. De nieuwe fietsbrug was nu officieel open verklaard en ziet er prachtig uit. De zijkanten zijn zo geconstrueerd dat je het water niet ziet en je nauwelijks het idee hebt dat je over een brug fietst. Kort daarna stelde Aad voor om ipv de Ronde Hoep naar Ilpendam te rijden. Zodoende namen we de Overdiemerweg om langs het AR-kanaal uit te komen. Via Nescio-, Heerma-, en Schellingwouder-brug kwamen we op de Liergouw. Vandaar langs de volkstuintjes richting golfbaan. Bij Het Schouw staken we de Broekervaart over. Vandaar was het nog maar een stukkie tot Ilpendam maar de wind maakte het niet licht. Bij het Wapen van Ilpendam was helaas de appeltaart op. Op onze vraag of er nog wat anders was antwoordde de waardin ‘ik heb alleen nog twee puntjes’. Waarop Aad verzocht deze dan maar op tafel te leggen. Ook had hij het even later over de Ballon Balzak toen hij het over een zware col in de Elzas had.
Na de koffie die door Marcel, om onbekende reden maar toch enorm gewaardeerd, werd gesponsord reden we eerst nog even door naar Purmerend om daarna ten westen van het NH-kanaal via Purmerland, Den Ilp, Landsmeer weer in Amsterdam-Noord te geraken. Uiteindelijk kwamen we via de volkstuintjes weer bij de Schellingwouderbrug uit. Marcel zat voor de eerste keer op de fiets dit jaar en merkte, net als schrijver dezes verleden week, dat enige achterstallige trainingsarbeid zal moeten worden verricht.
Via de Diemerzeedijk em Maxisweg kwamen we tegen half twee weer in Muiden uit. Op weg naar de Hakkelaar begon het een beetje te regenen. Nog steeds geen lente.

7 maart 2010 – ’t Hoogt, Soesterberg – 74 km, 0-3°, matige NoordOostenwind, zonnig – 7 rijders: Rijn, Enrico, Marco, Jurriaan, Rob, Aad & Michiel 

Nauwelijks was schrijver dezes op zijn gerestaureerde BRANDS fiets bij de Hakkelaar vertrokken of hij werd achterop gereden door Jurriaan die,het schaatsen moe, wel weer eens wilde fietsen. Hij had o.a. meegedaan aan de 200 km op de Weissensee en deze ruim binnen de 10 uur voltooid. Een knappe prestatie! Bij het bankje stonden Rob, Aad en Marco al en ….. onze nestor in ruste Gerard. Hij kwam even bijpraten om daarna, volgens zijn eigen zeggen, weer snel aan de koffie te gaan. Ondertussen waren Enrico en Rijn ook gearriveerd en besloten we, na verwerping van de alternatieven Lelystad en Nijkerk (beide te lang), naar ’t Hoogt bij Soesterberg te fietsen.
Via de gebruikelijke route reden we zonder wederwaardigheden naar ’t Hoogt. Daar besloten Rijn en Enrico buiten, uit de wind en in de zon, te gaan zitten. Na enig twijfelen volgden de anderen ook. Het bleek geen slechte keus te zijn want het in het zonnetje was het best uit te houden. Ook de warme appelbollen droegen bij aan de aangename kout die zich ontspon. Toen Rijn om de rekening vroeg gaf Aad aan deze koffiestop te sponsoren. In februari is hij negenzestig geworden. Van harte proficiat, Aad!
Ook terug werd de gebruikelijke weg naar huis gekozen. Dwz. via Den Dolder en Lage Vuursche. Voor Baarn merkte schrijver dezes dat hij nog wel enige conditionele achterstand moet wegwerken. Bij de Brediusweg sloeg Aad af richting Hilversumse Meent, bij Jan Tabak sloeg Rob af naar Huizen en bij Vesting Naarden koos Jurriaan een kortere weg naar Muiderberg. De overigen reden via de Overscheense weg verder. Bij het Rob Storkpad sloeg Marco af naar Weesp en bij de Hakkelaar stapte Michiel af. Rijn en Enrico zullen even voor twee uur in Muiden zijn aangekomen. Het voorjaar komt er aan maar maakt nog niet veel vaart.

Nagekomen bericht via email van Tom:
Voorlopig ben ik er zondags niet, i.v.m. mijn schouder. De röntgenfoto’s van mijn schouder waren goed. Ik ben daarna bij de orthopeed geweest, deze vermoedt dat er een spier of pees afgescheurd is.
Donderdag 18 maart wordt er een MRI-scan gemaakt en donderdag 25 maart moet ik terugkomen voor de uitslag en hoor ik wat ze verder gaan doen.

Doe de groeten aan iedereen en maak er een lekkere fietstocht van. Ik ga rustig rijden op mijn ATB.

Groeten van Tom

21 februari 2010 – Marken – 60 km, – 2°, ZuidOostenwind met aanvriezende mist, mistig en glad – 2 rijders: Rijn, Enrico

Rijn was er op tijd, zodat anderen niet te lang in de kou zouden moeten wachten. Die anderen bleek alleen Enrico te zijn. Besloten werd om naar Marken te rijden. Langs Gerard via IJburg de Schellingwouder brug over. Het was flink koud en mistig. De mist sloeg wit uit op de kleding. Na Durgerdam werd even gestopt, omdat Rijn het wel erg mistig vond worden. Nadat Rijn zijn verte brill had opgeborgen werd de tocht uit veiligheidsoverwegingen (mist) op de dijk bovenlangs voortgezet. Het was een mooi gezicht al dat kruiende ijs.

Af en toe was het flink oppassen met vlakken ijs, die knisperend door de banden doormidden werden gekraakt. Bij Marken had het die nacht nog gesneeuwd, en stapvoets slalomend over de besneeuwde klinkers en langs verbaasd kijkende toeristen, werd het verst gelegen etablissement opgezocht. Met wit beslagen kruisen stapten we naar binnen…. Zowel Rijn als Enrico hadden de fenomenale rit van Mark Tuitert gezien. Enrico zelfs dat Mark goud won. De dubbele espresso’s van Rijn stonden ook met een dubbele prijs op de rekening, waardoor we bij elkaar ruim 18 euro mochten afrekenen. 3 kwartjes fooi vonden we wel genoeg. Terug bleek er een stevige tegenwind te zijn opgestoken. Besloten werd een stukje richting Monnikendam te rijden en dan linksaf naar Zuideroude af te slaan. Tegen 13.15 bereikten we voldaan Muiden. Op naar de lente.

7 februari 2010 – Breukelen – 50 km, ±2°, zwakke NoordOostenwind, bewolkt, droog – 7 rijders: Rijn, Enrico, Marco, Tom, Rob, Herman en Michiel

Eindelijk was het geschikt fietsweer en de opkomst was er dan ook naar. De meesten hadden sinds half december niet meer op de fiets gezeten. We besloten uiteindelijk, ondanks de wind via het AR-kanaal naar Breukelen te rijden om via de beschutte Vechtoever terug te keren.
In een doorgaans aangenaam tempo van 28-30 km/u kwamen we, via Driemond, in Breukelen aan. Op de brug over het AR-kanaal haalden we nog een groep wandelaars in.
Tijdens de stop in het drukke restaurantje Expreszo was het weer ouderwets gezellig. Enrico maakte een foto voor de TCMuiden twitter. Deze TCMuiden twitters kunnen gevolgd worden als je je zelf eerst aanmeldt bij twitter.com en daarna jezelf opgeeft als volger van TCMuiden. Ook Enrico (gebruikersnaam: enricover) en schrijver dezes (michiel_adriaan) kunnen worden gevolgd. Zeker een niet onmisbare, maar wel grappige, toepassing.
Herman rekende voor ons af, al wist hij nog niet precies waarom. Later, op de fiets, kwam hij erachter dat zijn oudste kleinzoon 10 jaar was geworden. Van harte proficiat, Herman!
Tussen Breukelen en Nieuwersluis haalden we de wandelaars weer in. Even later, vlak bij Mijnden, reed Rob lek. Hij kon onze plagerijen over de slechte conditie van zijn buitenband maar matig waarderen want even dreigde hij Tom in de Vecht te gooien. Ook kwamen de wandelaars weer voorbij. In Loenen reden we ze weer achterop. ‘Tot zo’ riepen we elkaar toe.
Via Vreeland en het Hemeltje reden we Nederhorst den Berg binnen. Weer reed Rob lek maar als ervaringsdeskundige had hij het band verwisselen snel gepiept zodat de wandelaars ons niet nog eens een keer inhaalden. Ondertussen waren Rijn en Herman al door gereden en kwamen zij ons, wegens te veel voorsprong, op de Spiegelweg weer tegemoet. Bij Fort Uitermeer gingen Tom, Rob en Herman richting Hilversumse Meent en even later reed Marco door naar Weesp terwijl Rijn, Enrico en Michiel de Keverdijk opreden. Bij de Hakkelaar stapte schrijver dezes af en waren Enrico en Rijn rond enen terug in Muiden. Een goede opening van het fietsjaar.

3 januari 2010 – Rondje Gooimeer – 47 km, -2°, zwakke NoordOostenwind, zonnig – 1 rijder: Rijn

Toen schrijver dezes om kwart voor één, kijkend naar Buitenhof, even een blik naar buiten wierp zag hij een mountainbiker bij de bushalte rijden. Deze kwam het pad op en belde aan.
Het was Rijn, die om tien uur tevergeefs bij het bankje op anderen had staan wachten. Toen niemand kwam is hij er maar alleen op uitgetrokken.
Via de Hollandsche Brug, Almere-Haven en Stichtse Brug kwam hij weer op het oude land uit. Daarna kwam hij via Eemnes, Blaricum en Laren weer langs de A1 uit. Langs het Naardermeer kwam hij bij de Hakkelaar alwaar hij dit alles even kwam melden.
Hij had plezierig, maar vanwege de besneeuwde wegen, rustig gereden. Vooral zijn eerste plaats in de statistiek voor 2010 deed hem veel deugd.