RITTEN 2005
11 December – Vinkeveen – 4°, zwakke ZuidWestenwind – 6 rijders: Gerard, Herman, Rijn, Enrico, Rob, & Michiel – ±55 km
Een mooie opkomst voor een frisse decemberochtend maar het woei niet hard en de weg was droog. We besloten naar Vinkeveen te rijden om bij het Donk’re Eind de koffie te gebruiken. Via Keverdijk en Loodijk kwamen we door Ankeveen en daarna door Kortenhoef.
Op de Provinciale Weg Hilversum-Vinkeveen hielden we op Gerard’s verzoek halt bij een klein bruggetje dat de Wijde Blik met het Hilversums Kanaal verbindt. Het was genoemd naar ene ‘van de Velden’, een visser die nog met Gerard’s vader heeft gevist. In 1949 was de man op 64-jarige leeftijd overleden. Als we in de toekomst voorbij dit bruggetje fietsen zullen we er steeds aan moeten denken.
Zonder verdere bijzonderheden kwamen we bij het fietscafé in het Donk’re Eind aan. Hoewel een lamp OPEN aangaf zat de deur potdicht. Wat een teleurstelling! Wat nu te doen? We besloten naar Baambrugge te rijden waar hopelijk het café bij De Punt open zou zijn. Dat was inderdaad het geval. Binnen was het gezellig en warm en koffie en appeltaart waren ook van goede kwaliteit.
Herman gaat de komende 2 weken naar Zuid-Afrika op familiebezoek. Bij toeval kwam hij er achter dat daar nog, reeds eeuwen geleden gemigreerde, familie leeft. Alleen wordt de naam Ten Kroode daar met een n afgesloten.
Verder rees het plan om in de kerstvakantie op een doordeweekse dag eens een rit te maken daar de zondagen door 1ste Kerstdag en Nieuwjaarsdag worden bezet. Volgende week, ijs en weder dienende, meer hierover.
Na de koffie was’t bar koud op de fiets. Gelukkig hadden we de wind mee. Langs het Amsterdam-Rijnkanaal via Driemond en Spoorbrug kwamen we op de Papelaan. Aan het eind hiervan ging Gerard voor de verandering eens linksaf direct naar huis terwijl wij rechtsaf sloegen, langs de kertsbomen-verkoop bij ‘Land voor Zand’.
Omstreeks kwart voor één kwamen we door Muiden waar een gezellige kerstmarkt aan de gang was.
4 December – Breukelen – 7°, matige tot krachtige ZuidOostenwind – 2 rijders: Rob & Michiel – ±55 km
Alleen Rob zat op het bankje toen ik aankwam. Mogelijk had het buitje van even voor tienen de laatste stoutmoedigen van hun enthousiasme beroofd. Toch was het geen slecht weer, af en toe kwam een waterig zonnetje door het zwerk.
We besloten langs de Vecht naar Breukelen te rijden om daar de koffiestop te houden. Via Weesp, Nederhorst den Berg, Vreeland, Loenen en Nieuwersluis kwamen we zonder bijzonderheden aan of het moest de bijzonderheid zijn dat Rob praktisch de hele weg op kop had gereden. Wegens een griepje in de voorbije week zat er niet meer in.
Na de koffie langs het Amsterdam-Rijnkanaal via Driemond, Spoorbrug, Papelaan ongeveer 12.35 weer terug bij het bankje waar nog steeds niemand was.
Van Theo werd afgelopen week nog vernomen dat hij de marathon Urk-Zwolle met goed gevolg heeft afgesloten. Hierbij een passage uit zijn verslag:
‘Even los lopen, wachten, en dan om 11 uur klinkt het startschot. Lopen achter de meute aan richting Zwolle. Paul is al snel uit zicht. Eerst op weg naar Nagele. Elke kruising die we over moeten wordt door verkeersregelaars bewaakt. Dan naar Schokland, het museumeiland. Jammer dat we de tentoonstelling, de gedichten en de kunstwerken nauwelijks kunnen zien of lezen. Echt de moeite waard om een keer terug te komen. Dit is het mooiste stuk van de marathon. Verder langs de dijk naar de brug over de Ramspol naar het Kampereiland. De drinkposten zijn alle goed verzorgd met naast water, AA en warme thee, die door bezorgde dames op drinktemperatuur wordt gebracht. Voordat we het vroegere vaste land hebben bereikt steekt de wind op, wordt het merkbaar vochtiger en kouder en begint het te sneeuwen. Kampen merken we pas op, wanneer we er al zijn. Om het station heen naar Zwolle. Ook hier weer een overdaad aan verkeersregelaars. Wat zullen die het koud hebben gehad. Het laatste stuk is wat saai. Lopen langs een drukke weg. Ook wij krijgen het koud door de natte sneeuw en tegenwind. De laatste aanwijzingen krijgen we om naar de atletiekbaan te lopen en we hebben het deze keer toch maar weer de finish gehaald.’
20 November – Monnickendam – ±6-7°, zwakke Westenwind – 9 rijders: Gerard, Herman, Aad, Rijn, Rob, Enrico, Han, Theo & Michiel – ±57 km
Het was koud en geen mooi zonnig weer. Wind stond er gelukkig niet veel. Bij het bankje kwam Thom Thoden van Velzen, deelnemer aan de wekelijkse tochten voor hij naar Frankrijk vertrok, even langs om gedag te zeggen. Mogelijk zien wij hem weer tijdens het Ardennen Weekend.
De opkomst was groot te noemen. Moeilijk was vast te stellen of deze werd veroorzaakt door de, door langslapers zo gewaardeerde, vertrektijd van 10 uur of door de wetenschap dat Gerard, vanwege zijn 75ste verjaardag van afgelopen dinsdag, de consumpties zou betalen.
We besloten naar het Waterland te rijden. Sinds Timo’s ongeluk van eind augustus j.l. waren we die kant niet meer op geweest. Via IJburg kwamen we bij de Schellingwouderbrug aan waar Rijn een felle demarage plaatste om als eerste boven te komen. Ter nauwernood konden Aart en Enrico hem bijhalen. Via Durgerdam en Kinselmeer reden we richting Uitdam. Ik had het met Gerard nog over de mus die deze week is doodgeschoten om een domino-spel niet in de war te schoppen. Hij vertrouwde me toe dat hij in zijn leven wel honderden mussen had verschalkt omdat ze het kippenvoer opaten. Dat heeft hij zonder mental-coach gedaan, iets wat de dominosteentjes-leggers niet kunnen zeggen.
Het tempo was soms gezapig te noemen, reden voor sommigen om eens wat voor het peloton uit te rijden, maar toch kwamen we in gesloten formatie bij het restaurant in de haven van Monnickendam aan.
Daar lieten we ons de traktatie van Gerard goed smaken. Jammer dat’ie dat, volgens eigen zeggen, maar eens in de 75 jaar doet. Aad haakte na het eerste bakkie af omdat hij wat vroeger thuis wilde zijn. De afgelopen nacht was in Muiden en Muiderberg de stroom zo’n drie kwartier uitgevallen. Bij Ome Ko deden taps noch kassa het zodat iedereen naar huis werd gestuurd.
Na de koffie togen we met z’n achten richting Broek-in-Waterland. Daarna langs de Broekervaart richting Noord-Hollands Kanaal. Via golfbaan bij Zunderdorp kwamen we weer aan de voet van de Schellingwouderbrug aan. Het tempo, dat, na de koffiestop, zeker als ‘lekker rustig’ kan worden omschreven werd hier niet meer opgevoerd. Via Diemerzeedijk, langs PEN-centrale, Maxis en Kruitfabriek kwamen we ± 13.00 weer bij het bankje in Muiden aan.
Theo is er volgende week niet bij omdat hij de dag ervoor de marathon van Urk naar Zwolle hoopt te hebben afgelegd. Veel succes, Theo!
13 November – Breukelen – ±8-11°, zwakke Zuidenwind – 7 rijders: Gerard, Herman, Aad, Rijn, Rob, Enrico & Michiel – ±65 km
Het was koud maar mooi zonnig weer en de ochtendnevel hing nog enigszins over de weilanden. Ja, Holland lag er prachtig bij! Aad was ook weer van de partij omdat hij de klokken eindelijk op wintertijd had gezet en we besloten langs de Vecht te rijden. Via Weesp, Nederhorst den Berg, Vreeland, Loenen a/d Vecht en Nieuwersluis waren we al rond kwart over tien in Breukelen waar we nog buiten op een terras voor de koffie terecht konden. Herman zei ‘Jongens, onthoudt dit goed, dat we zo laat in het jaar nog buiten kunnen zitten. Waarop Gerard antwoordde: ‘Ja, maar morgen liggen we allemaal met kinkhoest in bed’.
Gerard was goed te spreken. Waarschijnlijk omdat hij dinsdag aanstaande zijn 75-ste verjaardag hoopt te vieren. Het lijkt wel of de tijd geen invloed op hem uitoefent, zo kwiek neemt hij nog deel. ‘Gerard, van harte gefeliciteerd en nog vele jaren van goede gezondheid toegewenst’. Op 15 november 1930 was het regenachtig en stormachtig weer. Gerard’s vader moest helemaal op de fiets naar Loenersloot om de baker op te halen voordat de geboorte kon plaatsvinden. Ja, ja, dat waren nog eens tijden.
Iedereen is dinsdag a.s. van harte welkom op de Diemer Zeedijk waar volgens Herman de crematorium-cake klaar zal staan.
Na deze koffiestop toog Herman rechtstreeks naar huis terwijl wij besloten via Vinkeveen terug te rijden. Zonder wetenswaardigheden legden we de volgende route af: Portengense Brug, Wilnis, Vinkeveen, Bambrugge, Driemond, Weesp. Ongeveer 12.10 waren we weer terug in Muiden.
Vanaf zondag a.s. 20 november vertrekken we, ijs en weder dienende, vanaf 10 uur (voor Aad 9 uur zomertijd!). De koffiestop houden we erin maar als we ritjes zoals vandaag maken kunnen we rond 13.00 in Muiden terug zijn.
6 November – Soesterberg – ±13°, matige tot krachtige Zuidenwind – 6 rijders: Herman, Rijn, Theo, Rob, Enrico & Michiel – ±70 km
Het was aanmerkelijk kouder dan verleden week en ook stond de wind wat harder. Herman stelde Soesterberg voor, waar we het al snel mee eens waren. Enrico zette al snel de vaart erin, naar later bleek veroorzaakt door de niet functionerende snelheidsmeter op zijn winterfiets. Bij Gooi-Noord besloot Herman daarom in Laren koffie te gaan drinken. Via Baarn, Soestdijk (wat ziet het bordes van het Paleis er onverzorgd uit!) en Soest kwamen we, na de klim tegen het Soester Hoogt, zonder bijzonderheden bij restaurant ’t Hoogt aan. Voor half elf zaten we al gezellig aan de koffie en het appelgebak. Veel Muider nieuws was er niet, de Hardzeildagen van verleden week en de Roeiwedstrijden van dit weekend leidden behalve tot een druk Muiden niet tot bijzonderheden.
Even over elven stapten we weer op. Uiteraard wilden we niet via dezelfde weg terug dus togen we langs het vliegveld richting Den Dolder. Omdat we Gerard niet bij ons hadden kwamen we op een onverhard pad terecht maar uiteindelijk leidde ons dat toch naar Den Dolder. Via Maartendsdijk, Hollandse Rading, Loosdrecht en ‘s Graveland kwamen we op de Loodijk uit.
Daarna via Uitermeer (waar Michiel het nog even met een automobilist aan de stok kreeg) en Keverdijk (behalve Rijn die via de ’s Gravenlandsche weg en Lange Muiderweg terug ging) naar de Zuidpolderweg. Ongeveer 12.40 was de inmiddels uitgedunde groep weer in Muiden terug. Volgende week, regen en weder dienende, gewoon weer om 9 uur.
P.S. Aad, we starten nog steeds om 9 uur in plaats van om 10 uur!
P.S.S. Herman, de volgende keer gaan we langzamer van start!
P.S.S.S. Gerard, kom terug. We raken steeds de weg kwijt!
30 Oktober – Breukelen – ±21°, matige ZuidenWind – 7 rijders: Iep, Gerard, Herman, Rob, Han, Enrico & Michiel – ±70 km
Op 21 augustus was schrijver dezes voor het laatst van de partij maar het was nog net zo warm als toen. Een ongekend record voor Oktober! Herman wilde wat vroeger terugkeren dus we besloten langs de Vecht naar Breukelen te rijden en daar vroeg een koffiestop te houden zodat hij daarna kon terugkeren.
Via Keverdijk, Nederhorst den Berg, Vreeland, Loenen, Nieuwersluis reden we richting naar Breukelen. De Zuidenwind was vrij stevig, de zon scheen volop en we moesten af en toe goed op de bladeren letten. Om 10.10 stopten we bij een terras waar een andere wielergroep, met Grontmy shirtjes, al aan koffie en gebak zat. In het zonnetje lieten we ons één en ander goed smaken.
Gerard begon met een vraag aan de andere groep: ‘Grontmy, waar ligt dat?’. De groep bleek uit Leersum te komen. Daarna hebben we het nog over het demarreren van Gerard’s fietsvriendin gehad. Wat Rob hierover te berde bracht is niet voor herhaling vatbaar. Ook kwam Rob tot de konklusie dat de meest eigenwijze mensen, mensen zijn die zeggen dat ze niet eigenwijs zijn. Zit wat in.
Na de koffie gingen we met z’n zessen door naar Maarssen waar we via wat zoeken (zelfs tot op de busbaan) de brug over Vecht en Amsterdam-Rijnkanaal over konden. Langs het Kanaal ging het met de wind in de rug weer lekker hard. Tot we Loenersloot passeerden waar de weg was opgebroken en vervangen door dwars op de rijbaan geplaatste metalen platen. Veel te hard kwamen we erop. Enrico’s bidon vloog door de lucht en Iep reed lek. Na de reparatie bleek er een slag in zijn wiel te zitten veroorzaakt door een geknapte spaak.
Daarna voort langs het kanaal naar Driemond, de snelheid varieerde van 40 tot 45 km/u. Via de Spoorbrug, Papelaan, en Rijksweg kwamen we ± 12.30 weer in Muiden terug. Volgende week, regen en weder dienende, gewoon weer om 9 uur.
24 oktober 2005 – regen, geen rit
17 oktober 2005 – Baarn – 75 km, zoning, windkacht 4 ZO, 7 graden, 6 rijders (Gerard, Aad, Rob, Han, Enrico, Rein)
Met een mooie herfstzon kwamen zowaar 6 rijders opdagen, waarvan een Sicilie ganger in korte broek (“de rest van de fietskleding kon ik niet vinden”).
Aan het bierflesjes glas op het fietspad was duidelijk te zien dat een aantal zuip-jongeren te voet de weg van Ome Ko naar Muiderberg had afgelegd en wat proviant voor onderweg had meegenomen. Om de 300 meter werd een leeg flesje kapot gesmeten. Gelukkig liep er niemand een lekke band op.
De route werd ingezet richting Nijkerk, maar op het laatste moment werd afgebogen naar de ‘haven’ van Eemnes. Daar vertelde Gerard ons dat dit platform (kosten enige honderdduizenden Euri) speciaal is aangelegd om Sinterklaas te verwelkomen. (Die volgens Aad meerdere keren per jaar aanlegt…). 1 keer per jaar gaat dan de sluis bij Eemnes open.
Op naar die sluis. Daar wachtte ons een nieuwe verrassing: de sluis werd gerenoveerd, en omdat er een nieuwe anti-slip lag was aangebracht was de overgang volledig gebarricadeerd. Lopend met de fiets in de hand over de sluisdeuren, klimmend over hekken, bereikten we toch de overkant. Daar werd besloten om in Baarn koffie te drinken. De eerste tent, waarvan de naam mij ontschoten is, bleek met herfstreces. Dus op naar de Generaal. Daar aangekomen wilden de meesten buiten zitten. Gerard ging vast naar binnen om koffie te bestellen. Het is hier gezellig binnen, er speelt een bandje! riep ie toen ie naar buiten kwam, maar er wordt geen koffie meer buiten geserveerd. Dus laten we maar naar binnen gaan. Han die eigenlijk niet buiten wilde zitten omdat ie geen griepje op wilde doen liep als eerste naar binnen, zag dat er geen plaats was, draaide zich weer om, en liep naar de deur toe waar de anderen nog stonden. We mogen er niet in, we zijn niet correct gekleed. “Je moet hier een Dockers broek en een overhemd aan hebben en zeker geen fietskleren.” Vloekend en scheldend met de fiets aan de hand staat het gezelschap op het punt weg te fietsen. “Geintje”, roept Han. We hebben heerlijk buiten in de zon koffie gedronken.
Achteraf was er geen band en geen kledingvoorschrift. Wat wel waar is dat Han vanwege het buiten zitten een griepje heeft opgedaan. Inmiddels is hij “opgehokt”’
In de zon op het terras meldde Gerard dat hij afgelopen week 100 km had gefietst op de mountainbike met zijn vriendin van 58. ‘Nou’, zei Rob, ‘dan ben je nog niet veel opgeschoten, want dat deden jullie 2 maanden geleden ook.’ Vervolgens werd bediscussieerd hoe je zoiets het beste kunt aanpakken.
In ieder geval niet zoals Lubbers heeft gedaan. Rob had een interview gezien met de VN dame in kwestie en deze maakte een zeer betrouwbare indruk. “ Zeker een blauwe kous” zei Gerard.
Na veel lachbuien om de meest uiteenlopende onderwerpen (niet voor herhaling vatbaar) zijn we weer op de fiets gestapt. Via Loosdrecht met windje in de rug en langs de lange Muiderweg zetten we de terugtocht in.
De vertrektijd blijft voorlopig 9:00 uur. Dat is volgende week dan even vroeg, maar de zondag erna is het wintertijd (en dus eigenlijk 10:00 uur zomertijd), zodat we de 9:00 uur vertrektijd nog een paar weken kunnen vasthouden.
De rit van 9 oktober 2005, Marken 70 km, weer: bewolkt/zonnig met natte weg,14 gr. windkracht 0; 1 man: Enrico
Via de website bereikte ons onderstaand bericht van Rob:
==> Hallo TC-Muidenaren, Vanaf deze plek meld ik mijn behouden terugkeer van een prachtige fietsweek in Zuid Frankrijk. Met 15 heren op leeftijd de bergen in en op, met als bekendste cols de Aigoual en de Ventoux, prachtig weer en drie verblijfslocaties met zwembad, helemaal top. Hiermee zit mijn klimprogramma er voor 2005 wel zo’n beetje op maar ik hoop de komende maanden met de dappersten onder ons te blijven fietsen op de zondagmorgen. Morgen heb ik familieverplichtingen maar volgende week ben ik er weer. Hartelijke groet, Rob Wernsen <===
Hij belde ook nog af (tijdens het 2e doelpunt van Oranje, dus het was een beetje vreemd gesprek).
Op zondagmorgen om 9:02 werd niemand aangetroffen bij het bankje (tenzij men al was vertrokken), maar een bekende had 4 fietsers richting Maxis zien fietsen. Voor de Maxis inderdaad het groepje ingehaald, maar het bleken anderen te zijn. Dan maar zelf door naar Marken (aan het water een banaantje gekauwd, de kroegen waren weer niet open om 10.30 uur!); via Monnickendam langs de bekende route weer terug.
De rit van 1 oktober 2005, Nijkerk 70 km, weer: zonnig met natte weg,14 gr. windkracht 2; 1 man: Theo
Hieronder het persoonlijke relaas van de echte fietsman:” Was vanmorgen denk ik iets te laat opgestaan, te laat naar bed denk ik, keek om 08.30 naaar buiten en zag een blauwe hemel. Om 9.00 bij het bankje was er NIEMAND! Toen maar alleen een rondje Nijkerk gedaan. Weg was nat, maar de hemel bleef droog.” Theo
Naschrift van de watjes
1. Han: “Nog gereden gisteren? Hoorde het om 7 uur nog hard regenen. Vond de weg om 8:15 erg ontzettend nat. Zon begon wel uitbundig te schijnen. Was echter nog 5 minuten gaan liggen en werd even over 9 uur weer wakker. Denk dat door het natte wegdek het fietsen niet echt in mijn hoofd zat. Ben om 11:15 nog even een rondje Hollandse/Stichtse brug gaan doen.”
2. reactie hierop van watje Enrico:”Ik had precies hetzelfde….en bovendien door de rolluiken kon ik niet zien dat de zon volop scheen, anders was ik waarschijnlijk wel gegaan. Ik had het dan eigenlijk wel lekker gevonden om in dat weer op mijn oude bakkie te trappen, dan heb ik niet zo het gevoel om die nieuwe fiets volledig onder de bagger te fietsen. Het wordt tijd voor de winterfiets. Had maar even gebeld, dan was ik mee gegaan. (ja,ja)[redactie] Benieuwd wie er zijn gaan fietsen.”
De rit van 25 september, Weer: half bewolkt, 18, windkracht 4
Met 6 man aan de start. Gerard, Herman, Enrico, Rick, Iep en Han
Een half uur van te voren regende het nog flink in Naarden. Ik was dan ook verbaasd om Herman tK op het bankje aan te treffen. Ook Rick kwam opdagen. Hij wilde nog wat bij trainen voor zijn vakantie. De fiets gaat mee naar Nice. Enrico kwam op het laatste ogenblik nog aanrijden. Hij had zich moeten haasten en was daardoor ook zijn geld voor de versnapering voor onderweg vergeten. Achteraf was dit niet erg.
We zijn via Naarden, Bussum richting Baarn gereden. Gerard wilde graag bij de Lage Vuursche de koffiestop houden. Was wat vroeg in de rit maar dit jaar hebben we daar nog niet aangelegd. We lieten ons de uitstekende appeltaart en de koffie goed smaken. Het was helemaal feest toen Herman ons nogmaals vanwege zijn verjaardag trakteerde. Nogmaals gefeliciteerd Herman!!. Enrico bofte.
Via Tienhoven, Breukelen zijn we langs het kanaal weer terug naar Muiden gereden. Langs het kanaal werd er soms flink doorgereden met de wind in de rug. Rick heeft zich weer keurig gedragen. Hij reed langs het kanaal de hele tijd 500 meter voor ons
We waren om 13:30 uur na 75 km gereden te hebben weer terug in Muiden.
18 september 2005 – Leusden – ±14°, zwakke zuidwesten wind – 5 rijders: Aad, Herman, Rob, Han & Enrico – ± 90 km
Timo fietst weer! Op zijn customized RIH was Timo ons welkom komen zeggen. Het gaat gelukkig goed met hem.
Op deze zonnige maar frisse morgen was het dilemma ”wel of geen lange broek”. Alleen Aad was in het kort. Nog even kijken of Gerard voor de brug staat, maar nee, geen Gerard vandaag. Theo loopt waarschijnlijk de Dam tot Dam loop.
De tocht richting Witte Bergen, Soest, Soesterberg en daarna Leusden werd ingezet. We bleken wat aan de late kant en konden de zondagochtend zinger nog net horen in Naarden, waar we hem normaal op de klim naar Gooi-Noord tegenkomen.
Aangekomen bij de koffieplaats, nestelden wij ons in het nog steeds frisse zonetje. Herman trakteerde, omdat hij vanaf maandag AOW ontvangt. Om de gastvrijheid te onderstrepen, meldde de eigenaar dat hij geen koffie buiten ging serveren…ook een goeie morgen. (Terwijl we deze zomer nog extra kannen water en glazen kregen.) Gelukkig bleek zijn assistente wel bereid de prima koffie en gebak buiten te serveren.
De discussie ging via AOW, pensioen en hypotheek, over op pensioenopbouw. De beste vermogensopbouw bleek voor de meesten te zitten in de overwaarde van de aangekochte panden.
Na Herman uitgebreid bedankt en gefeliciteerd te hebben werd de terugtocht ingezet via een paar stevige beklimmingen en bospaden: wel mooi. Bij Den Dolder werd de A28 overgestoken en via Huis ter Duin, Laage en Hooge Vuursche belandden we weer in Soest. De onuitblusbare trek van Aad in champagne werd noodgedwongen genegeerd doordat de terrassen vol waren. Er zat niks anders op dan door te fietsen. Bij Naarden namen we afscheid van Aad en Herman. Rond 13:00 uur waren we terug in Muiden. Rob zien we 3 weken niet: hij is met zijn woensdagavond ploeg in resp. Frankrijk (o.a. Mont Ventoux) en Spanje (Pyreneeën) een aantal bergen aan het beklimmen.
11 september 2005 – Schoonhoven – ±21°, matige tot krachtige noordoosten wind – 5 rijders: Gerard, Herman, Rob, Han & Enrico – ± 135 km
De opkomst viel wat tegen. Dat kon twee dingen betekenen: niemand had het bericht op de TCMuiden website gelezen, of juist velen….. Gerard en Herman hadden het niet gelezen, maar wilden toch graag naar Schoonhoven, met name om nu eindelijk het “geheim dat Rob met Schoonhoven deelt” te horen. Herman kreeg na een belletje van Suze dispensatie en het vooruizicht dat hij de rest van de middag op de bank mocht uitrusten (de bofferd).
Het werd een wonderschone tocht, hoewel de zon het net niet redde om door te breken. Via De Meern werd koers gezet naar Harmelen en via Oudewater naar Schoonhoven. Onderweg maakte Gerard ons attent op de honderden noten bomen, waar ze binnenkort aan gaan tokkelen. Han en Enrico zaten onderweg vooral te wikken en wegen of het nu wel of geen zin heeft om bezwaar te maken tegen de OZB aanslag (30% verhoogd). Op een paar opgelopen koeienvlaaispetters na (Herman) kwamen we na 2 uur fietsen ongeschonden in Schoonhoven aan.
Daar dienden we eerst de kerk en daarna de (toch niet gedempte) mooiste gracht van Nederland te aanschouwen, waarna we neerstreken aan tafel 108 aan de over van de Lek bij de veerpont. We lieten ons het gebak goed smaken. Rob vertelde dat hij hier heeft gewoond, en dat hij elk jaar, totdat zijn moeder een paar jaar geleden overleed, met haar een dag terugging naar Schoonhoven. Ze maakten dan een wandeling langs alle oude winkeltjes, en steevast vroeg zijn moeder dan naar de “oude heer” of te wel de vader van de huidige eigenaar. Die bleek er vaak nog te zijn, en zijn oude klanten, waaronder Robs moeder te herkennen. De wandeling werd steevast afgesloten op het terras waar wij nu zaten. Om de herinnering levend te houden trakteerde Rob het gebak en de koffie, waar we op zijn moeder toasten.
Gerard vertelde dat er op zijn verjaardagskalender op de WC geschreven met een onbekend handschrift “Arthur” stond. Hij is met de kalender de hele familie langs geweest, maar niemand weet wie het is. Elk jaar stuurde Arthur met Kerst een kaart naar Gerards vrouw, zelfs toen ze al overleden was. Pas afgelopen jaar ontving Gerard geen kaart van Arthur. Zou ze dan toch ….? Wel brutaal om meteen je naam op de kalender te zetten.
Na een goede pauze werd de terugtocht aanvaard via de mooie route over de Lekdijk richting IJsselstein. Onderweg werd even gestopt bij het herinneringsmonument van de neergestorte en nooit teruggevonden (op een motor na) Halifax bommenwerper, waarbij alle 5 Britten omkwamen. De wind werd allengs steviger en noordelijker, waardoor het kopwerk (Han, Rob, Enrico) afwisselend werd opgepakt. Bij De Meern kreeg Gerard last van hongerklop, waardoor we letterlijk brandstof zijn gaan tanken bij de plaatselijke BP.
Daarna in rustig tempo via het Amsterdam – Rijn kanaal terug naar Weesp, waar het Gerard lukte om onopgemerkt rechtdoor naar huis te rijden. De overgebleven vier gingen via het Papelaantje naar Muiden, waar Rob en Herman met een dikke 150 km op de teller thuis zijn gekomen, en waar Suze en de bank Herman stonden op te wachten.
==> Nagekomen bericht van Michiel:
Hallo allemaal,
Wellicht hebben jullie je afgevraagd waar ik de laatste 3 weken heb uitgehangen. Welnu, net als in 2003 en 2004 zijn het weer gezondsheids-redenen die mij dwingen niet mee te gaan. In september 2003 werd ik bij het hardlopen aangereden door een fietser en in 2004 kreeg ik last van een kaakonsteking. Nu heb ik, waarschijnlijk door het fietsen, een abces op de rand van zitvlak en lies gekregen wat operatief verwijderd moest worden. Voorlopig kan ik nog niet fietsen en moet de rest van het seizoen als verloren beschouwen. Gelukkig heb ik de mooie ritten in het voorjaar en de zomer allemaal mogen meemaken en zou voor geen prijs met Gerard of Timo hebben willen ruilen.
Misschien dat ik in Oktober nog een keer meega maar het zal waarschijnlijk wel eind maart/begin april volgend jaar worden voor we weer samen fietsen.
Ik wens jullie nog een aantal fijne fietstochten en een goede overwintering toe. Groetjes aan de anderen. Tot volgend jaar! Groetjes, Michiel <==
4 september 2005 – Nijkerk – ±25°, matige oosten wind – 8 rijders: Aad, Iep, Theo, Gerard, Fred, Herman, Han & Enrico – ± 82 km
Timo kwam zich op de zonnige zondagmorgen melden bij het bankje, in vrije tijds tenue met kruk. Het gaat goed met hem, en volgens Rijn zou hij over een maand alweer op de fiets kunnen zitten, áls hij dat zou willen. Gerard kwam aanfietsen met zijn kleinzoon (op de fiets met rugzak) die bij hem was blijven logeren, maar natuurlijk om 9 uur door zijn dochter moest worden opgehaald, zodat Gerard kon mee fietsen.
Genietend van het mooie weer reden we naar Nijkerk, waar we werden ingehaald door een groepje uit Soest. Tot aan Nijkerk zijn we gezamenlijk kop over kop opgefietst. Het cafe aan de haven is nog 3 weken geopend, daarna gaat Gerards vriendin met vakantie.
We lieten ons de koffie nog eens goed smaken.
Even werd nog stilgestaan bij de dood van een oud TCM lid in rusten (Piet Nederlof). Aad kwam met het verhaal dat zijn vader eigenlijk in een bejaardentehuis zou moeten Hij zou daar wat meer aanspraak hebben. Fred beaamde dat en wist uit eigen ervaring te vertellen dat iemand weer helemaal opgeleefd was nadat hij in het bejaardenhuis was gaan wonen.
Er werd opgemerkt dat Rick ook al vond dat zijn vader (Gerard) naar Florisberg zou moeten in plaats van alleen rond te fietsen. Volgens Gerard vindt Rick wel meer, onder andere dat Gerard sexueel hoogbegaafd zou zijn. Als mogelijke oplossing werd aangedragen dat Gerard in een aanleunwoning op de Zeedijk zou kunnen gaan wonen. Hierop antwoordde Gerard dát hij op de Zeedijk woont…… de Diemerzeedijk.
Met al deze onzin is er geen woord besteed aan de Muidense politiek. Omdat het mooi weer was en een groep van 8 besloot Enrico vooruit te trakteren voor zijn a.s verjaardag.
Met een gangetje van 26 km/u werd er na de koffiepauze door de polder gefietst, waar we bij de Hollandse Brug afscheid namen van Aad, en even later Herman. Rond half een kwamen we weer in Muiden aan.
28 augustus 2005 – Nieuwkoop – ±22°, matige (zuid) westenWind – 7 rijders: Aad, Iep, Theo, Rob, Rijn, Fred & Han – ±85 km
Gerard kwam zich keurig afmelden om 9:00 uur. Hij voelde zich niet fit. Op de vraag waar zullen we naar toe fietsen vandaag kwam zijn zeer besliste antwoord “Rondje Nieuwkoop”
Eigenlijk was deze rit een herhaling van de rit van vorige week. Het verschil was dat we deze keer met zeven man waren, de windrichting en op het terras tegenover het terras van vorige week koffie met appeltaart hebben genuttigd (was ook lekker)
Voor 5 man was de rit echter nieuw. Zij waren vorige week niet aanwezig. Aad en Iep waren er vorige week wel bij dus zij hebben bij afwezigheid van Gerard de weg mogen wijzen.
Iep was op zijn nieuwe fiets. Een Stevens fiets, Zwitsers fabrikaat, opgebouwd met Shimano Ultega. Nette fiets.
Ook waren er deze rit veel bruggen open.
Er werd door Rob, Aad en Theo sterk gefietst. De snelheid lag vaak rond de 38 km/uur.
Voor de vakantieganger die na 4 weken terugkeerde in het peloton was er geen rol van betekenis weggelegd. Hij kon alleen maar volgen.
Met een gemiddelde snelheid van 28,4 km/uur kwamen we tegen enen weer in Muiden aan.
21 augustus 2005 – Nieuwkoop – ±22°, zwakke NoordenWind – 4 rijders: Iep, Gerard, Aad & Michiel – ±85 km
We waren maar met z’n vieren. Het leek alsof de schrik van verleden week de anderen nog in de benen zat maar een aantal van hen is op vakantie. Aad zei: “ Kunnen we niet de kant van Nieuwkoop op? Ik ben het zat om steeds maar de kant van Volendam op te rijden!”.
Zo gezegd, zo gedaan. Via Diemen, Bijlmermeer (Arena) koersten we op Ouderkerk a/d Amstel aan. Daar namen we de westelijke oever richting Nes a/d Amstel. Al snel waren we in Uithoorn. Even daar voorbij splitst de Amstel zich in Kromme Mijdrecht en Amstel-Drecht kanaal. De laatste volgden we tot Vrouwenakker om daar over de brug de oostelijke oever te volgen. De brug was echter open, iets wat ons nog meer overkwam. ‘Ga maar rechtdoor’, zei Gerard. Zodoende kwamen we op een mooi, smal jaagpad terecht wat we kilometers lang volgden. Zo mooi toeristisch hebben we zelden gereden!
Waar het Amstel-Drecht kanaal zich splitst in Drecht en Aarkanaal namen we de brug over de Tolhuissluis naar de oostelijke oever. Via Nieuwveen kwamen we Nieuwkoop terecht. Het beoogde café-restaurant was echter gesloten zodat we doorreden naar Noorden. Op een gezellig terras lieten we ons de, zelfgemaakte, appeltaart goed smaken. Na een klein halfuurtje stapten we weer op.
Via Woerdense Verlaat, Wilnis, Vinkeveen, Baambrugse Zuwe (weer een open brug) en Baambrugge bereikten we het Amsterdam-Rijnkanaal. Bij Driemond (weer een open brug) ging Aad over de Hoge Brug en de rest richting Spoorbrug. Via Papenlaan en Rijksweg weer terug in Muiden ± 12.50.
Een tocht zonder opwindende gebeurtenissen en daar zaten we wel eens op te wachten.
14 augustus 2005 – Het Twiske – 80 km. – 18° – matige tot krachtige noordwesten wind – 6 rijders (Gerard, Herman, Rijn, Rob, Theo & Timo)
Hoe glad is gras!
In een haakse bocht, pal voor een kwakel (=hoge smalle voetbrug, die met trappen of schuine planken aan weerszijden opgaat), in het natuurgebied Het Twiske ten noorden van Amsterdam gingen Theo & Timo op een plakkaat nat, rottend gras, bij een snelheid van ± 10 km/uur, zomaar onderuit. Theo viel op zijn rechter onderbeen en Timo op zijn dito heup. Theo stond meteen op, Timo lukte dat niet zo snel vanwege pijn. In de veronderstelling van kneuzingen en bloeduitstortingen werd zo snel mogelijk gezocht naar troostende koffie en appeltaart.
Timo trakteerde omdat zoon Marc twee dagen eerder met Anouk Schulp (=dochter van de adelaar van de Hollandse Brug) was getrouwd. Met grappen en grollen bleek de pijn te verdragen. Eigenlijk niets aan de hand vonden ook de vier paramedici in het gezelschap tot het ogenblik waarop Timo met veel moeite weer op de fiets werd gehezen. Het besef dat er iets meer mis was dan wat kneuzingen drong toen langzaam bij allen, behalve bij het slachtoffer zelf, door. Maarrr, niet zeuren, want de kortste weg naar huis was nog zeker 35 km.
Met een gangetje van soms wel 30 km/uur ging het pelotonnetje Muidenwaarts. Vlakbij de Schellingwouder brug kwam weer zo’n haakse bocht voor een kwakel in zicht, maar dan zonder rottend gras. Timo zag hem wat laat, schakelde al te krachtig terug, waardoor zijn derailleur blokkeerde, en viel weer van zijn fiets. Hij kon niet meer op of om. Moeizaam is hij naar een bushokje versleept en is het thuisfront gebeld. In afwachting daarvan werden vele pijnstillende, maar ook bagatelliserende grappen gemaakt, de meeste nog door het slachtoffer zelf. Kermend vroeg hij zich af of de begrafenis woensdag of donderdag zou zijn.
Niet dan na veel moeite is hij in zijn eigen auto gezet en naar het ziekenhuis Gooi-Noord gebracht. Daar bleek het langzamerhand doorgedrongen vermoeden dat zijn heup wel eens gebroken kon zijn, bewaarheid. Meteen is hij geopereerd en van ijzeren pennen voorzien.
Laten we hopen dat het bot weer gauw aangroeit en dat hij, na eveneens het herstel van zijn Casati, het weer aandurft om met de TCMuiden mee te fietsen. Timo ligt op A26, kamer 11.
7 augustus 2005 – Purmerend – ±17°, matige tot krachtige NoordWestenWind – 7 rijders: Iep, Rob, Timo, Theo, Rijn, Herman & Michiel – ±70 km
Het zag er dreigend uit en de voorspelling was ook al niet best maar toch besloten we het onheil tegemoet te rijden. Bram en Rijn kwamen als laatsten aanrijden maar toen Bram het ploegje gemonsterd had besloot hij toch alleen te gaan rijden.
Via IJburg, waar we nog de staart van een bui meekregen, Schellingwouderbrug en Ransdorp reden we richting IJsselmeerdijk. Na nog even aan de rand van het Kinselmeer gestaan te hebben (helaas liep de weg daar dood) kwamen we via Uitdam in Monnickendam aan. Kort daarvoor, op de dijk, nam Timo, op verzoek van Rijn, de kop over. ‘Dat was geen kop overnemen, dat was demarreren’. Nog net konden we in de verte zijn gebaar ‘overnemen’ ontwaren. Verbaasd keek hij om toen daar geen gevolg aan werd gegeven.
Na Monnickendam togen we richting Purmerend. De wind was even behoorlijk fel. Na een kilometer of drie schreeuwde Timo ‘lek’. Een kuil had ook nog een snee in zijn, niet al te beste, buitenband veroorzaakt. Na montage van de reserve-binnenband bleek deze geen ventiel meer te hebben. Timo loopt altijd voorop met nieuwe snufjes!
Na nog even in de buitenwijken van Purmerend te hebben gedoold (het kon net zo goed Almere zijn geweest) kwamen we aan bij een café vlakbij het Noord-Hollands Kanaal. We lieten ons de, goedkope (€4), koffie met appelgebak goed smaken. Veel Muidernieuws was er niet: olie in de sluis en het alternatieve PvdA plan passeerden de revu.
Via de westzijde van het kanaal hervatten wij onze rit richting Amsterdam. Dreigende wolken pakten zich samen.Ter hoogte van het pontje naar Watergang reed ook Rob lek. Op hetzelfde moment begon een felle bui. In de luwte van een dikke heg konden we redelijk droog blijven en Rob zijn band verwisselen. Toen de bui ophield konden we meteen verder.
Via Nieuwendam en Schellingwoude koersten we weer op de Schellingwouderbrug aan. In plaats van IJburg reden we, ook in de staart van een bui, via de Diemerzeedijk terug. Hier werd nog even gas gegeven omdat deze gladde weg, met wind in de rug, zich daar zo goed voor leent.
Vlak voor Muiden kwam nog een bijna twintig jaar oude fout aan het licht. De opmerkzame lezer was dat mogelijk al niet ontgaan. Rein heet geen ‘Rein’ maar ‘Rijn’. Vandaar dat e-mails niet aankwamen. Omstreeks 12.35 waren we, redelijk droog, weer terug in Muiden waar Herman en Rob nog een ‘stukkie’ verder moesten naar Naarden en Huizen.
Man van de Rit: Timo van Dijk (demarrage, lekke band, slechte buitenband en geen ventiel) 🙂
31 juli 2005 – Kreta – 3 km – bloedheet, 43° – 1 rijder (met passagiers) – Han
Aangezien de regen in Muiden met bakken uit de lucht viel is er niet gefietst. Maar via de website bereikte ons onderstaand bericht van een wel zeer gedisciplineerde TCM’er…..
====> Lekker op Kreta op de waterfiets gezeten afgelopen zondag. Dat is meer dan jullie hebben gedaan. Groeten van Han vanaf een zonnig Kreta. <====
25 juli 2005 – Nijkerk – 80 km – zonnig 15-20° – 8 rijders, Timo, Gerard, Marco, Aad, Tom, Han, Rein, Enrico
Het was nog frisjes ‘s ochtends, dus werd er getwijfeld over wel of geen lange mouwen. De tocht voerde ons naar Nijkerk, binnendoor heen en via de polder terug. In een rustig tempo werd de tocht afgelegd, afgezien van de eerste kilometers…
Een mooie blonde meid op een racefiets passeerde ons nog in Muiden, en dat stimuleert! Een aantal besloot “achter haar te hangen”, maar het was tenslotte Timo die een knap staaltje van “d’r op en d’r over” ten beste gaf. Ze bleek te trainen voor de triathlon van Almere en alvast het parcours te verkennen.
Bij Nijkerk werd de korting ditmaal omgezet in een extra appeltaart en koffie. Gerard vertelde dat hij zijn 23 jaar oude douchekop (blijkens de schoenendoos administratie die zijn vrouw heeft bijgehouden) nu had laten vervangen door een nieuw exemplaar en dat er 6 keer zoveel water uitkomt. “Ik ben nu voor het eerst schoon.”
Nadat de schakelprobleempjes van Tom waren opgelost ging het in stevig tempo via de polder huiswaarts. Rein genoot volop van zijn compact crank set op de Hollandse brug, en Marco voerde een laatste test op zijn benen uit, alvorens komende weken in de Alpen en Ardennen de nodige bergen te verzetten. Het was weer een fijn en gezellig tochtje.
17 juli 2005 – Muiden – Edam, weer: bewolkt, 20°, noord/zuidwest 3-4 – aanwezig: Timo, Theo, Rein, Marco, Rick, Enrico, Gerard, Rob en Han
Ondanks de vakantietijd met 9 man om 9 uur van start.
Mooie opkomst. Temeer omdat op het laatste moment Rick nog op kwam dagen. Zou de fietsvete bijgelegd zijn? De begroeting van Gerard “wat kom jij doen?” doet echter vermoeden dat er nog steeds enige wrijving is. Rob Wernsen verscheen in het bekende gele TC Muiden shirt dat hij de week tevoren had aangeschaft.
Met een kalm gangetje zijn we richting IJburg gereden. Echter nadat we over de Schellingwoude brug waren gereden werd het tempo behoorlijk opgeschroefd. Tot Monnickendam werd er vlak aan de 40 km/uur gereden. Eerlijk is eerlijk dat kwam niet door Rick. Hij heeft zich de hele ochtend keurig gedragen.
Monnickendam vierde haar 650 jarig bestaan als stad. De inwoners liepen in middeleeuwse kledij door de straten en verschillende gevels waren versierd. Al met al een feestelijk gezicht.
Tijdens de koffiestop, na 45 km en een gemiddelde snelheid van 31,7 km/uur, bij de jachthaven van Edam werd een heel behoorlijk stuk appeltaart geserveerd. Het was een hele tijd niet duidelijk of we met z’n achten of negenen waren.
De rit terug ging langs de N247. Marco voerde het peloton in straf tempo (35 km/uur) tegen de wind in aan. Ook nog even langs de zojuist geplaatste Nescio brug gereden. Een fietsbrug van 573 ton die de verbinding over het Amsterdam Rijnkanaal maakt tussen IJburg en Diemen-noord. Zonder verdere noemenswaardige incidenten zijn we om tien over half een, na 80 km en een gemiddelde snelheid van 30,1 km/uur weer in Muiden aangekomen.
Wij zijn grofweg op de helft van het seizoen. In de planning staat nog een rondje Schoonhoven. Tijdens deze tocht wordt de koffie gesponsord door Rob Wernsen. De datum volgt nog maar zal zeker na de vakanties zijn (eind augustus begin september). Als er nog meer initiatieven zijn horen we dat graag. We zouden nog een rondje Markermeer kunnen rijden? Voorstellen zijn welkom, reageren kan via de website.
10 juli 2005 – Lelystad-Natuurpark – ±25°, matige Noordenwind, later Westelijk – 11 rijders: Gerard, Rob, Enrico, Marco, Timo, Theo, Aad, Rein, Herman, Han & Michiel – ±88 km
Het was al boven de 20° toen Gerard, bij het ons zo bekende bankje, aangaf dat we naar het Natuurpark zouden gaan. De wind was op dat moment Noord en zwak tot matig. In een rustig tempo reden we via de Hollandsche Brug het Flevoland binnen. Het grotendeels nieuwe fietspad, was soms nat en zanderig. Na een kilometer of 5 was het mis. Met een luide knal had Aad een lekke voorband. Terwijl Rob het overige verkeer tegenhield verwisselde Aad zijn band. Wat een ‘kek’ groen kleurtje had die band overigens.
Daarna gebeurde er tot het Natuurpark niets bijzonders. Via Knardijk en langs het vliegveld kwamen we daar even voor half elf aan.
Ruim een half uur zaten we, de één in de zon de ander in de schaduw, op het terras waar we ons de koffie en appelgebak goed lieten smaken. Binnen was een doop-receptie o.i.d. aan de gang zodat we ons met ons wielrenkloffie door de op z’n paasbest geklede mensen moesten wurmen. Muidernieuws was er deze keer niet. Sommigen wilden nog even naar ‘de boot van Gerard’ gaan kijken maar Aad had daar heel geen zin in dus gingen we op weg naar de Vogelweg.
Omdat we daar ‘voor het lapje’ zouden rijden wilde Herman zijn voor-versnelling graag op het grote blad kunnen zetten. Na technisch ingrijpen van (alweer) Aad werd dat weer mogelijk.
Steeds 35 km/h of meer rijdend waren we in ‘no time’ bij Almere-Haven. Daar raakten we Enrico en Rein kwijt in de binnenstad. Na enig wachten aan het begin van het fietspad richting Hollandsche Brug kwamen ze tevoorschijn. Inmiddels had Aad z’n tweede malheur van de dag opgelopen: een losrakende schalm van z’n ketting. Met een kettingpons werd het provisorisch gemaakt.
Wanneer zou’ie nou eindelijk die ouwe rommel uit z’n zaak hebben opgebruikt? 🙂
Vlak voor de brug hakte Rein af. Het ging nog wel maar waarom forceren met deze warmte. Onderaan de brug ging Aad zijns weegs, Herman deed hetzelfde bij de Naardertrekvaart. Bij de Hakkelaar gingen Marco en Michiel huns weegs. De overigen moeten even voor énen weer terug in Muiden zijn geweest. Rein kwam nauwelijks 5 minuten later langs de Hakkelaar.
Een fijne rit zoals er nog vele mogen volgen.
Man van de Rit: Aad Brands (lekke band, stukke ketting, reparatie Herman & niet naar de boot willen). 🙂
3 juli 2005 – Woerdens Verlaat – 84 km – zwakke westelijke wind – zonnig 20/23 gr – Timo, Aad, Bert, Enrico, Rob, Herman
Op het bankje zaten de overlevenden van het Spiering festival. Timo had weliswaar 10 bier gedronken (de bekers lagen er nog, zagen we) maar was vroeg naar bed gegaan …; we hebben hem niet op kop gezien vandaag. Gerard kwam ons gedag zeggen, want hij had een familie dag; althans met het vrouwelijk gedeelte en kleinkinderen op een boot. Rick mocht weer niet mee, en de fietsvete blijkt dieper te zitten dan menig TCMuier dacht.
Ook een oude Muier meldde zich als gastrijder: Bert van Donselaar – oud-Muiderberger en TCMuier van het eerste uur. Bert moest vanmiddag in Huizen zijn, maar wilde zijn trainingsrondje niet missen; vandaar dat hij meereed. Bert woont reeds lange tijd vlak bij de Amerongse berg en nodigt ons binnenkort uit om daar een keer op een zondag te komen fietsen. Hij zal het in detail met Gerard bespreken.
De tocht voerde via het Papelaantje, Driemond het Gein in (rive gauche), waar de benen voor het eerst op de proef werden gesteld. Daarna via Abcoude richting Uithoorn om langs de Kromme Mijdrecht de inmiddels beroemde (fiets)boerderij op te zoeken. Na het passeren van Gerards “poep/haan-vangen/bandplakken” veldje, werd de hoeve voorbij gereden, ondanks veelvuldige melding van Enrico dat het toch echt hier links was. Het kwam goed. Deze keer ging de bestelling en zelfs het afrekenen vlekkeloos, dank zij de spontane donatie van Herman die zijn 40-ste huwelijksdag met Suze met ons wenste te fêteren. Van harte en nog vele jaren samen!
Het gesprek ging aan de ene zijde over cholesterol waardes van 8 en meer, dichtslibbende aders, bypasses, statines; en aan de andere zijde over “hoe manage en behoud je goed personeel”. Het werd een leerzame koffiestop. Onze DGA, statutair gevestigd op de bovenwindse eilanden, meldde dat zijn Koninklijke Olie niet zo goed ging: hij had ze begin 1900 moeten kopen, en het managen van zijn aandelen niet aan zijn zoon moeten overlaten. Die had er nog geen ervaring in. Ja dat soort plots opkomende negatieve gedachten moet je ook met een biertje of 10 wegspoelen, dat begrijpen wij.
De terugweg ging voorspoedig via Vinkeveen naar ’s Gravelande, waar Bert en Herman rechtsaf gingen. Aad besloot dat het zijn tijd was om eens goed gas te geven. Bij de brug ging hij rechtsaf, en fietste de rest door over de Keverdijk. Rob ging bij Muiderberg rechtdoor en Timo en Enrico fietsen samen op naar het bordje Muiden. Het was weer een mooi tochtje.
26 juni 2005 – Rondje IJsselmeer – 20/25° – Matige Noord-NoordOostelijke, later zwakke Westelijke wind- 10 rijders: Jan, Joek, Adrie, Ryan, Joep, Flip, Enrico, Rob, Aad & Michiel – ±270 km
Dit 22ste editie van dit rondje werd gereden met 6 gastrijders en 4 rijders van TCMuiden.
Om 7.10 vertrokken we met 9 man vanaf de Hakkelaar. Vijf minuten later dan mogelijk omdat Rob, fietsend vanaf Huizen, dacht dat Muiden net zo dichtbij was als Naarden. Even later pikten we Gerard op bij zijn huis aan de Diemerzeedijk. Hij zou ons tot Den Oever wegbrengen.
Via IJburg naar de Schellingwouderbrug waar Jan, de 10de rijder, al op ons stond te wachten. Via Ransdorp, Uitdam naar Monikkendam. Via de provinciale weg langs Edam en Oosthuizen naar Hoorn. In het begin wordt er altijd rustig gereden omdat er moet worden bijgepraat. Er was immers weer een jaar verstreken.
Daarna doorsteken naar Medeblik, waar we via Twisk en Opperdoes even over tienen aankwamen. Eerste korte pauze van 15 minuten. Nu langs de dijk van de Wieringermeer naar Den Oever. Hier nam Gerard afscheid van ons. Het was ongeveer 11 uur toen we de Afsluitdijk opreden. Nog 38 kilometer naar Makkum. Ondanks de tegenwind ging het in een tempo van 32/33 km/u.
Aan het eind van de dijk de, meer dan haakse, bocht naar rechts en eindelijk hadden we de wind in de rug. Even over twaalven reden we Makkum binnen waar we lekker in de zon een 40 minuten hebben gepauzeerd om krachten te verzamelen voor de tweede helft van nog eens 138 km. Aad kon maar niet begrijpen dat iemand een bord tomatensoep met smaak naar binnen werkte.
Via Piaam, Gaast, Workum, Koudum naar de Galamadammen. De brug stond open en in de korte pauze zette Flip z’n helm af. Pas na 500 meter kwam hij erachter dat hij zijn helm niet meer op had. Na het ophalen reed hij ook nog verkeerd en het bleek nog een hele inspanning om weer bij de groep terug te komen. Voortaan even langzamer doorrijden want als je met 28 km/u verder gaat moet de er flink over de dertig gereden worden om weer terug te komen!
Na terugkomst waren we het mooie en bosrijke Gaasterland reeds uit en reden richting Lemmer waar een korte stop van 10 minuten werd gehouden. Daarna de NoordOostpolder in richting Bant en Emmeloord. Vlak voor Bant kreeg Jan de enige lekke band van de dag.
Na Emmeloord via Nagele naar de Ketelbrug waar tegen de gewoonte in geen sprint werd getrokken. Na de brug deden we een negatieve en een positieve constatering. De negatieve was dat de wind opeens uit het Westen kwam, de goede dat deze wind zwak was. Langs de dijk met de windmolens, schapen en losse stenen naar de Flevo-centrale en vandaar over een mogelijk nog slechter pad naar Lelystad.
Bij de Batavia-werf nam Michiel een patatje-met, vol afschuw bekeken door de anderen behalve Flip. Zal wel in de familie zitten. Na een half uur weer door via de hobbelige klinkerweg naar Lelystadhaven. Het fietspad langs de Oostvaardersdijk was onherstelbaar verbeterd. Twee keer zo breed en tien keer zo vlak lag het er uitdagend bij. Na een aanvankelijk schuchter begin van even 30 km/uur werden later snelheden van tegen de 40 gemeten. Voor een paar rijders, waar het beste vanaf was, nog een hele uitdaging.
Na het gemaal de Blocq van Kuffeler ging het weer wat rustiger. Het laatste stuk voor de Hollandse brug werd gekenmerkt door opgebroken wegen en zandverstuivingen. Of er op de Hollandse brug nog is gesprint kan auteur dezes wegens verblijf in de achterhoede niet vermelden.
Om 18.08 was iedereen weer bij de Hakkelaar binnen zodat de bruto triptijd 10.58 was. De netto triptijd was ongeveer 9.30.
Een erg geslaagde dag met goed weer en bij niemand erge inzinkingen. Dus volgend jaar, weer op zondag, aflevering 23 van deze traditie!
26 juni 2005 – Muiden – Nijkerk – weer: zonnig, 24°, Noordwest 4 – aanwezig: Timo van Dijk, Theo den Haan, Rein Ree, Herman ten Kroode en Han Buitenweg
Met 5 man om 9 uur van start.
Ondanks het mooie weer een matige opkomst. Dat kwam omdat een gedeelte van TC Muiden een rondje IJselmeer ging rijden. Michiel organiseert ieder jaar dit evenement. Tezamen met nog zes anderen hebben Enrico, Aad, Michiel en Rob in 9,5 uur een ruime 260 km gereden.
Nadat we ruim 10 minuten op Gerard Smeenk hebben staan te wachten zijn we weggereden. Volgens Timo en Han zou hij met de reguliere ploeg meerijden. Achteraf bleek dat hij een flink stuk met de IJselmeerrijders is meegereden om bij een kennis in Wieringermeer op bezoek te gaan.
We zijn via Almere richting Nijkerk gereden. Herman tK is eerder teruggegaan. Hij had nog andere verplichtingen.
Op het bekende adres bij de jachthaven hebben we de koffiestop gehouden. Natuurlijk ging het gesprek over de ijselmeerrijders en waar ze op dit moment zouden zitten. Zou Gerard ook meegegaan zijn?
De rit terug ging via Spakenburg door de polder. Er werd lekker doorgereden en zonder noemenswaardige incidenten zijn we om tien over half een, na ruim 82 km en een gemiddelde snelheid van 29,1 km/uur met z’n vieren weer in Muiden aangekomen.
Rein nodigde ons na aankomst uit om een lekker ijsje te eten.
19 juni 2005 – Nijkerk – ±26°, zwakke ZuidOostenwind – 10 rijders: Gerard, Bram, Enrico, Han, Rein, Timo, Iep, Herman, Aad & Michiel – ±77 km
Voor het eerst in 3 weken weer een verslag. In het weekend van 3-5 juni bevonden Han, Rein, Enrico, Rob & Michiel zich in de Ardennen voor een culinair, cyclistisch weekend en is er vanwege het slechte weer in Nederland niet gereden.
{Ahum, hierbij een nagekomen bericht van Theo: “Op 5 juni hebben Herman en ik met 5 minuten tijdverschil een rondje Breukelen, plassen etc gereden. Herman was al weg gegaan en ik heb tot 9.10 gewacht of er nog iemand kwam. Op het eind heb ik maar bij de Zeemeeuw een reusachtig stuk appeltaart naar binnen gewerkt.” Aldus Theo.}
In België was het weer ook niet al te best maar hebben daar toch enorm lekker gefietst. Op zondag 12 juni hebben Timo, Aad, Herman & Rob een tocht gemaakt maar helaas is daarvan geen verslag gemaakt. Volgens Timo hebben ze in ieder geval op de Baambrugse Zuwe koffie gedronken en stond er na afloop bij hem meer dan 80 km. op de teller.
Nu was het echter prachtig weer en besloten we, om de verwachte, drukke fietspaden op het oude land te ontlopen, het nieuwe land in te gaan. In het begin werd er rommelig gereden. Verscheidene keren moesten we draaien of wachten. Gerard hield zich afzijdig en dan gaat de groep zwalken.
Uiteindelijk kruisten we de Vogelweg waar Herman en Rein wegens andere verplichtingen huiswaarts keerden en Bram linksaf Knardijk toog. In een gangetje van 31-32 km/u reden we verder tot Enrico het op zijn heupen kreeg. Kilometers lang (althans zo leek het) sleurde hij met 36-37 km/u aan kop. De laatste 7 kilometer naar de brug bij Nijkerkerveen gingen weer wat rustiger. Nog voor half elf zaten we lekker buiten op het terras van de jachthaven.
De koffie & appelgebak, besteld door nestor Gerard bij zijn vriendin, lieten we ons weer goed smaken. Veel Muidernieuws was er niet terwijl er toch een paar ‘True Blues’ (oftewel echte Muiers) present waren.
Na de koffie reden we richting Eemmeer om via het fietspad langs de dijk richting Almere te gaan. Vanaf het moment dat we naar het westen afbogen stond de wind schuin achter. Nu kon ‘het grote mes erop’. Toen Timo eindelijk zijn ketting op het grote blad had konden we met een gangetje van steeds boven de 35 km/u voort peddelen. Bij de Stichtse Brug’ reed Michiel op een steen en ging bijna onderuit. Verder eigenlijk geen bijzonderheden of het moet de sprint vóór Almere-Haven zijn geweest. Ook tegen de Hollandse Brug op hadden Enrico, Aad, Han & Michiel er nog steeds zin in met een gangetje van 37 km/u. Om ± 12.25 was de kern weer terug in Muiden.
29 mei 2005 – Lelystad-Bataviawerf – ±21°, zwakke Westenwind – 10 rijders: Gerard, Marcel, Gerard, Ezra, Rob, Bram Heikamp, Enrico, Marco ? & Michiel – ±85 km
Net als verleden week was het weer stralend weer, alleen de wind was (gelukkig) veel minder. Helaas zou de dag, zowel letterlijk als vooral figuurlijk, niet stralend eindigen.
Gerard had zijn zinnen gezet op het beproeven van het nieuwe fietspad langs de dijk naar Lelystad dus togen we, 9! man sterk, richting Hollandse Brug. Bij het voormalige Muiderzand waren de Libelle-weken aan de gang. Daar ging het al bijna mis. Met een behoorlijk gangetje kruiste een vrachtwagentje het fietspad zonder uit te kijken vlak voor een verbouwereerde Marcel en Gerard.
Door de zwakke wind ontwikkelden we een flink tempo (35-36 km/u) richting gemaal de Blocq van Kuffeler. Vlak ervoor kreeg Bram een lekke band maar hij gaf aan dat we door moesten rijden, wat we, tegen de gewoonte in, deden.
Na het gemaal begon het nieuw aangelegde fietspad. In het verleden is dit smalle fietspad vol met kuilen en ribbels veelvuldig door ons vervloekt. Nu lag er echter een vlakke betonbaan die 2 keer zo breed was als het oude pad. Daar lustten we wel pap van. Met een snelheid die meestal boven de 38 km/u lag vlogen we richting Lelystad. Vlak voor Lelystad-Haven hoorden we geroep achter ons. Daar kwam Bram aan met Marco uit Weesp. Deze had Bram op sleeptouw genomen. Gezamenlijk moeten ze toch zeker 43-45 km/u hebben gereden om ons weer bij te halen. Voorwaar een niet geringe prestatie.
De koffie en appelgebak lieten we ons, lekker buiten in het zonnetje zittend, goed smaken. Een gezellige stop zonder Muider wederwaardigheden.
Terug zouden we binnendoor gaan via Knardijk op Almere-Buiten en Almere-Stad aan. Het hobbelige stuk op de Knardijk en de mooi vlakke Praamweg ging Marco met een flinke snelheid op kop. Ook meer terug in de bewoonde wereld hielden we een flinke snelheid aan.
Daar sloeg het noodlot toe. Meestal bestaan obstakels op een fietspad uit een paaltje midden op het pad. Nu kwam er echter één bestaande uit 2 paaltjes. Hoewel Enrico nog 2 vingers opstak en Michiel ‘twee’ riep kon Gerard van Dijk een paaltje niet meer ontwijken. Met een luide ‘kling’ sloeg zijn pedaal tegen het paaltje en hij over de kop.
Deerlijk gehavend aan schouder, hand, benen en gezicht kwam hij overeind. Hij had, op dat moment, vooral pijn aan zijn schouder. Een vriendelijke bewoonster van het dichtbij gelegen huis kwam met water en doeken aanzetten en gezeten op een muurtje zat hij bij te komen.
Het leek ons het beste, gezien zijn toestand, dat hij daar, of even verderop bij Rick, op iemand zou wachten die hem op zou komen halen. Gerard is echter een keiharde! Hij moest en zou verder wat amper kon hoewel zijn fiets, op wat lakschade na, heel gebleven was.
Met één arm sturend en in een aangepast tempo ging hij met ons verder. We hadden nog 10-15 kilometer te gaan. Op de Hollandse Brug zette Gerard zelfs weer 2 handen aan het stuur. Omstreeks 13.00 uur waren we bij de Hakkelaar waar Gerard (Smeenk) en Marco met Gerard (van Dijk) meefietsten richting Weesp. Een naar einde van een prachtige fietstocht die tot het moment van de klap met een gemiddelde van 32-33 km/u was verreden.
De lering die we uit dit gebeuren moeten trekken is dat we in de bebouwde kom, waar obstakels op fietspaden zich vaak aandienen, onze snelheid moeten beperken. Tevens moeten we de communicatie in de groep verbeteren zodat de achterrijdenden nóg beter worden geinformeerd!
Nagekomen bericht (zondag): helaas bleek zondagmiddag in Ziekenhuis Gooi-Noord dat Gerard toch zijn pols had gebroken en zijn schouder zwaar gekneusd. Gerard was nog op eigen gelegenheid naar Gooi-Noord gereden maar moest voor de terugweg een beroep doen op Marcel die hem weer netjes thuis op de ’s-Gravelandse Weg heeft afgeleverd.
We hopen allen dat Gerard over een tijdje, geheel hersteld, weer met ons mee kan fietsen. Gerard, vanaf deze plek, sterkte en een goed herstel toegewenst!
Nagekomen bericht (maandag): Gerard is vandaag onder volledige narcose aan zijn pols geopereerd. Zijn polsbreuk bleek een zeer lelijke. Na een lange operatie is een plaatje in zijn pols aangebracht. Dinsdag verwacht Gerard weer thuis te zijn. Omdat het zijn rechterpols en zijn linkerschouder betreft moet hij met alles geholpen worden. We wensen hem, en ook zijn vrouw Nel, veel sterkte in de komende periode.
22 mei 2005 – Harmelen-Putkop – ±20°, krachtige ZuidWestenwind – 7 rijders: Gerard, Herman, Gerard, Ezra, Rob, Fred & Michiel – ±80 km
De wind stond krachtig (zeker 5) uit het zuidwesten dus het werd weer eens tijd voor een ritje naar Putkop bij Harmelen. Via de Papelaan over het Amsterdam-Rijnkanaal en vervolgens langs het kanaal via Driemond en langs Loenersloot op Breukelen aan.
Daar onder de A2 door en vervolgens de eerste weg links die volgens Gerard Kortrijk heet. Ongeveer 10.25 waren we, zonder bijzondere gebeurtenissen of het moet de zware tegenwind zijn geweest, bij Putkop. Evenals vorig jaar was het om dat tijdstip nog dicht en erg gastvrij zag het er ook niet uit.
We besloten verder te rijden naar het wielercafé in het Donkereind bij Vinkeveen. Via een prachtig weggetje langs de Oude Rijn kwamen we op de Enschedeweg terecht. Hier werden voor de wind, toen Gerard het grote mes erop zette, snelheden boven 45 km/u bereikt. Het cafeetje in het Donkereind was in ± 20 minuten bereikt. Gezeten in de serre genoten we (wielrenners genieten hier altijd van) wederom van de koffie met appelgebak.
Het Muidernieuws moest van de enige echte Muidenaar Fred komen. Uiteraard kwam het KNSF gebeuren ter sprake. Wat het afgelopen jaar vooral verbazing heeft gewekt is de omslag die sommige politici ten gunste van veel bebouwing maakten. Uiteraard bestaat er zoiets als voortschrijdend inzicht maar een diametraal andere houding kan toch moeilijk daarmee verklaard worden. De angst voor de negatieve gevolgen van een eventuele provinciale Aanwijzing moet sommigen teveel zijn geworden!
Na de koffie via de Baambrugse Zuwe naar Baambrugge. Daar werden we ingehaald door een jeugdig ploegje. Als een speer sloot Fred zich bij hen aan. We moesten echter naar rechts richting Amsterdam Rijnkanaal. Ondanks herhaaldelijk geroep van onze kant volgde hij het spoor van de jeugd. In Driemond besloten we onderaan de Hoge Brug even te wachten en na nog geen vijf minuten kwam Fred het Gein uit zetten.
Bij Weesp besloot Gerard (vD) de kortste weg naar huis te nemen. Via de Provinciale weg ging de rest verder naar de Keverdijk. Bij de Visserij (Naardermeer) reden Herman en Rob richting Naarden en Huizen en bij de Hakkelaar haakte Michiel af. De overgeblevenen (Gerard, Fred en Ezra) zullen ± 12.30 in Muiden terug zijn geweest. Vermeldenswaard is verder nog dat Ezra met fiets uit Ilpendam kwam en daar ook weer naar terugging. Een extraatje van ongeveer 40 km retour.
16 mei 2005 – Volendam/Edam – ±13°, matige Westenwind – 10 rijders: Gerard, Herman, Gerard van Dijk, Timo, Ton, Rob, Enrico, Han, Rein & Michiel – ±85 km
De wind stond west en er werd regen uit het noordwesten verwacht dus we besloten naar Volendam te gaan, zodat we een eventuele regen bij het teruggaan in de rug zouden hebben.
Enrico en Gerard (vD) hadden zich afgelopen week nieuwe race-fietsen aangeschaft. Mooie karretjes. De carbon-fiets van Enrico was met één vinger op te tillen. Hij kan nu natuurlijk langer op kop rijden!
Via IJburg, Schellingwouderburg en Ransdorp naar de IJsselmeerdijk. Door Uitdam en daarna richting Monnikendam. Daar begon het wat te spatten. Gelukkig zette het niet echt door zodat we, via Katwoude, nog droog in Volendam aankwamen.
Daar leek de regen door te zetten zodat we snel naar binnen gingen voor onze koffie met appelgebak. Herman wilde persé de laatste nieuwtjes uit Muiden vernemen maar niemand had echter wat schokkends, of het moet de opmerking van Timo zijn dat Dirk Schulp bij hem een soldeerbout was komen lenen. Dat kan natuurlijk niet door een gemeenteraadslid 🙂
Na de koffie bleek het weer droog te zijn geworden zodat we besloten via Edam terug te rijden. Bij Monnikendam vond Gerard dat we te weinig kilometers hadden gemaakt, zodat we nog een omweg van hem voorgeschoteld kregen. Dat was Herman en Rein te gortig en zij keerden via de kortste weg terug.
Via een aantal landweggetjes kwamen we in Broek in Waterland uit. Vooroprijdend dacht Michiel dat het ‘bekende’ tunneltje zou worden genomen. Plotsklaps reed hij alleen, Gerard had weer wat anders bedacht.
Onderaan de Schellingwouderbrug kwamen we weer bij elkaar. Via IJburg, de Diemerzeedijk (waar Gerard ons verliet) en de Maxis (waar Gerard II een ander kant op ging) weer terug in Muiden ± 12.50.
8 mei 2005
Om 9.00 waren alleen Cor en Ton bij het bankje. De slechte weersverwachting of de rit van de vrijdag daarvoor?? Geen verslag!
6 mei 2005 – Rondje Markermeer – 10-13°, Westenwind kracht 5 – 6 rijders: Gerard, Han, Enrico, Rein, Marcel & Michiel – ±145 km
Het enthousiasme van afgelopen zondag had de verwachting doen rijzen dat we met een grote groep zouden rijden. Toen ik echter bij het bankje aankwam zaten daar alleen Han en Enrico en was Marcel ook net gearriveerd. Rein voegde zich al snel bij ons. Het woei flink uit het westen en warm (10°) was het ook niet. Mogelijk heeft dat, en de voorspelde buien, een aantal afgeschrikt.
We zouden met de klok mee rijden omdat dat het gunstigst leek in verband met de wind. Tevens konden we Gerard op de DiemerZeedijk oppikken. Ongeduldig stond’ie al te wachten.
Via IJburg reden we tegen de harde wind in naar de Schellingwouder-brug en vandaar verder langs de volkstuintjes naar de Provinciale weg. Via Broek in Waterland, Monnikendam, Edam en Oosthuizen reden we naar Hoorn. De wind was sterk maar kwam meestal van opzij en soms iets meer van voren of van achteren. Al met al viel dit niet tegen. Op dit traject voegde Enrico weer een nieuwe dimensie toe aan het begrip ‘mobiel kantoor’. Met een snelheid van tegen de 30 km/uur sloot hij met z’n GSM kontrakten af. Ook Rein werd regelmatig gebeld maar dat had een minder zakelijk karakter.
Eenmaal door het drukke Hoorn heen besloten we over de prachtige dijkweg te rijden langs plaatsjes als Schellinkhout, Wijdenes, Oosterlee en Venhuizen. De wind stond meestal schuin achter dus de kilometers zoefden onder onze bandjes weg. ± 12 uur stopten we bij ‘de Woeste Hoogte’ vlak voor Enkhuizen voor de welverdiende koffie met appelgebak en om op het draaien van de wind naar het noord-westen te wachten.
Gerard vertelde dat’ie op verjaardagen z’n kinderen steeds minder kon volgen. Ze hebben het steeds over computers en over ‘laundoden’. Dat kwam ons ook raadselachtig voor tot Enrico de link legde met ‘downloaden’. Na ongeveer een uur stapten we weer op. Enrico had zeker een half uur daarvan buiten staan bellen. Volgens Gerard met z’n vriendin, volgens Enrico met de zaak.
Bij Enkhuizen sloegen we rechtsaf de dijk op. Bij de afdaling onder het nieuwe aquaduct door begon Marcel’s achterwiel vervaarlijk te klapperen. De eerste lekke band! Bij het band verwisselen stonden wij ook te klapperen, maar dan van de kou. Ook kregen we hier wat lichte regen dat volgens Han hagel was.Het was nog steeds niet warmer dan 11°, maar we hadden het eerste stuk de wind lekker in de rug. Met een gangetje van ±37 km/u reden we op Lelystad aan. Helaas was de wind niet naar het noord-westen maar eerder naar het zuid-westen gedraaid zodat we op het laatste stuk van de dijk de wind weer schuin tegen hadden.
Bij Lelystad over de brug, waar we even voor moesten wachten. Het weerstation op de sluis gaf 10° en 6 Beaufort aan! Langs de Batavia-werf naar Lelystad-Haven. De wind stond schuin tegen waarop we besloten ‘binnendoor’ te gaan en niet het vernieuwde fietspad langs de dijk te nemen. Dus over de hobbelige Knardijk richting Praamweg waar Marcel getroffen werd door een aanval van kramp. Na enig lopen was hij het weer kwijt. Grotendeels beschut rijdend koersten we op Almere aan. Marcel kreeg, als pechvogel van de dag, een afloper met z’n achterband. Gelukkig konden we het met 2 keer bijpompen, zonder band verwisselen, redden. Na de Hollandse Brug sloeg Marcel richting Naarden af. Ongeveer 16.15 waren we weer in Muiden terug.
1 mei 2005 – Doorn – 90 km – 25 gr. – 10 rijders (Gerard, Theo, Han, Timo, Ton, Enrico, Aad, Rein, Michiel, Fred)
Met het prachtige weer in het vooruitzicht meldde zich een grote groep en een nieuwe gastrijder Ton Lensink buurman van Aad. Zouden Fred en Rein het verslag van vorige keer hebben gelezen, dat ze er nu bij waren?
Fred zei dat hij pas één keer had gereden dit seizoen, nou dat geloven we toch echt niet. Rick had afgelopen week zes uitbranders van zijn vader gehad, en Gerard had hem verboden te komen fietsen. Aad vond het wel jammer, hij zat juist wel lekker uit de wind achter die brede rug van Rick, maar overnemen zat er vorige week toch ook voor Aad niet meer in.
De tocht voerde naar Doorn. Via Soesterberg werd er om Amersfoort heen gereden. Gerard bleef enig moment wel heel erg ver achter, waarop Han en Enrico terugreden. Wat bleek? Hij wachtte op Rein, maar die was na het klimmetje snel achter een ander groepje aangehaakt en Gerard ongemerkt voorbij gefietst. Na het wachten op de shirtjeswissel van Michiel, moest de gele TCM brigade flink koersen (en schreeuwen) om in te lopen op de blauwe brigade (Aad, Ton, Fred). Na een snelle afdaling bellandden we even voor Doorn op een mooi terras in de zon. De serveerster met de schoenen (?Aad/Gerard?) was er kennelijk alleen doordeweeks. Wel een uitstekende bediening (kannen met ijswater), en vriendelijke prijzen. Terug over een mooi maar smal bospad om de piramide van Austerlitz heen via Laage Vuursche terug naar Muiden. Rein weerde zich kranig op de verschillende beklimmingen. Rond 13:00 uur waren we weer in Muiden.
Vrijdag a.s. is het jaarlijkse rondje Markermeer gepland (als het droog is) en op moederdag wordt er ook gewoon om 9:00 uur gefietst.
24 april 2005 – Nijkerk – 75 km, 16 graden – 8/10 rijders – Theo, Gerard, Timo, Iep, Rick, Rob, Aad, Enrico (Cor & Herman)
Theo belde om 9:15 met de vraag “Wordt er niet meer gefietst?” Jazeker, maar pas om 10:00 uur. En inderdaad rond die tijd verzamelde zich een grote groep rijders bij het bankje. Zelfs Cor kwam bezweet aanfietsen en bleek (ook?) al een uur aan het fietsen te zijn. We hebben alleen Rein en Fred nog niet gezien dit seizoen. Uiteindelijk besloten Cor en Herman samen een eindje te fietsen omdat ze beide om 12:00 uur verplichtingen hadden.
In een rustig tempo (26-27 km p/u) werd koers naar Eemnes gezet. Eenmaal in de polder kon Rick zijn carbon paardekrachten niet meer bedwingen en schroefde het tempo op naar 36-37 km p/u (windje tegen, wel te verstaan). Noblesse oblige nietwaar, als je fiets ”Trek” heet. Achterin was het “stilstaan” (30 km p/u) en hollen en Enrico had duidelijk nog last van de 120 km die hij de dag ervoor samen met Han voor het goede doel had verreden.
Bij het gemaal van Nijkerk namen we afscheid van Iep, die op tijd terug voor de wedstrijd van Ajax moest zijn. Op het vertrouwde stekje zorgde Gerards vriendin voor de koffie mét. De “jeugd” (Rick, Enrico) beklaagde zich met gevoel voor overstatement over de financien ten opzichte van de “ouderen” in de groep (“Ik heb jaren moeten sparen voor een nieuwe fiets; en Enrico moet zelfs zijn boot verkopen”, aldus Rick). Waarop Gerard eerste meldde dat de huur vroeger 25 cent per maand bedroeg en een knecht slechts een paar cent per uur verdiende bij de boer. “Geld is wel prettig”, vond Gerard. “Je hoeft er niet in te kunnen zwemmen, maar pootjebaden is wel lekker”.)
Via het Gooimeer werd de koers huiswaarts ingezet met afwisselend Rob, Aad en Rick op kop. Het tempo lag nu constant tussen de 35 en 40 km p/u. Voor Almere-haven namen we afscheid van Rick; en in Muiderberg van Rob. Het gemiddelde van die dag kwam ruim boven de 30 km p/u uit. Vanaf a.s. zondag (1 mei) is de vertrektijd 9:00 uur!
17 april 2005 – Monnikendam – ±15°, matige Noordenwind – 6 rijders: Gerard, Herman, Aad, Han, Rick & Michiel – ±60 km
Het was zonnig maar de opkomst viel een beetje tegen. Even later begrepen we waarom want het werd al snel bewolkt en een beetje nevelig. Over IJburg en via de 2de Schellingwouderbrug reden we het Waterland in richting Zunderdorp.Vandaar langs Broek in Waterland en Zuiderwoude naar Monnikendam. Af en toe ging het wel weer 32-33 km tegen de wind in. Tjonge, dat was afzien voor schrijver dezes, maar dat kwam ook omdat zijn (nieuwe) teller (met hartslagmeter) 64-66 km aangaf.
In Monnikendam bij het bekende restaurant aan de haven lieten we ons de koffie en appelgebak met slagroom wederom goed smaken. Tevens loste Rick het probleem van de dubbele snelheid op. ‘Heb je soms je oude transmitter op je voorvork laten zitten’, vroeg hij. Dat was inderdaad het geval en dan wordt bij elke wielomwenteling 2 keer geteld. ‘Gelukkig heeft dat geen invloed op je hartslagmeter anders was je rot geschrokken’, voegde hij er nog aan toe.
Het was fris toen we weer opstapten en we moesten ons even goed warm rijden. Via Uitdam en Durgerdam voor het lapje weer terug naar de Schellingwouderbrug waar we even op de open brug moesten wachten. Daarna via IJburg en Diemerzeedijk terug naar Muiden waar we ± 12.40 aankwamen.
10 april 2005 – Muiden – Monnickendam – Muiden – weer: zwaar bewolkt, 6°, west/noordwestenwind kracht 4-5 – aanwezig: Aad, Timo, Rob, Enrico Verhulst, Herman tK en Han Buitenweg
Het was vorige week laat geworden zodat we deze keer maar hadden besloten naar Monnickendam te fietsen. Ondanks de slechte weersvoorspelling waren we met z’n zessen. Aad fietste voor de eerste keer mee dit jaar
Het was flink fris bij vorige week vergeleken. Vorige week kon er in korte broek gereden worden. Deze zondag blies de noordwestenwind flink. We zijn door de polder zonder de weg kwijt te raken droog in Monnickendam aangekomen.
In het bekende café zaten reeds een aantal tourfietsers koffie te drinken. Het was een groepje dames (zie je niet veel met racefiets) met een man. Natuurlijk werd er gespeculeerd wat die ene kerel erbij moest. Het kon niet anders dan dat het de trainer was. Opeens werd een betrekking als trainer een aanlokkelijk vooruitzicht voor sommige coureurs van TC Muiden…
Na de koffie zijn we in regenvlagen en veel wind tegen naar huis gereden. Alleen de kasseien ontbraken. Na de eindsprint bij Muiden, aangezet door Timo “Casani” waren we om 12:50 weer thuis na 54 km gereden te hebben.
3 april 2005 – ’t Hoogt-Soesterberg – 16-21°, zwakke Zuidenwind – 8 rijders: Gerard, Herman, Timo, Marcel, Rob, Han, Rick & Michiel – ±75 km
Het was prachtig weer en Rick had een prachtige nieuwe fiets met 4 spaken die het geluid van een windmolen maken. Dus naar ’t Hoogt dat we verleden week niet hadden gehaald. Zonder wederwaardigheden bereikten we Soestdijk. Het stond er afgesloten en verlaten bij. Hier verlieten Herman en Timo ons voor een alternatieve (kortere) route.
Door Soest naar ’t Hoogt. Daar was het goed toeven buiten in het zonnetje. Dat vonden er meer en het was een drukte van belang. Door gebrek aan plaats stond een motorclub zelfs staande koffie te drinken. De scabreuse praatjes van Rick over zijn vader zullen we hier niet herhalen. Het afrekenen was door het gebrek aan kleingeld een drama. In het vervolg moeten we hier op letten!
Na de stop van zeker drie kwartier via Soesterberg, Den Dolder, Lage Vuursche, Baarn weer terug naar het Gooi. Bij Gooi-Noord ging Rob richting Huizen en was Rick plotsklaps vertrokken. Bij Naarden ging Marcel richting huis, zodat we met 3 man, na ± 75 km en om ± 13.30 de Hakkelaar bereikten. Han en Gerard moesten toen nog resp. 2 km. naar Muiden en 7 km naar de Diemerzeedijk.
Het was een onverwacht lange rit met een soms behoorlijk tempo.
28 maart 2005 – Stichtse Brug – 14°, zwakke Oostenwind – 5 á 7 rijders: Gerard, Enrico, Timo, Cor, Rob, Han & Michiel – ±40 km
Het was mistig en er hing een brandlucht van de paasvuren in Oost-Nederland en Duitsland! Om 9.55 zat ik (Michiel) alleen op het bankje maar binnen een minuut kwamen Gerard (dit jaar nog steeds van de partij), Timo (wat heeft de man een snelle fiets), Enrico (wat heeft die man een lekke fiets), Han (weer hersteld van griep), Rob (helemaal uit Huizen) en Cor (de enige met blote benen) aanrijden. We besloten om naar ’t Hoogt in Soesterberg te rijden.
Snel na de Hakkelaar begon het flink te spatten. Reden voor Cor om het voor gezien te houden. Bij Jan Tabak stonden de bellen op het asfalt. Reden voor Gerard (ik heb gisteren gefietst en morgen kan ik weer fietsen, waarom zou ik me nu nat laten regenen) om terug te keren. Na 5 minuten onder de luifel van Hotel Jan Tabak werd het iets beter maar bij Gooi-Noord moesten we weer schuilen. Besloten werd ons plan bij te stellen. Niet naar ’t Hoogt maar naar de Stichtse Brug en via Almere terug naar de Hollandse brug.
Vlak voor Almere sloeg het noodlot toe. Een lekke achterband voor Enrico. Na tamelijk onhandig geschutter (en met vieze vette handen) van Michiel en Enrico duurde het even voor de nieuwe band erom lag. Nauwelijks een kilometer verder reed Enrico weer het achterwiel lek. We waren nog geen kilometer van Almere dus we besloten dat één van ons Enrico’s fiets bij de hand zou nemen en Enrico tot het café zou lopen. Toen Enrico aankwam konden we de band alweer oppompen.
In het café hebben we weer een nieuwe menu-variant uitgeprobeerd. Koffie, appeltaart met slagroom en een gekookt ei! Het beviel niet slecht. Na de stop geen bijzondere gebeurtenissen en waren we ± 12.40 weer in Muiden terug.
20 maart 2005 – 50 km Eemnes – 14 gr windkr 3 ZO– 6 rijders (Gerard, Herman, Marcel, Rob, Timo, Enrico)
De Primavera is verreden! Even een update: Timo rijdt tegenwoordig op een speciaal gespoten Castani fiets, en het blijkt dat er toch nog betere fietsen bestaan dan zijn vertrouwde RIH. Han was het hele weekend aan het poetsen geweest, maar stond met griep op. Herman en Rob kwamen 5 minuten te laat aan fietsen (de nieuwe band van Herman lag er niet helemaal goed om).
Het gezelschap zette koers richting Naarden, waar Marcel ons bij de torenflat opwachtte. Vervolgens in een fris tempo richting Witte Bergen, waarbij het tempo af en toe op dat van Herman werd afgestemd. De eerste zonnestralen waren een genot. Een paar tegemoet rijdende racefietsers waren zo in gesprek dat ze ons niet zagen aankomen. Slechts door een ultieme uitwijk manoeuvre en veel gescheld werd een botsing vermeden. Na de klim over de Stichtse brug met windje in de rug naar Almere-haven. Het terras van ’t Lieverdje lag er zo lekker bij in het zonnetje dat Rob ons wist te verleiden toch maar even een kopje koffie met appeltaart te nemen, zeker toen hij zei dat hij trakteerde. Hierna bood Timo spontaan aan om zijn nieuwe fiets in te wijden met het aanbieden van het tweede rondje koffie.
Daarna koers gezet naar Muiden waar bij de Hakkelaar Herman, Rob en Marcel linksaf richting Naarden gingen en Enrico rechts naar de manege om zijn dochter nog even de wedstrijd te zien rijden.
Volgende week 2e paasdag om 10:00 uur.